Αν ανάμεσα στις πολλές αναζητήσει κάποιος τη μία και μόνο προσδιοριστική λέξη για να χαρακτηρίσει συνολικά τον νεοαποκτηθέντα κεντρικό αμυντικό της ΑΕΚ Τζόλεον Λέσκοτ τότε αυτή είναι η λέξη μαχητής. Εμαθε να λειτουργεί ως τέτοιος από πολύ μικρός, από τα πρώτα αθώα παιδικά χρόνια του καθώς το 1987, σε ηλικία μόλις 5 ετών, πάλεψε σκληρά για να κρατηθεί στη ζωή και αυτή να είναι φυσιολογική. Καθώς περπατούσε με τη μητέρα του έξω από το δημοτικό σχολείο του Μίντλαντς στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας, ένα αυτοκίνητο τον παρέσυρε προκαλώντας του σοβαρότατο τραυματισμό στο κεφάλι. «Ηταν μόλις πέντε ετών και θα μπορούσε να είχε σκοτωθεί. Ηταν πολύ τυχερός που επέζησε. Υπέστη σοβαρό οίδημα στον εγκέφαλο, το οποίο θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο. Για ένα παιδί της ηλικίας του το γεγονός πως επέζησε και παράλληλα το ότι κατάφερε τόσα ξεχωριστά πράγματα στο ποδόσφαιρο το μετατρέπει σε φαινόμενο. Ηταν ένα δυνατό παιδί, με τεράστιες αντοχές. Γνωρίζω ότι η οικογένειά του είναι πολύ υπερήφανη για εκείνον» αποκάλυψε πολλά χρόνια μετά το συμβάν ο Ιαν Τρίβεθικ, φίλος της οικογένειας Λέσκοτ και υπεύθυνος στην Ακαδημία Four Dwellings, όπου ο μετέπειτα διεθνής άγγλος επιθετικός έκανε τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματά του.
Η περίοδος μέχρι την απόλυτη ίαση δεν ήταν εύκολη, ούτε μικρή. Υστερα από μια σειρά επίπονων εγχειρήσεων, ο Λέσκοτ κατάφερε να σταθεί και πάλι στα πόδια του έπειτα από περίπου έναν χρόνο ταλαιπωρίας. Ηταν πλέον απολύτως καλά, ωστόσο έμεινε για να του θυμίζει όσα δύσκολα βίωσε μια τεράστια ουλή στο μέτωπο. Κι όμως, αυτό το ανατριχιαστικό σημάδι το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ισόβιο ψυχολογικό στίγμα, για τον Τζόλεον αποτέλεσε το μεγαλύτερο κίνητρο για να πετύχει περισσότερα πράγματα από όσα η ίδια η οικογένειά του θα περίμενε. Αποτέλεσε την έμπνευση και μαζί την κινητήριο δύναμή του προκειμένου να αποδείξει ότι δεν ήταν ένας άνθρωπος «ελαττωματικός». Ο ίδιος συνηθίζει να λέει ότι «από αυτό το ατύχημα βγήκα απόλυτα αποφασισμένος να πετύχω στη ζωή μου και εκτίμησα πολύ περισσότερο τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, διότι για μια τρίχα θα μπορούσα να είμαι κι εγώ ένας από αυτούς». Αυτή ακριβώς η αποφασιστικότητα είναι το σήμα κατατεθέν του ως ποδοσφαιριστή τις στιγμές που βρίσκεται στο χορτάρι. Ωστόσο πολύ περισσότερο την εξωτερικεύουν τα μηνύματα που είναι ζωγραφισμένα πάνω στο κορμί του.
ΤΑΤΟΥΑΖ. Ο Λέσκοτ έχει πολλά τατουάζ. Δεν είναι στίγματα φιγούρας. Ολα έχουν το ξεχωριστό νόημά τους. Στο αριστερό μπράτσο δεσπόζει ένας φύλακας άγγελος και η υπόσχεσή του προς τον ουρανό. «Θα πεθάνω πριν χάσω, γιατί γεννήθηκα για να κερδίζω» είναι το συνοδευτικό μήνυμα. Χαμηλά στο δεξί χέρι του, ξεχωρίζουν τα ονόματα Κλέιτον και Ντόνοβαν. Πρόκειται για τα δύο παιδιά του. Στο στήθος του ανθεί ένα τριαντάφυλλο, διότι Rose (δηλαδή τριαντάφυλλο) είναι το μεσαίο όνομα της μητέρας του. Στον μηρό του είναι κεντημένο ένα μήνυμα που αποτελεί για εκείνον στάση ζωής: «Να τους σέβεσαι όλους, να μη φοβάσαι κανέναν». Και στο στομάχι του ξετυλίγεται ένας πάπυρος που θυμίζει ότι «κάθε φορά που κάποιος πεθαίνει, κάποιος άλλος γεννιέται. Ευχαριστώ αυτόν που έδωσε ζωή στα δύο παιδιά μου».
