Φλεγόμενη πατάτα

Εχει πολλές και ενδιαφέρουσες παραμέτρους αυτή η απίθανη διαγωνιστική διαδικασία για τις τηλεοπτικές άδειες. Μερικές θα προσπαθήσω να τις αναλύσω στη συνέχεια. Ξεκινώ από τα βασικά: όπως και να το δεις, όπως και να το κάνεις, του Τσίπρα του βγήκε αυτή η ιστορία. Μάντρωσε τη «διαπλοκή», παλιά ή νέα δεν έχει την παραμικρή σημασία, σε ένα κτίριο-φυλακή και αφού την ξεζούμισε κάτω από τις πιο εξευτελιστικές συνθήκες, μάζεψε από το πουθενά 246 εκατομμύρια. Και όχι μόνο του βγήκε πολιτικά και επικοινωνιακά, αλλά δημιούργησε για τον επόμενο, τον πρόεδρο Κυριάκο δηλαδή, άλλη μία «καυτή» πατάτα. Διότι έσυρε τη ΝΔ στην απόλυτη άρνηση απέναντι στη διαδικασία, έτσι ώστε τελικά να τη δεσμεύσει ότι με το που θα αναλάβει την εξουσία θα τον καταργήσει τον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ.

Και πες λοιπόν ότι η ΝουΔού τον καταργεί τον νόμο. Μετά τι γίνεται; Θα υπάρχουν μερικά κανάλια που έχουν πληρώσει για να πάρουν άδεια από 43-75 εκατ. ευρώ και μερικά άλλα θα εκπέμπουν τζάμπα; Θα πρέπει να πληρώσουν πλέον και αυτά. Αλλά πόσα θα πληρώσουν; 43, 52, 73 ή 75 εκατομμύρια; Εναν μέσο όρο, ας πούμε το ένα τέταρτο των 246 που δόθηκαν χθες, ήτοι 61,5 εκατ.; Οπως και να ‘χει η πατάτα «κανάλια» για τον Κυριάκο έβρασε και είναι ήδη «καυτή»…

Προσαρμοστικότητα

Μια άλλη παράμετρος είναι τα πρόσωπα. Σε αυτούς που κέρδισαν τις άδειες περιλαμβάνεται και ο Καλογρίτσας, κουμπάρος, κολλητός και φίλος, ο «πατερούλης» πολλών και διαφόρων μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Και εργολάβος αναντάμ παπαντάμ. Ώς πότε θα καμώνεται η κυβέρνηση ότι δεν τρέχει τίποτε; Παιδιά, αν δεν είναι αυτό διαπλοκή, τότε η έννοια την οποία καθιέρωσε από 25ετίας με τη γνωστή ευθυβολία που τον διακρίνει ο σχεδόν αιωνόβιος πλέον Επίτιμος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έχει χάσει τη σημασία της.

Επίσης, πόση φιλοσοφία χρειάζεται να αντιληφθεί κανείς ότι του λοιπού κάθε έργο που θα παίρνει ο Καλογρίτσας θα ταυτίζεται με το κανάλι; Και βέβαια εξυπακούεται ότι ο κουμπάρος «τύφλα να ‘χει ο Βασιλάκης ο Καΐλας, τέτοια κλάψα» υπουργός Σπίρτζης κανονικά δεν πρέπει ούτε απέξω από το κανάλι να περνάει.

Τον άλλο κουμπαροκαλογρίτσα υπουργό Καμμένο δεν τον φοβάμαι. Μπορεί να είπε όσα είπε πριν από τον διαγωνισμό για τον κουμπάρο, αλλά το απαράμιλλο ταλέντο που διαθέτει στην προσαρμοστικότητα θα τον βοηθήσει να τα ξαναβρεί με τον Καλογρίτσα. Τώρα μάλιστα που έχει και κανάλι ο κουμπάρος είναι ώρα να χαλάμε τις καρδιές μας;

Κουμπαριές

Αλλωστε και γιατί χάλασαν οι καρδιές τους; Για ψιλοπράγματα! Οπως κατ’ επανάληψιν πληροφορήθηκα στη διάρκεια του Αυγούστου, από πολλούς και διαφόρους γνώστες του θέματος, «δι’ ασήμαντον αφορμήν» έγινε όλο αυτό. Για τα… μάτια του Τάκη Θεοδωρικάκου, συγκεκριμένα. Της GPO, της εταιρείας δημοσκοπήσεων. Που ανήκει στον όμιλο των εταιρειών του Καλογρίτσα, και είναι κουμπάροι επίσης.

