Η εφημερίδα «Φιγκαρό» υπολογίζει ότι σε αυτά τα τέσσερα χρόνια που βρίσκεται στο Ελιζέ ο Φρανσουά Ολάντ έχει παραχωρήσει καμιά εκατοσταριά κλειστές συνεντεύξεις σε δημοσιογράφους, πέρα από αυτές που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της έκδοσης κάποιου βιβλίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από την εκδοτική φρενίτιδα του τελευταίου διαστήματος είχαν ήδη κυκλοφορήσει και άλλα βιβλία για τα πεπραγμένα του γάλλου προέδρου. Μεταξύ αυτών είναι το «Μέχρι στιγμής όλα πάνε άσχημα» της Σεσίλ Αμάρ, το «Η δοκιμαστική περίοδος τελείωσε» της Φρανσουάζ Φρεσόζ, το «Στοίχημα» του Μπαστιάν Μπονφού και το «Élysée selon Hollande» του Ερβέ Ασκουίν. «Εργάζεται συνεχώς και θυσιάζει τον χρόνο του με δημοσιογράφους στο δείπνο ή τα Σαββατοκύριακα, αλλά αυτές οι επαφές δεν είναι παρά ένα απειροελάχιστο μέρος της ατζέντας του» υποστηρίζει ένας από τους συμβούλους του.

Σύμφωνα με το προεδρικό περιβάλλον, ο σκοπός αυτής της υπερδραστηριότητας είναι καλός. «Ο πρόεδρος πιστεύει ότι στους πολίτες οφείλεις να εξηγείς τα πράγματα», όπως λέει άλλος σύμβουλός του. Ο ίδιος ο Ολάντ φαίνεται να πιστεύει ότι έχει την ικανότητα να χειρίζεται επιδέξια τους συνομιλητές του δημοσιογράφους. «Εναν δημοσιογράφο, ακόμη κι έναν καλό δημοσιογράφο, μπορείς πάντα να τον κατευθύνεις, να τον καθοδηγήσεις. Αυτό είναι το παιχνίδι» φέρεται να έχει εξομολογηθεί ο γάλλος πρόεδρος στους Αντονίν Αντρέ και Καρίμ Ρισουλί, συγγραφείς του βιβλίου «Ιδιωτικές συνομιλίες με έναν πρόεδρο». «Πολλές φορές ένας δημοσιογράφος πιέζεται να δώσει το ρεπορτάζ σε σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ βασίζεται σε αποσπασματικές πληροφορίες. Μπορείς λοιπόν να τους δώσεις τη σωστή οπτική γωνία, τη σωστή προσέγγιση, τη σωστή πληροφορία, καμιά φορά ακόμη και μια ψευδή πληροφορία. Ετσι λειτουργεί το πράγμα αποτελεσματικά».

Αυτή η υπερδραστηριότητα γίνεται φυσικά στόχος κριτικής. Κι ένας από τους πρώτους που έσπευσαν να ασκήσουν κριτική είναι ο Νικολά Σαρκοζί, ο πολιτικός που είχε ηττηθεί από τον Φρανσουά Ολάντ πριν από τέσσερα χρόνια και τώρα φιλοδοξεί να πάρει τη ρεβάνς επιστρέφοντας στο Ελιζέ και πάλι ως πρόεδρος. «Για έναν πρόεδρο της Δημοκρατίας που έχει τον χρόνο να δίνει υλικό για δύο βιβλία συναντώντας τους συγγραφείς του περισσότερες από 90 φορές στη διάρκεια της θητείας του, θα σας πω απλά ότι δεν έχουμε, ο Φρανσουά Ολάντ κι εγώ, την ίδια αντίληψη σχετικά με το ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες ενός προέδρου ούτε την ίδια αντίληψη για το αξίωμα» είχε δηλώσει ο κεντροδεξιός υποψήφιος σε συνέντευξή του στη «Φιγκαρό».

«Ο Ολάντ λέει πολύ σπάνια όχι σε έναν δημοσιογράφο» αποκαλύπτει από την πλευρά του ο Αντονίν Αντρέ. Ολο αυτό το μιντιακό παιχνίδι δεν φαίνεται πάντως να βοήθησε και πολύ έναν πρόεδρο που είναι και παραμένει ο λιγότερο δημοφιλής της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας.