Οποιος δεν έχει εντρυφήσει στην Πολιτιστική Επανάσταση και όσα συνέβησαν τότε στην Κομμουνιστική Κίνα, δεν μπορεί μάλλον να καταλάβει ακριβώς για τι εγκαλείται τις τελευταίες ημέρες ο Πύρρος Δήμας. Γιατί υπήρξε ολυμπιονίκης; Σίγουρα αυτό δεν μπορεί να είναι μεμπτό. Γιατί την προηγούμενη δεκαετία η άρση βαρών αμαυρώθηκε από διάφορα σκάνδαλα ντόπινγκ; Αυτό όμως δεν είναι κάτι που τον αφορά προσωπικά και σίγουρα δεν μπορεί να είναι υπεύθυνος για πράξεις και παραλείψεις άλλων. Γιατί υπήρξε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και, επί διακυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, δεν όρθωσε το ανάστημά του στα Μνημόνια; Σίγουρα όμως μια τέτοια μομφή αφορά εξίσου τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισαν το Μνημόνιο ΙΙΙ τον Αύγουστο του 2015.

Πρόκειται για έναν αχταρμά – πιο έντεχνα ή πιο άτεχνα διατυπωμένο ανάλογα με τις δυνατότητες του κάθε χειριστή λόγου. Ενα αμάλγαμα από απειλητικές γενικεύσεις και σκοτεινούς υπαινιγμούς – όποιος, ας πούμε, έκανε άρση βαρών την περίοδο που υπήρξαν κρούσματα ντόπινγκ δεν μπορεί παρά να έχει κάποια σχέση με αυτά. Ακολουθούν διάφοροι αυθαίρετοι συσχετισμοί με στόχο να τραυματιστεί ηθικά ένα δημόσιο πρόσωπο και να δολοφονηθεί πολιτικά μια εποχή – ακόμη και στην πτυχή του ολυμπιακού αθλητισμού.

Η μεθοδολογία αυτή είναι ανησυχητική. Δεν έχει σχέση με το κράτος δικαίου και το δημοκρατικό πνεύμα, δεν σέβεται την προσωπικότητα των άλλων και, τελικά, κάνει κατάχρηση της δημόσιας έκφρασης. Βεβαίως, ο Πύρρος Δήμας δεν αποτελεί εξαίρεση. Μπορεί να ξεχωρίζει λόγω αναστήματος, αλλά εμπίπτει στον κανόνα τού πώς στοχοποιούνται συγκεκριμένα δημόσια πρόσωπα από όσους είναι σήμερα της καταστάσεως. Η δημόσια ζωή λοιπόν δηλητηριάζεται σε ό,τι αφορά το παρόν ενώ είναι εμφανής η διάθεση να ξαναγραφτεί το πρόσφατο παρελθόν ώστε να αλλάξουν οι ρόλοι και να μεταστραφούν οι σημασίες.

Σε όποιον δεν έχει έμφυτη ροπή προς την εμπάθεια, ο ρεβανσισμός αυτός προκαλεί μελαγχολία και μαζί ένα βάρος. Αραγε αυτό είναι, τελικά, το μόνο που έχουν να κομίσουν στη δημόσια ζωή όσοι είναι γύρω από τους κρατούντες; Παρ’ όλ’ αυτά, όσο και να θέλει κανείς να αλλάξει το παρελθόν, το παρόν τρέχει ανεμπόδιστα προς το μέλλον. Την ίδια ώρα που δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί: ενοχλεί πια ακόμη και ο Πύρρος Δήμας; Εκτός αν η κουλτούρα των κρατούντων δεν αντέχει την επιτυχία. Λογικό αν δεν μπορείς παρά να επιβληθείς μόνο με το ψέμα – κάτι συνυφασμένο εξ ορισμού με την αποτυχία.