Η εγχώρια Κεντροαριστερά, τόσο στα επάνω όσο και στα κάτω της, προσείλκυε το ενδιαφέρον όλων. Είναι η χρήσιμη δύναμη. Το αποτύπωμά της ήταν εμφανές σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο. Με τον χαρισματικό Ανδρέα και τον πραγματιστή Σημίτη άλλαξε την όψη της χώρας. Με τον ΓΑΠ και τον Μπένι βρέθηκε στη δίνη μιας πρωτοφανούς κρίσης που άλλοι προκάλεσαν. Χτυπήθηκε αλύπητα, ενοχοποιήθηκε, ενώ ο φυσικός αυτουργός, ο Καραμανλής, βρίσκεται στο απυρόβλητο.

Στην πραγματικότητα χρησιμοποιήθηκε σαν αλεξικέραυνο. Οι αντίπαλοί της –αριστεροί και δεξιοί –βρήκαν το τέλειο εξιλαστήριο θύμα. Θέλοντας να κρύψουν τις ευθύνες τους τη στοχοποίησαν, επιδιώκοντας να την αλώσουν. Η ανίερη συμμαχία συριζαίων – καραμανλικών, ακόμη και τώρα, κάνει τα πάντα για να τη βγάλει από τη μέση. Ο αριστερός του γλυκού νερού Ζαχαριάδης, διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν άκρως αποκαλυπτικός. Ωμά, κοφτά είπε ότι η νεοκαραμανλική διακυβέρνηση ουδεμία σχέση έχει με τη συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Η μεν πρώτη διακρίθηκε για την κοινωνική της ευαισθησία, ενώ η δεύτερη υπήρξε ανάλγητη! Βέβαια δεν μας είπε για ποιο πράγμα διακρίνεται η «πρώτη φορά Αριστερά» που συγκυβερνά με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ.

Είναι ηλίου φαεινότερο πάντως πως και η σημερινή συρρικνωμένη Κεντροαριστερά δεν παύει να απασχολεί ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Ο Τσίπρας προσπαθεί με τα παλιά πασοκικά συνθήματα να την προσεταιριστεί. Πίστεψε ότι θα τη φέρει κοντά του με όπλο την απλή αναλογική. Η επιθυμία του ωστόσο δεν τελεσφόρησε. Η Φώφη, μετά τη αντίδραση του κόμματός της, αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί κι έτσι ο Αλέξης έμεινε στα κρύα του λουτρού. Αντίστοιχες είναι και οι βλέψεις του Κυριάκου Μητσοτάκη. Θεωρεί πως η μεταρρυθμιστική του επαγγελία θα προσελκύσει τουλάχιστον τους εκσυγχρονιστές, οι οποίοι με τη Γεννηματά στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ φαίνεται να έμειναν ανέστιοι. Μπορεί, βέβαια, ο ίδιος να τους είναι συμπαθής, το κόμμα του όμως λειτουργεί απωθητικά.

Κι ενώ την αξία της Κεντροαριστεράς αναγνωρίζουν εμμέσως όλοι οι αντίπαλοί της, η ίδια μοιάζει να έχει μεγάλο έλλειμμα αυτοεκτίμησης. Ο κατακερματισμός της την οδήγησε στις γνωστές ομφαλοσκοπήσεις. Γυρίζει γύρω από τον εαυτό της. Κάποιες δυνάμεις της αναζητούν τη λύση σε συνταγές του παρελθόντος, ενώ άλλες πιστεύουν στην παρθενογένεση. Και οι μεν και οι δε ξεχνούν κάτι πολύ σημαντικό: η ισχύς της Κεντροαριστεράς δεν συνίσταται στη συγκόλληση του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, αλλά στη μεγάλη δεξαμενή των κεντροαριστερών ψηφοφόρων που αναζητούν εναγωνίως νέα πολιτική έκφραση. Συνεπώς, η αναγέννησή της δεν θα προκύψει από τις προσωπικές στρατηγικές των πολλών ηγετίσκων της ούτε από τα διάφορα κομματικά παζάρια. Ο κόσμος της θα δώσει τη λύση, αναδεικνύοντας τον φυσικό της ηγέτη με μαζική προσέλευση στην κάλπη. Χωρίς ένσημα και επετηρίδες θα αναζητήσει εκείνον που θα έχει την απαιτούμενη πολιτική επάρκεια, θα είναι φορέας νέων ιδεών και θα της ανοίξει προοπτικές στο μέλλον.

Τελευταία Νέα