Με τη διατύπωση μιας μικρής αμφιβολίας ως προς τον τίτλο, αν δηλαδή ο πιο ταιριαστός είναι αυτός που παρατίθεται ή ένας δεύτερος που θα έλεγε «Ελλάς το μεγαλείο σου», προχωρούμε σε μία θεώρηση που όχι άδικα θα την χαρακτήριζε κανείς ως εξάψαλμο του φετινού καλοκαιριού.

Περιστατικό πρώτο: 7 Αυγούστου, Κυριακή, 10.30 το πρωί, σε καφετέρια στο Μπραχάμι. Κόσμος ελάχιστος, στην πλειονότητά τους νεαροί και νεαρές. Αλλά και κάποιοι άντρες και γυναίκες ακαθόριστης ηλικίας, καθώς η ατημέλητη καλοκαιρινή τους εμφάνιση σε κάνει να σκέφτεσαι πως δεν είναι δυνατόν να έχουν «πατήσει» τα εξήντα και να συνεχίζουν να ντύνονται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ενα νεαρό ζευγάρι, δύο συμπαθέστατα παιδιά –δυστυχώς, γιατί θα ήθελε κανείς η εμφάνισή τους να σου τα κάνει αμέσως αντιπαθή –έχουν εμπλακεί σε έναν διαπληκτισμό που μοιάζει ότι δεν θα τελειώσει ποτέ. Με αυξομειώσεις της φωνής, από πλευράς κυρίως της κοπέλας, γιατί σε μία φωτογραφία που της έχει τραβήξει με το κινητό του ο νεαρός –προφανώς ο φίλος της –σε μία παραλία, κάτω από μία ομπρέλα, η ίδια σχεδόν δεν διακρίνεται. Αντίθετα, σε πρώτο πλάνο, δεσπόζει μία επίσης νεαρή, κατά πώς φαίνεται φίλη τους.

Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Η μη διακρινόμενη στη φωτογραφία νεαρή, την επαναφέρει διαρκώς στο κινητό, ζητώντας εξηγήσεις για το πώς διαπράχθηκε αυτή η ανήκουστη παράλειψη. Διανθισμένη η απαίτηση των εξηγήσεων με μία τέτοια ασημαντολογία που άθελά σου σκέφτεσαι ότι πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται την ίδια στιγμή μέσα σε μία βάρκα είναι οπωσδήποτε σε μεγαλύτερη επαφή με το τι συμβαίνει πραγματικά στον κόσμο, σε σχέση με το νεαρό ζευγάρι στην καφετέρια του Μπραχαμίου.

Περιστατικό δεύτερο: Τετάρτη βράδυ, αρχές Αυγούστου επίσης, σε παραλιακό ξενοδοχείο, στον ονειρεμένο κολπίσκο ενός νησιού του Βορειοανατολικού Αιγαίου. Στη μία από τις δύο βαθιές πολυθρόνες, στην είσοδο του ξενοδοχείου, στριμώχνονται τέσσερα ανήλικα –τρία κοριτσάκια και ένα αγοράκι δέκα, έντεκα το πολύ χρονών. «Στριμώχνονται» κυριολεκτικά τρόπος του λέγειν. Στην πραγματικότητα έχουν καβαλήσει το ένα το άλλο για να έχουν, όσο γίνεται, αμεσότερη οπτική πρόσβαση στο τάμπλετ του ενός από τα τρία κορίτσια. Παρακολουθούν στην οθόνη του –επεισόδιο από σίριαλ, παλιά βιντεοταινία; Αγνωστο –μιαν έφηβη που εξηγεί σ’ ένα φίλο της σ’ ένα διάλογο μαζί του που είναι για να ξερνάς πως, από τη στιγμή που μία κοπέλα δεν δέχεται να βγει για να χορέψει μ’ ένα αγόρι, το αγόρι δεν έχει λόγους να επιμένει να φτιάξει «δεσμό» μαζί της. Φαντάζεσαι πως όταν ο Μωυσής θα παραλάμβανε τις Δέκα Εντολές, δεν θα είχε τέτοιαν έκφραση αγαλλίασης όση έχουν τα τέσσερα ανήλικα στο άκουσμα ενός διαλόγου που σε κάνει να μπορείς να υπολογίσεις ποια θα είναι τα επόμενα καλοκαίρια τους, οι σπουδές τους, οι σχέσεις τους, τα ενδιαφέροντά τους.

Χωρίς επιπλέον να μη δικαιούσαι ν’ αναρωτηθείς γιατί ο Αλέξης Τσίπρας να θεωρείται εύλογα υπεύθυνος για 10.000.000 Ελληνες, κι ένας πατέρας και μία μάνα –ή αν συμβεί να είναι χωρισμένοι ο ένας από τους δύο –να μην είναι υπεύθυνοι για το ένα ή τα δύο τους παιδιά.

Τελευταία Νέα