Αναζήτηση
Υποτίθεται ότι ήταν η χρυσή ευκαιρία να καθαρίσει το όνομα του Καραμανλή. Ομως η Ιστορία όταν είναι ζεστή μπορεί να σε κάψει.
Το επιβεβαιώνει ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται η καμπάνια των καραμανλικών για την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ. Το μόνο που έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής είναι να προκαλέσουν ένα κύμα αναψηλάφησης των δημοσιονομικών επιδόσεων της περιόδου 2004 – 2009.
Πρόκειται για τα δημοσιεύματα που οι ίδιοι καταγγέλλουν περίπου ως προϊόντα μιας αντικαραμανλικής καμπάλα. Ομως ποια συνωμοσία χρειάζεται για να παραθέσει κανείς ωμά τα νούμερα για την αύξηση του δημοσίου χρέους ή για την πορεία των δημοσίων δαπανών κατά τα νεοκαραμανλικά χρόνια;
Εντάξει, τα αποτελέσματα της αφύπνισης των νεοκαραμανλικών δεν ήταν μόνο δυσφημιστικά. Βοηθήθηκαν τουλάχιστον οι ίδιοι να δραπετεύσουν για λίγο, χρησιμοποιώντας το όνομα του Καραμανλή, από την πολιτική τους ανυπαρξία.
Ο Γιάννης Μιχελάκης ξεκίνησε τον αγώνα υπεράσπισης του πρώην πρωθυπουργού από τα ρείθρα του Διαδικτύου. Στην πορεία, όμως, αξιοποίησε τον χώρο που βρήκε στη σκηνή –και στα συριζαϊκά media –για να λύσει τους παλιούς εσωκομματικούς του λογαριασμούς. Για να ανακυκλώσει με υπαινιγμούς και βατραχοπαραβολές την αποταμιευμένη του χολή.
Συνιστούν αυτές οι μέθοδοι «υπεράσπιση» του Καραμανλή; Ή μήπως αποδεικνύουν την παλιά υποψία ότι ο Καραμανλής κινδυνεύει πρωτίστως από τους καραμανλικούς;
Οπως κι αν έχει, ο θόρυβος είναι θόρυβος. Και προκαλεί παράσιτα στο αντιπολιτευτικό σήμα της ΝΔ.
Η ηγεσία της ΝΔ προσπάθησε από την αρχή να κάνει πως δεν ακούει. Το σκεπτικό είναι ότι τυχόν αντίδραση θα νομιμοποιούσε μια συζήτηση που συντηρούν πρόσωπα του κομματικού περιθωρίου. Για την ουσία της υπόθεσης μιλάει, λένε, από μόνη της η σιωπή του Κυριάκου. Και η σιωπή του Καραμανλή, ο οποίος θεωρείται από την Πειραιώς αμέτοχος της μουρμούρας.
Ο καβγάς αντιμετωπίζεται ως φυτευτός. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να φυτέψει στη ΝΔ εστία έντασης, σε μια περίοδο που ο Κυριάκος δεν αμφισβητείται. (Εκτός αν λογίζονται ως αμφισβήτηση οι αρχηγικοί ιδεασμοί του Τζιτζικώστα, που εκλήθη προχθές στην Πειραιώς για σωφρονισμό.)
Η σιωπή του Κυριάκου πάντως δεν εξοργίζει μόνο τους νεοκαραμανλικούς. Αποξενώνει και τους κεντρώους που θα ήθελαν από εκείνον μια πιο ηχηρή απάντηση στις θεωρίες συνωμοσίας για την κρίση. Θα περίμεναν τομή με το νεοδημοκρατικό παρελθόν. Από μητσοτακικής πλευράς, μια τέτοια τομή θα ισοδυναμούσε με αυτοακρωτηριασμό –με αποκήρυξη ενός σημαντικού μέρους της κομματικής βάσης.
Ο Μητσοτάκης δεν είναι διατεθειμένος να σφαχτεί με τον Καραμανλή επειδή του το ζητεί μια συριζοκαραμανλική χορωδία. Θα ήταν σαν να επιστρατεύει πυρηνική βόμβα για να απαλλαγεί από τα βατράχια που κοάζουν πίσω από τις καλαμιές.