Ο πρόεδρος Πάνος ανέμενε προεκλογικά μια βοήθεια. Οσο να πεις, το κόμμα «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες» του οποίου ηγείται ως γνωστόν με θαυμαστή επιτυχία δεν έσκιζε εκείνη την περίοδο (ούτε και τώρα σκίζει, αλλά δεν το κάνω θέμα).

Αντιθέτως ψυχορραγούσε. Ηταν στη φάση «μπαίνω, δεν μπαίνω στη Βουλή». Περίμενε από την GPO ότι θα του έδινε στις έρευνές της το κατιτίς παραπάνω, για να πειστούν και οι υπόλοιποι δημοσκόποι ότι εντάξει, την έχει εξασφαλισμένη την είσοδο στη Βουλή, ώστε να μη χάσει η Βενετιά το βελόνι. Αλλά του Θεοδωρικάκου δεν του έβγαινε. Από πουθενά. Και την πλήρωσε ο… Καλογρίτσας και η καμμενοκουμπαριά! Μου διηγήθηκαν για έναν απίστευτο καβγά που έγινε μεταξύ του προέδρου Πάνου και του κουμπάρου – εργολάβου. Με ρήματα του είδους «θα σε λιώσω», «θα σε σκίσω», «θα σε …» και «θα σε …» και «δεν κατάλαβες ρε εγώ θα σε …». Εντελώς πολιτισμένα πράγματα, δηλαδή.

Κάπως έτσι κατέληξαν στη σημερινή εμπόλεμη (χρησιμοποιώ όρο ανάλογο του αξιώματος του καμένου προέδρου για να γίνομαι πιο κατανοητός) κατάσταση.

Αναστρέψιμη, ωστόσο, εκτιμώ. Η προσαρμοστικότητα –το προανέφερα –του προέδρου Πάνου είναι παροιμιώδης…

Παθήματα – μαθήματα

Δεν τελείωσα όμως με τις παραμέτρους της διαγωνιστικής διαδικασίας για τις τηλεοπτικές άδειες. Θέλω να αναφερθώ σε μια βαρύνουσας σημασίας. Είναι η παράμετρος που ακούει στο όνομα Βαρδινογιάννης. Ο πατριάρχης της οικογενείας, ο κύριος Βαρδής, υπήρξε για ένα μεγάλο διάστημα ένας (ακόμη…) «πατερούλης» για το αριστερό αγόρι Αλέξη. Το κανάκεψε όσο μπορούσε, το φρόντισε, το βοήθησε να γίνει Πρωθυπουργός (μεγάλη ιστορία, την οποία μπορούν να διηγηθούν επίσης Σαμαράς – Βενιζέλος, αλλά και άλλοι), έκανε πράγματα για εκείνο (άλλη πολύ ενδιαφέρουσα πολιτικομιντιακή ιστορία αυτή…) και ποια η ανταμοιβή; Βρέθηκε χωρίς κανάλι. Ακούω από διαφόρους ότι με τις προσφορές που έκανε στον διαγωνισμό δεν ήθελε να πάρει άδεια.

Να το δεχθώ. Πες ότι για το Star δεν καιγόταν και ιδιαίτερα –με το 40% της μετοχικής σύνθεσης να ανήκει στη χήρα του μακαρίτη Θόδωρου Βαρδινογιάννη και ένα άλλο 10% στον «καπετάνιο» Γιώργο Βαρδινογιάννη, όπως λένε στα πέριξ –σιγά να μην έβαζε χρήματα για να πάρει μία άδεια. Ομως το κυπριακό σχήμα που δημιούργησε, αφού τις αποφάσεις του για το Star τις είχε πάρει, ήθελε να πάρει μια εκ των τεσσάρων αδειών. Αλλιώς γιατί να το δημιουργήσει και γιατί να μπει στη διαδικασία της συμμετοχής; Αλλά ο «μικρός» –κακό παιδί –έχω την αίσθηση ότι του την έφερε του «πατερούλη». Για να αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο στη ζωή από την αχαριστία ενός ευεργετηθέντος!

