Βινύλιο, η πτώση και η άνοδος

Είναι λες και όλα ξεκίνησαν από ένα τέλος: το τέλος του Ρόδον, όπου κάποτε εκτός από ιστορικά λάιβ στέγαζε και ωραία δισκοπάζαρα, κονάκια αγαπησιάρικα για βινυλιάδες και συναυλιάκηδες. Οταν το 2005 έκλεισε, ένα κενό άνοιξε στην αγορά και στην ψυχή των ενδιαφερομένων και η καλύτερη απόπειρα να καλυφθεί ήρθε το 2013, όταν οι Δημήτρης Αντωνάκος, Ανδρέας Παπαναστασόπουλος, Κώστας Δαμίγος και Γιάννης Αλεξίου έστησαν το πρώτο Vinyl is Back. Στόχος ήταν ένα σημείο συνάντησης όλων των κατοίκων της χώρας του βινυλίου, κάτι που ύστερα από επτά διοργανώσεις με ζωντανές εμφανίσεις, αφιερώματα ή εκθέσεις στην Τεχνόπολη, στο Cine Κεραμεικός και εσχάτως στο Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου μάλλον επετεύχθη. «Είναι σαν να βρίσκομαι στον φυσικό μου χώρο» λέει ο Αλεξίου, συλλέκτης ο ίδιος, δημοσιογράφος και συγγραφέας. «Εχουν δημιουργηθεί φιλίες, έχουν βρεθεί παλιοί συμμαθητές, έχουν συμβεί συναρπαστικά πράγματα. Θέλαμε εξαρχής να δημιουργήσουμε έναν τόπο συνεύρεσης των μουσικόφιλων. Και πλέον όλοι έχουν ιστορίες να διηγηθούν».

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΑ 00s. Στη δεύτερη, φθινοπωρινή διοργάνωση για το 2016 οι ιστορίες ίσως προκύψουν από events που και φέτος είναι χορταστικά. Στους πλειστηριασμούς σπάνιων δίσκων μπορεί να έχουμε μερικές «μονομαχίες», ενώ το focus στην Inner Ear θα αναδείξει την ανεξάρτητη δισκογραφική που ανανέωσε τον εγχώριο μουσικό χάρτη. Οι Drifting Around θα ξαναπαίξουν blues ύστερα από 15 χρόνια, ενώ η έκθεση μπάσων από τη συλλογή του περιζήτητου Γιάννη Γρηγορίου θα αφήσει αρκετά στόματα ανοιχτά. Η ομάδα χορού Athens Lindy Hop θα κουνήσει κάμποσες μεσούλες, μην ξεχνάμε όμως και το αφιέρωμα στο 2000, «τη δεκαετία που κυκλοφόρησαν τα λιγότερα βινύλια και που ταυτόχρονα άρχισε η επανάκαμψή τους». «Ηταν τα χρόνια που οι δίσκοι, ενώ σχεδόν αποσύρθηκαν από την παραγωγή, ανέκαμψαν αγοραστικά» λέει ο Αλεξίου. «Ειδικά όσο άρχισε να βαθαίνει παγκοσμίως η κρίση, ο κόσμος στρεφόταν σε μια εποχή που η μουσική ήταν πιο αγνή. Κατόπιν, ενώ τα megastores έκλειναν, τα δισκάδικα άντεχαν. Βγήκαν νέες εταιρείες, στραμμένες αποκλειστικά στο βινύλιο. Πέρυσι, οι σχετικές εισπράξεις στις ΗΠΑ ήταν υψηλότερες από εκείνες των υπηρεσιών streaming».

Στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά. Ο Αλεξίου (περήφανος κάτοχος περίπου 9.000 δίσκων, με τελευταίο απόκτημα το «Good to be alive» του Τζον Μπόλντρι και σπανιότερο ένα του Σίριλ Ντέιβις) βλέπει στο Vinyl is Back πιτσιρικάδες να αγοράζουν δίσκους πριν ακόμα αποκτήσουν πικάπ, αυξήσεις στις πωλήσεις των τελευταίων ή βιτρίνες καταστημάτων διακοσμημένες αναλόγως. Ενα σημαντικό νέο είναι ότι δισκογραφικές όπως η Ikaros Records αποκτούν πρέσα κοπής βινυλίων με σκοπό τη μαζική παραγωγή, κάτι που θα τονώσει μια ήδη ζωηρή κοινότητα. Μια κοινότητα που στα τέλη του μήνα θα συναντηθεί και πάλι για να ανταλλάξει ακριβές γνώσεις ή και γλυκές εμμονές, να σερφάρει ανάμεσα σε συλλέκτες, αξεσουάρ ή και έπιπλα αποθήκευσης, να κυνηγήσει σπανιότητες σε παιχνίδια όπως το Mystery Bag, να απολαύσει DJ διαφόρων ειδών και γούστων. «Είναι κάτι παραπάνω από παζάρι δίσκων» καταλήγει ο Αλεξίου. «Είναι ένα πάρτι με πρωταγωνιστή το βινύλιο και γύρω γύρω εκθέσεις, χορό, συναυλίες. Είναι μια γιορτή της μουσικής».