Oλα ξεκινούν από ένα περιστατικό που έγραψε ιστορία. Οταν στη Λάρισα ασφαλίτες, δίχως προφανή λόγο, χτύπησαν τον αξέχαστο Μάνο Χατζιδάκι και τον περιέθαλψαν δύο κυρίες της νύχτας –που τις ονόμασε Αγίες –σε οίκο ανοχής. Τότε, στη Λάρισα, έγραψε τα αγαπημένα «Παιδιά κάτω στον κάμπο», που πέρασαν και στο «Sweet Movie» του Ντούσαν Μακαβέγεφ. Αυτό το περιστατικό ήταν μια αφορμή για σκέψη –κυρίως πάνω σε αυτές τις γυναίκες –για τον Κώστα Τσιάνο (φωτογραφία), που εκείνη την εποχή είχε προτείνει στην Ελένη Κοκκίδου την –πολύ επιτυχημένη, όπως αποδείχθηκε –«Γυναίκα της Πάτρας», κείμενο του Γιώργου Χρονά, που απάνθισε η Λένα Κιτσοπούλου. Εκείνος δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την πρόταση-σχέδιο, καθώς επέστρεψε στη Λάρισα. Είχε όμως ξεκινήσει ήδη, με την παραπάνω αφορμή, να γράφει την ιστορία της Δέσπως, μιας γυναίκας, που όπως μου λέει, «έκθετη και αγράμματη αναγκάστηκε να μεγαλώσει στο χειρότερο περιθώριο, να δουλέψει μέχρι και λεκανατζού σε οίκους ανοχής, να αναθρέψει τρία εξώγαμα και να βγει νικήτρια της ζωής». Τα τέσσερα τελευταία χρόνια τη δούλευε εντατικά την ιστορία, με υλικό από ιστορίες ντόπιων –στη Λάρισα –γυναικών και αφηγήσεις της Σπεράντζας Βρανά. Και εγένετο το «Διά Πυρ(αι)ός και σιδήρου», που θα παρουσιάζει Δευτερότριτα, με την Κωνσταντίνα Τάκαλου, στο Προσκήνιο, το οποίο πήραν οι αδελφοί Τάγαρη και θα ανεβάσουν, ακόμη, τη «Φαύστα» του Μποστ με την Κοκκίδου.