«Γηράσκω αεί διδασκόμενος» είχε παραδεχθεί ο Σόλων ο Αθηναίος. Το εύχομαι από καρδίας…

Σκοτεινό αύριο

Και κάτι ειδικότερο τώρα: στης σκοτωμένης διαπλοκής το ανάγνωσμα και αυτό. Από χθες το ξημέρωμα βαίνουν προς κλείσιμο το Star, ο Alpha και φυσικά και το Mega. Αυτά τα κανάλια απ’ όσο γνωρίζω, εκτός από δάνεια προς τράπεζες και οφειλές προς το Δημόσιο και προς τα ασφαλιστικά ταμεία, έχουν και εργαζομένους. Πολλούς εργαζομένους. Με οικογένειες, με υποχρεώσεις. Τι θα γίνουν αυτοί οι άνθρωποι; Για ποιον ακριβώς λόγο θα τιμωρηθούν τόσο βάναυσα, επειδή δούλευαν σε ένα κανάλι της «διαπλοκής»; Οι κυβερνητικοί παπαγάλοι, πανηγυρίζοντες υπονοούν «ας πρόσεχαν». Τι έπρεπε να κάνουν όμως; Με το που τους προσλάμβαναν να ζητούσαν πόθεν έσχες των αφεντικών ή αποδεικτικό ότι λειτουργούν νομίμως; Γελοία πράγματα!

Και καλά θα κάνει η κυβέρνηση να μεριμνήσει σοβαρά για την τύχη τους. Με την ίδια επιμονή και την ίδια επιμέλεια που έδειξε για τους εργαζομένους στην ΕΡΤ…
Οχι άλλα μνημόσυνα

Συμπληρώνονται σήμερα 42 χρόνια από την Ιδρυτική Διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ και η προσφυγή στη συλλογική μνήμη δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει επετειακό χαρακτήρα. Γιατί η Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη δεν είναι απλώς το κείμενο με το οποίο δημιουργήθηκε ο φορέας της Αλλαγής που μόλις οκτώ χρόνια από τη δημιουργία του άλλαξε θεαματικά την πορεία της χώρας. Είναι το κείμενο που περιέγραψε τη μετάβαση της Ελλάδας στη νέα εποχή και αποτέλεσε τη βάση για τη μετεξέλιξή της σε ένα σύγχρονο, κυρίαρχο, ευρωπαϊκό κράτος, ο λαός του οποίου συμφιλιωμένος από τους διχασμούς θα ευημερούσε, θα προόδευε και θα προχωρούσε μπροστά.

Για μένα είναι –το πιστεύω απόλυτα –το σοβαρότερο πολιτικό κείμενο που έχει να παρουσιάσει το πολιτικό προσωπικό της χώρας, στο σύνολό του, από τη Μεταπολίτευση και μετά. Απόδειξη, ότι ουδέποτε και από καμιά πλευρά αμφισβητήθηκε η διαχρονικότητά του, αλλά και η αξεπέραστη πολιτικά αποτίμηση της ελληνικής πραγματικότητας.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα αιτήματα που πρόβαλλε η Ιδρυτική Διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ για «Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση, Δημοκρατική Διαδικασία» αποτελούν σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, αιτήματα ολόκληρου του ελληνικού λαού που βιώνει τις απάνθρωπες συνέπειες της τρομακτικής οικονομικής κρίσης και βλέπει εκ παραλλήλου ότι η κυβέρνηση, η οποία βαυκαλίζεται να πιστεύει ότι είναι και αριστερή, να εκχωρεί χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό σημαντικό μέρος της εθνικής κυριαρχίας.

Θεωρώ λοιπόν ότι εδώ ακριβώς πρέπει να προσδιοριστεί και το κέντρο βάρους της σημερινής επετείου: στο πώς δηλαδή ο ελληνικός λαός θα αποτινάξει την κρίση και θα ανακτήσει την εθνική κυριαρχία της χώρας. Και ειδικά για το ΠΑΣΟΚ, ένα έχω να πω: όχι άλλα μνημόσυνα, είτε για τον Ανδρέα είτε για την 3η του Σεπτέμβρη. Αρκετά έχει κάνει έως τώρα. Τώρα είναι η ώρα να αγωνιστεί για να πείσει τους πολίτες που κάποτε το εμπιστεύθηκαν ότι πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα προέχουν η εθνική ανεξαρτησία, η λαϊκή κυριαρχία και η επαναφορά στη δημοκρατική νομιμότητα. Και ότι ο αγώνας του γι’ αυτό θα είναι διαρκής και αταλάντευτος…