Στην πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ η σταλινική τακτική εξάλειφε, ως γνωστόν, από τις φωτογραφίες πρώην συντρόφους που δεν ήταν πλέον υπάκουοι, βολικοί ή χρήσιμοι. Σήμερα, στην Ελλάδα η κυβερνητική προπαγάνδα το πάει ένα βήμα παραπέρα. Ή, πιο σωστά, παρακάτω. Ως ξαναμμένη και ξινισμένη περσινή αρραβωνιαστικιά σε απόγνωση σκίζει τις φωτογραφίες. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα άρθρα που φιλοξενούνται σε επίσημα κυβερνητικά μέσα αλλά σε μια γενικότερη αναζωπύρωση και αναμόχλευση της ρητορικής του μίσους που τις τελευταίες ημέρες έβαλε στον στόχο τον Πύρρο Δήμα. Και φτάνει να αμφισβητεί ακόμη και την αθλητική ιδιότητα του σημαντικότερου έλληνα πρωταθλητή, αυτού που η Αμερικανική Ομοσπονδία Αρσης Βαρών θεωρεί καλύτερο αρσιβαρίστα όλων των εποχών και επέλεξε για τεχνικό της προϊστάμενο μέχρι το 2024. Επειδή πολιτεύτηκε με το ΠΑΣΟΚ, επειδή στο δημοψήφισμα υποστήριξε το Ναι. Για τη συστηνόμενη ως ελληνική Αριστερά, όποιος διαφωνεί μαζί της δεν είναι απλώς εχθρός της. Είναι εχθρός της οικουμένης.
Και οι ιστορικότεροι τακτικισμοί όμως έχουν τις λούμπες τους. Αυτή η, τέλος πάντων, Αριστερά έχοντας απεμπολήσει προ πολλού και ποικιλοτρόπως το πολυδιαφημισμένο ηθικό της πλεονέκτημα μοιάζει να βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση –αυτήν που προκαλεί η απόγνωση –όταν αναζητά στους άλλους τεκμήρια ανηθικότητας. Ακόμη και αν η στοχοποίηση του Δήμα έχει απώτερο σκοπό τον εκφοβισμό του ανώνυμου διαφωνούντος («αφού βάλαμε το μάτι αυτόν, σκέψου τι θα πάθεις εσύ»), διάλεξαν λάθος πρόσωπο. Ο Πύρρος, όταν ήταν μικρός, έκαιγε στο τζάκι τα τσόφλια από τα κόκκινα αβγά του Πάσχα για να μην τα βρουν οι καθεστωτικοί. Σιγά μην κλάψει, σιγά μη φοβηθεί.
