Οταν κατακτούσαν το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Σανταντέρ πριν από λίγους μήνες και έκαναν το όνειρο πραγματικότητα (συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες) ίσως δεν περίμεναν ότι θα ανέβουν στο βάθρο και στο Ρίο!
Ο Παναγιώτης Μάντης και ο Παύλος Καγιαλής μπορεί να ήταν μέσα στα κορυφαία πληρώματα του κόσμου τα τελευταία χρόνια στα 470, αλλά είχαν φτάσει κοντά στο να τα παρατήσουν!
Διότι εκτός από τις δυσκολίες ενός πολύ ακριβού αγωνίσματος (στο οποίο πρέπει στους μεγάλους αγώνες να αναλάβουν οι ιστιοπλόοι το κόστος μεταφοράς του σκάφους τους) το 2012 ένιωσαν απογοητευμένοι.
Ενώ είχαν φέρει στη χώρα μας την πρόκριση για την κατηγορία των 470, σύμφωνα με τους κανονισμούς της ομοσπονδίας έπρεπε να πάρουν το εισιτήριο μέσω των εσωτερικών διοργανώσεων και εκεί είχαν ηττηθεί από τους Παναγιώτη Καμπουρίδη και Στάθη Παπαδόπουλο οι οποίοι πήγαν στο Λονδίνο.
Χωρίς τους χορηγούς τους και τη βοήθεια του προπονητή τους Θανάση Παχούμα (που αναγκάζεται να καλύπτει και άλλα κενά εκτός από την προπόνηση) οι Μάντης και Καγιαλής πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να είναι ανταγωνιστικοί.
Το καινούργιο σκάφος τους για παράδειγμα, η «Ιφιγένεια», με το οποίο αγωνίστηκαν και στο Ρίο φτάνοντας μέχρι την κατάκτηση του μεταλλίου, είναι κατασκευασμένο στην Ιαπωνία και σε άλλες χώρες του κόσμου, με σύγχρονες προδιαγραφές οι οποίες τους γλιτώνουν από πολλά. Οπως ας πούμε το κουραστικό καλαφάτισμα (το γέμισμα των σχισμών των παλαιών πλοίων, το οποίο πραγματοποιούνταν με ξέφτια από κάβους).
Η μεταφορά και η συντήρηση ενός σκάφους κάνει την ενασχόληση με την ιστιοπλοΐα ιδιαίτερα κοστοβόρα και χωρίς την ιδιωτική πρωτοβουλία πολύ δύσκολα θα τα έβγαζαν πέρα οι έμπειροι ιστιοπλόοι.
Σαν να μην έφταναν όλα τα εμπόδια, πέρυσι στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Δανίας όπου πήραν το ασημένιο μετάλλιο τους… έπιασαν τα capital controls και ουσιαστικά οι πιστωτικές κάρτες τους δεν γίνονταν δεκτές σε οποιοδήποτε μηχάνημα!
Αυτά φυσικά τα προβλήματα ισχύουν και για όλα τα ελληνικά πληρώματα, ακόμα και αυτά που δεν πήραν μετάλλιο.
