Συνήθως το μήνυμα το φέρνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ομως αυτό το μήνυμα ήταν πολύ εύφλεκτο για να το αφήσει η κυβέρνηση στην εκπρόσωπό της. Γι’ αυτό και την κατηγορηματική δήλωση της Γεροβασίλη κατά των εκλογών ήρθε να καπακώσει με τα δικά του ντεσιμπέλ ο Πρωθυπουργός.

Θα έλεγε κανείς ότι όταν ξεκινάς την πολιτική σεζόν με την ανάγκη να κόψεις τη φαγούρα για πρόωρες κάλπες, μάλλον δεν ξεκινάς καλά. Ομως το Μαξίμου έβλεπε ότι η σεναριολογία είχε παγιωθεί τόσο ώστε κάθε κυβερνητική κίνηση ερμηνευόταν σαν προεκλογική. Γι’ αυτό και έσπευσε να την κόψει πριν πάρει διαστάσεις αυτοεκπληρούμενης προφητείας.

Η αλήθεια είναι ότι ο Τσίπρας δεν θα είχε λόγο να πάει σε εκλογές. Οι δημοσκοπικοί οιωνοί είναι επιεικώς αντίξοοι για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το σκεπτικό που κάποιοι λάνσαραν, ότι μπορεί να μπει στον πειρασμό να προκαλέσει τώρα εκλογές για να είναι ελεγχόμενη η ήττα του –και άρα εφικτή η επιστροφή του –είναι τουλάχιστον ανιστόρητο. Αγνοεί, ας πούμε, ότι ο προηγούμενος που δοκίμασε την προσφυγή σε αναμέτρηση «ελεγχόμενης ήττας» το 2009 πυροδότησε μια εκλογική δυναμική που τον έφερε στο τέλος να υπολείπεται κατά περισσότερες από δέκα μονάδες. Ο Τσίπρας, αν μη τι άλλο, λόγω πολιτικής αγχιστείας, δεν μπορεί παρά να έχει εντρυφήσει σε αυτό το προηγούμενο.

Ούτως Ή άλλως, η φορά της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν κατέτεινε ποτέ προς εκλογική έξοδο. Οχι επειδή η κυβέρνηση υπέγραψε ό,τι χρειαζόταν –μέχρι και την κατάργηση του ΕΚΑΣ –προκειμένου να μείνει στην εξουσία. Αλλά επειδή ο τρόπος που επιχειρεί να εμπεδώσει αυτή την εξουσία κάθε άλλο παρά δείχνει κυβέρνηση με αίσθηση βραχέος χρονικού ορίζοντα. Ο τρόπος που μεταχειρίζονται τους θεσμούς, ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τη σχέση τους με τους υπερκυβερνητικούς πυλώνες της δημόσιας ζωής, όπως η Δικαιοσύνη και τα μέσα ενημέρωσης, δείχνει ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν πλάνο εγκατάστασης. Και πάντως δεν έχουν επίγνωση δημοκρατικής προσωρινότητας.

Κάποιοι εξακολουθούν να απορούν. Αφού δεν θέλουν εκλογές, γιατί μιλούν προεκλογικά; Γιατί αρχίζουν πάλι τις μπαλοθιές κατά των ιδιωτικοποιήσεων; Γιατί θυμήθηκαν τη διαγραφή του χρέους και τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων;

Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν φοβήθηκε τις αντιφάσεις. Αντιθέτως. Συνεπής αποδείχτηκε μόνο στο δόγμα του συγκρητισμού –της μεθόδου που του επιτρέπει να συγκολλά τα πιο αντιφατικά προτάγματα. Μπορεί, ας πούμε, και να ζητάει γενναιότερη ρύθμιση για το χρέος και να ζητάει την έξωση του ΔΝΤ που την υποστηρίζει. Μπορεί και να βασίζεται στη νέα σχέση του με το Βερολίνο, και να σπεκουλάρει πολιτικά ξαναζεσταίνοντας τον αντιγερμανισμό του.

Οπως μπορεί ταυτόχρονα να είναι και υπέρ και κατά των ιδιωτικοποιήσεων, και υπέρ και κατά του προγράμματος που υπέγραψε και εφαρμόζει, έτσι και με τις εκλογές: μπορεί να θέλει πάση θυσία να τις αποφύγει και ταυτόχρονα να προετοιμάζεται γι’ αυτές.

Τελευταία Νέα