Ακροβασίες στον χρόνο και τον χώρο. Οι ελληνικές λέξεις «τεχνική», «δημοκρατία», «σατιρικός», «λυρικός», «πολυφωνία», «σύμβολο», «μεταφορά», «έρως», «κωμωδία», «εικονογραφία», «αναμόρφωσις», «στωικός», «συνεργός», «συγκρητισμός», «μυθολογία», «εμπάθεια» γίνονται έργα τέχνης, καθώς η Μύκονος καλλιεργεί δημιουργικές σχέσεις με την καλλιτεχνική σκηνή της Νέας Υόρκης. Και κάπως έτσι, σαράντα πέντε έργα δεκαέξι καταξιωμένων καλλιτεχνών που ζουν και εργάζονται στην αμερικανική μητρόπολη φιλοξενούνται στην πλατφόρμα σύγχρονης τέχνης «Δυο Χωριά» στη Μύκονο και την έκθεση «Greek Gotham».
Η επιμελήτρια Μαρία Μπρίτο –που ζει κι εργάζεται στη Νέα Υόρκη –είχε την ιδέα να αναδείξει τα κοινά στοιχεία του κλασικού ελληνικού πολιτισμού με αυτά της σημερινής Νέας Υόρκης: «Από τη μία ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός που αποτέλεσε το λίκνο του δυτικού πολιτισμού ασκώντας τεράστια επιρροή στις τέχνες, την αρχιτεκτονική, τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία, το θέατρο, τη μουσική και άλλους επιστημονικούς κλάδους, συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς ακόμη και 2.500 χρόνια μετά την κατάρρευσή του. Από την άλλη η Νέα Υόρκη αποτελεί φυτώριο καλλιτεχνών αλλά και πολυπολιτισμικό μωσαϊκό κατοίκων, καθώς διαθέτει ένα μεγάλο και συνεχώς αναπτυσσόμενο δίκτυο από γκαλερί, μουσεία, θέατρα και πλατφόρμες σύγχρονης τέχνης. Εξαιτίας αυτής της πολιτιστικής επιρροής που ασκεί η σύγχρονη Νέα Υόρκη παρομοιάζεται με την Ελλάδα των κλασικών χρόνων».
Η επιμελήτρια μοίρασε τις λέξεις στους καλλιτέχνες του «Greek Gotham». Εκείνοι με τη σειρά τους χρησιμοποίησαν το δικό τους καλλιτεχνικό ιδίωμα, ζωγραφική, κολάζ, γκραφίτι, μεικτές τεχνικές, γλυπτική, συνθετικά υλικά, φωτογραφία και έδωσαν με τα έργα τους τη δική τους οπτική ερμηνεία.
Σε αυτές τις συγκρίσεις ανάμεσα στην αρχαία Ελλάδα και τη Νέα Υόρκη, τα έργα της έκθεσης αναφέρονται σε επίκαιρα ζητήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπη σήμερα η αμερικανική μητρόπολη. Οι καλλιτέχνες assume vivid astro focus, Νίνα Σανέλ Αμπνέ, Γκρεγκ Μπόγκιν, Μάιρα Ντάνσι, Ραούλ Ντε Νιβς, Μάικλ Ντότσον, Σεμπάστιαν Εραζουριτς, Νιρ Ηοντ, Τοντ Τζέιμς, Μισάκι Καουάι, KAWS, Ρόμπερτ Λατσαρίνι, Οστιν Λι, Τέιλορ ΜακΚίμενς, Μάθιου Παλαντίνο και Ερικ Πάρκερ μέσα από μία ελληνική λέξη περιγράφουν καταστάσεις που απασχολούν τη νεοϋορκέζικη πραγματικότητα: σεξουαλικότητα, ναρκωτικά, αστυνομική βία, ταυτότητα φύλου και φυλές ανθρώπων.
