Αναζήτηση
– Αγχος; Τι άγχος να ‘χω;
Ο καγχασμός του ήταν αυθόρμητος. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης προσήλθε στον διαγωνισμό για τις άδειες κάζουαλ και χαλαρός –σαν ολόσωμη δήλωση αυτοπεποίθησης. Προς τι λοιπόν η δημοσιογραφική ερώτηση για το αν έχει άγχος;
Ο Μαρινάκης είναι από τα δημόσια πρόσωπα που δεν φοβάται την έκθεση. Κάθε άλλο. Δείχνει να απολαμβάνει το κοινό βλέμμα. Δείχνει να κινείται με την επίγνωση ότι γίνεται αποδεκτός ως προκαθήμενος της επικρατούσας (ερυθρόλευκης) θρησκείας –όπως προχθές που υποδεχόταν χαμογελαστός τα «γεια σου Βαγγέλα!» που του απηύθυναν από τα παρακείμενα στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης καφενεία.
Λόγω αυτής της αυτοπεποίθησης δεν ήταν δυνατόν να περιοριστεί στον συνήθη, σκιώδη ρόλο του έλληνα παράγοντα, που παρεμβαίνει στη δημόσια ζωή μόνο εμμέσως. Εφτασε να πολιτευθεί ο ίδιος στις δημοτικές εκλογές, αψηφώντας επιδεικτικά τις κατηγορίες περί μπερλουσκονισμού.
Η ιδιότητα του πολιτικού φαίνεται πάντως ότι είναι για τον Μαρινάκη παρεμπίπτουσα. Του χρησιμεύει, ας πούμε, για λόγους πρωτοκόλλου –όπως στην πρόσφατη επίσκεψή του στο Μέγαρο Μαξίμου. Εκεί, για να συνοδεύσει τον δήμαρχο Πειραιά στη συνάντησή του με τον Τσίπρα, ενδύθηκε την ιδιότητα του «πρώτου τη τάξει δημοτικού συμβούλου».
Κατά τα άλλα, το πολιτικό προφίλ του Μαρινάκη είναι σαν τον Ολυμπιακό: υπερκομματικό. Ή μάλλον διακομματικό. Δεν δίστασε, όταν η προεκλογική περίσταση το απαίτησε, να προσέλθει σε γεύμα εργασίας με τη Ρένα Δούρου. Ούτε φοβάται να δείξει ότι διατηρεί σχέσεις οικειότητας με την άρχουσα οικογένεια και άλλα στελέχη της ΝΔ, όπως έκανε το καλοκαίρι σε κάτι χανιώτικα τραπεζώματα.
Αλλωστε αυτόν τον αέρα διακομματικής κάλυψης αρχίζει να παίρνει και η επέμβαση της κυβέρνησης στα media. Δεν τη νομιμοποίησαν μόνο οι επίδοξοι καναλάρχες, όπως ο Μαρινάκης. Τη στήριξαν συμμετέχοντας ακόμη και οι παλιοί που την καταγγέλλουν ως αυταρχική μηχανή. Τη νομιμοποιεί πλέον εμμέσως και η αξιωματική αντιπολίτευση που μετατοπίστηκε από τη θέση ότι ο νόμος είναι αντισυνταγματικός, στην υπόθεση ότι μπορεί και να είναι συνταγματικός. Οτι, τέλος πάντων, συνταγματικός ή όχι, θα μας το πουν τα δικαστήρια.
Πρόκειται για μια θέση αυτονόητη. Αυτό που δεν ήταν αυτονόητο είναι ότι η ΝΔ θα ένιωθε την ανάγκη να σπεύσει εκ των προτέρων να καθησυχάσει τους νέους αδειούχους.
Ετσι διαμορφώνεται ένα περιβάλλον πιο ευνοϊκό και απ’ αυτό που είχε φανταστεί ο Νίκος Παππάς. Οι παράγοντες ακουμπάνε, εκθύμως ή γογγύζοντας, τον οβολό τους. Ο πολιτικός κόσμος, από φόβο ή υπολογισμό, αποφεύγει τη μετωπική αντιπαράθεση. Η κυβέρνηση αλλάζει τις συντεταγμένες της δημόσιας σφαίρας πανηγυρικά, με το τηλεθέαμον κοινό να νομίζει ότι παρακολουθεί –όπως το έλεγαν χθες οι τίτλοι –«θρίλερ». Ματσάκι Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός.
Αγχος; Μέσα σε αυτή την ωραία ατμόσφαιρα, γιατί να έχει άγχος ο Μαρινάκης;
