Ελάχιστες φορές στη διαδρομή του έχει ο πτωχός δημοσιογράφος την ευκαιρία να νιώσει επιβεβαιωμένος για τον αγώνα τον καλό που έχει δώσει για ορισμένα πράγματα που αξίζουν –αλλά οι περισσότεροι τα προσπερνούμε ως αυτονόητα ή ως δευτερεύοντα ή ως ασήμαντα. Ε, ο υπογράφων είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει ότι μια σταθερή θεματική, την οποία άλλοι την κατηγορούσαν ως ροπή προς τον χαβαλέ κι άλλοι ως εμμονή, δικαιώνεται. Και όχι από κανέναν τυχαίο, αλλά από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό της χώρας, τον σεβαστό μου Αλέξη Τσίπρα.
Η χθεσινή κυβερνητική εξαγγελία περί συστάσεως γραφείου Πρωθυπουργού (επιτέλους) στη Θεσσαλονίκη είναι μια μεγάλη είδηση. Και σημαίνει πολλά. Σημαίνει ότι πλέον δεν θα είναι ορφανό το αγαπημένο μας υπουργείο Μακεδονίας Θράκης, δεν θα είναι μόνη η υπουργός ΥΜΑΘ Μαρία Κόλλια – Τσαρουχά, να ασχολείται με τον Διεθνή Νυχτερινό Ημιμαραθώνιο, την Πανσερραϊκή Θρακιώτικη Συνάντηση ή με τη θεσσαλονικιώτικη παραλλαγή της Μονόπολης. Φθάνει πια η μοναξιά. Στο εξής, η Θεσσαλονίκη θα αποκτήσει ακόμα ένα κυβερνητικό παράρτημα, μάλιστα του Πρωθυπουργού.
Η φαεινή ιδέα του σεβαστού μας Πρωθυπουργού ήταν εξαιρετική –και μόνο καθ’ έξιν γκρινιάρηδες του αποδίδουν προθέσεις κοτζαμπασισμού, ψευδοκολακείας της πόλης, συγκεντρωτισμό και μικροκομματική αντίληψη της πολιτικής. Και έρχεται να ενωθεί με το λαϊκό αίσθημα που επικρατεί στη συμπρωτεύουσα (τέως συμβασιλεύουσα). Στο άμεσο μέλλον, πλάι στην Κόλλια – Τσαρουχά θα στέκεται με το αέρινο μαλλί να ανεμίζει καθώς θα χαιρετά τις στρατιωτικές ή τις εκκλησιαστικές Αρχές ο Νίκος Καρανίκας ή κάποιοι άλλοι σύντροφοι –για να δικαιωθούν μεγάλες προσωπικότητες που ελάμπρυναν το υπουργείο Μακ-Θρακ: ένας Παπαθεμελής, ένας Μαγκριώτης, ένας Χάρης Καστανίδης, ένας Μαργαρίτης Τζίμας, ένας Τσιαρτσιώνης, μια Θεοδώρα Τζάκρη, ένας Θόδωρος Καράογλου, ένας Γιώργος Ορφανός.
Σκέπτομαι τη χαρά που θα πήρε με την εξαγγελία του Πρωθυπουργού ο παναγιότατος Μητροπολίτης Ανθιμος και ένα δάκρυ κυλάει από τα μάτια μου. Ο Αλέξης Τσίπρας τιμά το παρελθόν και χαράσσει το μέλλον.