«Μία ηλιόλουστη μέρα του Ιανουαρίου το 1988 οι πιο επιδραστικοί νέοι καλλιτέχνες της Νέας Υόρκης έκαναν κύκλο γύρω από τον ομφαλό της γης, τους Δελφούς. Οι Τζεφ Κουνς, Ασλεϊ Μπίκερτον, Χάιμ Στάινμαπχ, Πίτερ Χέλεϊ και άλλοι εκπρόσωποι του νέου κινήματος Νέο-Τζέο κοίταζαν το Μαντείο των Δελφών μαζί με μία μικρή ομάδα συγγραφέων, επιμελητών και ειδικών της τέχνης». Αυτά γράφει ο αμερικανός καλλιτεχνικός σύμβουλος Τζέφρι Ντάιτς στον κατάλογο που συνοδεύει το «Greek Gotham». Και υπενθυμίζει μία έκθεση-σταθμό, την «Πολιτισμική Γεωμετρία». Την επιμελήθηκε για λογαριασμό του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ στο Σπίτι της Κύπρου: «Ο ερχομός εκείνων των καλλιτεχνών είχε σκοπό να συνδέσει την σύγχρονη τέχνη με τις βαθιές ρίζες του ελληνικού πολιτισμού και της τέχνης. Αυτό το ταξίδι ήταν η γέννηση της “Πολιτιστικής Γεωμετρίας”» εξηγεί και μιλά σήμερα γι’ αυτό το δεύτερο κύμα των δεκαέξι καταξιωμένων αμερικανών καλλιτεχνών που «επισκέπτονται» με τα έργα τους τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό.
«ΟΜΦΑΛΟΣ ΤΕΧΝΗΣ». Υστερα από είκοσι οκτώ χρόνια ένα ανάλογο εγχείρημα σύνδεσης της αμερικανικής τέχνης με τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό επιδιώκει να παρουσιάσει η επιμελήτρια του «Greek Gotham». Ο δημοφιλής τουριστικός προορισμός της Μυκόνου, σε συνδυασμό με τη φήμη των καλλιτεχνών από τη Νέα Υόρκη που θεωρείται ο «ομφαλός της σύγχρονης τέχνης», τράβηξε την προσοχή για την Ελλάδα , πέρα από την κρίση. Οι ακροβασίες στον χώρο και τον χρόνο είναι ελκυστικές για τον διεθνή Τύπο. Και τα έντυπα των «New York Times», «Observer», «Economist» γράφουν στα εκτενή δημοσιεύματά τους για το «Greek Gotham». Ο αυθόρμητος παραλληλισμός της επιμελήτριας μεταξύ νεοϋορκέζικης δημιουργικότητας και αρχαιοελληνικής κληρονομιάς φαίνεται να δικαιώνεται μέσα στην κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα της Μυκόνου. Τώρα πια εκτός από προτάσεις λάιφσταϊλ , το νησί μπορεί να δείξει την άποψή του και για την τέχνη. Σύμφωνα με την Μπρίτο «η Μύκονος σήμερα φαίνεται να κάνει ό,τι έκαναν με τον καλύτερο τρόπο οι αρχαίοι Ελληνες: να συμφιλιώνουν τα αντίπαλα στρατόπεδα. Το μέρος το οποίο ανέφεραν στα έπη τους ο Ομηρος και ο Βιργίλιος πρωταγωνιστεί σήμερα στα καλοκαιρινά χρονικά των περιοδικών της μόδας. Ενα νησί που δεν είναι αμιγώς ευρωπαϊκό, αλλά ούτε ακριβώς ασιατικό είναι όμως αναμφισβήτητα ελληνικό. Αυτό του προσδίδει τον κοσμοπολίτικο και ανεκτικό χαρακτήρα του, καθώς απορρίπτει τοπικιστικές απόψεις και υιοθετεί πλήρως την ανομοιογένεια , με τον ίδιο τρόπο που έκανε στο παρελθόν η αρχαία Ελλάδα και σήμερα η Νέα Υόρκη».
