Στην αρχαία Ελλάδα γκρέμιζαν τα τείχη για να υποδεχτούν τους ολυμπιονίκες. Η Αννα Κορακάκη γυρνώντας από το Ρίο ολυμπιονίκης και μάλιστα με δύο μετάλλια (χρυσό και χάλκινο) το μόνο που είδε να έχει γκρεμιστεί ήταν η μικρή παράγκα στους πρόποδες του Κορυλόβου στη Δράμα όπου έκανε προπόνηση με τον πατέρα και τον αδελφό της.
Το παράπονο βγήκε αυθόρμητα (κι ας το έκανε ο δήμος, όπως ανακοίνωσε ο δήμαρχος της πόλης, για να κατασκευαστεί εκεί μια πιο σύγχρονη εγκατάσταση) από το στόμα της Αννας, η οποία θύμισε: «Είχα κάποια πράγματα εκεί και αναμνήσεις και ήθελα να τα πάρω».
Αυτό ήταν όμως το κερασάκι στην τούρτα, διότι από τα δωδεκάμισί της χρόνια, όταν ο πατέρας της την πήγε για πρώτη φορά να σκοπεύσει στα νταμάρια της Δράμας, μόνο εμπόδια συναντούσε η χρυσή και χάλκινη ολυμπιονίκης μας. Λες και είχε μείνει ακόμα στον αγαπημένο της στίβο τρέχοντας σε αγώνες μετ’ εμποδίων.
Στην αυτοσχέδια εγκατάσταση η ζέστη ήταν αφόρητη το καλοκαίρι, ενώ τον χειμώνα ο βοριάς περόνιαζε τα χέρια της, που πολλές φορές μάτωναν από το κρύο.
Το πείσμα της δεν την άφηνε να τα παρατήσει, αλλά ακόμα και όταν ήρθαν τα πρώτα μετάλλια σε μεγάλους διεθνείς αγώνες τα προβλήματα, αντί να λύνονται, μεγάλωναν.
Η Αννα ήταν τυχερή να έχει προπονητή και μέντορα τον πατέρα της Τάσο – για χρόνια σκοποβόλος και ο ίδιος -, αλλά εδώ έρχονταν τα προβλήματα από την Ομοσπονδία, όπως κατήγγειλε μάλιστα αμέσως μετά την κατάκτηση του μεταλλίου.
Δεν είχε – αργότερα που οι επιτυχίες αυξάνονταν – ούτε δεύτερο όπλο και αν πάθαινε εμπλοκή το πρώτο, θα έχανε κάποιον αγώνα. Η μητέρα της Φωτεινή θύμισε ότι η ομοσπονδία δεν την βοηθούσε ούτε δίνοντάς της κάποιες σφαίρες, αν και το μεγαλύτερο εμπόδιο στην πορεία της Αννας ήταν το γεγονός ότι δεν ενέκριναν να πηγαίνει μαζί της ο πατέρας της στους αγώνες. Ο άνθρωπος αναγκαζόταν να διεκδικεί ως αθλητής την πρόκριση στους ίδιους αγώνες για να είναι δίπλα της.
Το Ολυμπιακό Σκοπευτήριο στο Μαρκόπουλο παραμένει ακόμα και σήμερα οδηγός για τα επόμενα ολυμπιακά σκοπευτήρια, αλλά δυστυχώς φιλοξενεί πλέον μόνο την Αστυνομία και όχι τους σκοπευτές μας.
