«Χαράματα η ώρα τρεις
θα ‘ρθω να σε,
θα ‘ρθω να σε ξυπνήσω» τραγούδαγε ο Μάρκος.
Χαράματα η ώρα τρεις «βγήκανε απ’ τη φυλακή» κατά τα λεγόμενα ενός ρωσόφωνου εγκλείστου.
Κάτι φάτσες ξάγρυπνες ταλαιπωρημένες, «και στην τουαλέτα συνοδεία αστυφύλακος πηγαίναμε».
Μορφωμένα πράματα.
Μετά βέβαια τα μπάλωσε κάπως ο Ιβάν ο Τρομερός, Σαββίδης κατά τα άλλα, έριξε ένα λιβανωτό στην κυβέρνηση, σου λέει αυτοί θα κυβερνάνε χρόνια, μπορεί να μας κλείσουν στην μπουζού και για κάναν άλλο διαγωνισμό. Ανθρωποι είμαστε, λεφτά έχουμε, κάπου θα τ’ ακουμπήσουμε.
Σκέφτομαι πόσους ανθρώπους χρειάζεται να ξεφτιλίσεις για να ‘χεις κάτι να πεις ως πρωθυπουργός στην Εκθεση Θεσσαλονίκης (αφήνω το «Διεθνής» ελεύθερο, και δεν το φυλακίζω στην πρόταση ως περιττό διότι και ανύπαρκτο).
Ενα άλλο που μ’ εντυπωσίασε στα λεγόμενα ήτανε η φράση «Εχουμε περάσει και χειρότερα».
Ολοι έχουμε περάσει και χειρότερα. Τα τελευταία χρόνια ο Ελληνας έχει περάσει του λιναριού τα βάσανα. Πολέμους, εμφυλίους, ξερονήσια, εξορίες, χούντες, μούντες. Αυτό είναι το ζητούμενο; Το μη χειρότερα; Μη χειρότερα, τι ακούει ο άνθρωπος.
Πάντως εντάξει, πάει κι αυτό. Εκείνο που φοβάμαι, μετά την επιτυχία του πειράματος, είναι μήπως πια και για όποια άλλη δημόσια θέση στήνουνε το ίδιο πανηγύρι.
Είχε κάνει μια πρόβα το κορίτσι-Θύελλα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, για τη θέση διευθυντή της ΕΡΤ – αν θυμάστε, είχε βάλει κάτω τον Τσακνή και τον Ταξιάρχη και τους είχε πατήσει στο λαρύγγι, τους έβαλε να φτύσουνε το γάλα της μάνας τους (και σε απευθείας σύνδεση με το ιδιόκτητο κανάλι της Βουλής μάλιστα), αλλά δεν την παρεξηγήσαμε, είπαμε, την έχουμε λίγο ιδιότροπη την κοπέλα, έφυγε, γλιτώσαμε.
Αμ δε. Πήρε τη θέση της, επαξίως ο κύριος Παππάς, για να μην πω την ξεπέρασε.
Δεν του το ‘χα, στην αρχή, του Επικρατείας. Αν και έπρεπε να με βάλει σε υποψίες αυτό το αγέρωχο του βλέμματος σε συνδυασμό με φωνή καντηλανάφτη. Το βλέπεις, υπάρχει μια διάσταση. Ενα κάτι σαν ντουμπλαρισμένο διαφημιστικό μήνυμα.
Τέλος πάντων. Τέλος καλό όλα καλά θα μου πεις. Δεν είναι όμως όλα και τόσο καλά. Μείνανε στο δρόμο τόσοι άνεργοι.
Αλλά πέρα απ’ αυτό. Σε 90 μέρες που θα πέσει το μαύρο, και το σκότεινο στα κανάλια, θα προλάβουν οι καινούργιοι να μάθουνε τη δουλειά;
Αν και η κυβερνητική εκπρόσωπος αποφεύγει τη λέξη. Αντικατέστησε το «μαύρο» στο λεξιλόγιό της με τη λέξη «νομιμότητα».
Μου θύμισε τον «Κυνόδοντα», την ταινία του Λάνθιμου όπου ο πατέρας της οικογένειας είχε φτιάξει μια δική του γλώσσα, και την οποία δίδασκε στα παιδιά του. Ας πούμε το «αιδοίο» το αποκαλούσε «πληκτρολόγιο».
Ετσι και οι κρατούντες λένε την τρόικα «θεσμούς», το «άσπρο» μαύρο και πάει λέγοντας.
Μέσα σ’ όλα σκέφτομαι και την έρημη την ΕΡΤ που μαραζώνει στην Αγία Παρασκευή και είναι ακόμα νιούτσικη. Τι θα κάνει τώρα με τα καινούργια δεδομένα.
Οπως λέει κι ο Γκάτσος
«Να δώσει η Μεγαλόχαρη
Κι η Παναγιά η Κανάλα
Να μεγαλώσει γρήγορα
Με τα κορίτσια
Τ’ άλλα».
Και δεν συνεχίζω γιατί φοβάμαι, μη μου ‘ρθει το πληκτρολόγιο καπέλο.
