Ο πιο διαβρωτικός υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης. Εκμεταλλεύτηκε τις συγκυρίες, κρύφτηκε πίσω από τη μεγάλη δημοσιότητα που δόθηκε στις τηλεοπτικές άδειες και από την εμβάθυνση της ύφεσης και κατάφερε σχεδόν να ολοκληρώσει την ατζέντα της αντιμεταρρύθμισης που εξαρχής έφερνε στην Εκπαίδευση.
Το πρώτο και καλύτερο ήταν η επιλογή του να επιστρέψουν οι λεγόμενοι αιώνιοι φοιτητές στο πανεπιστήμιο. Εν γνώσει του, ο υπουργός επιβαρύνει εκ νέου τα πανεπιστήμια με φοιτητές που είτε δεν ενδιαφέρθηκαν για το πτυχίο τους είτε τρέναραν τόσο πολύ που έπαψε να έχει γι’ αυτούς ενδιαφέρον. Ο νόμος Διαμαντοπούλου επέτρεπε στις σχολές να καθαρίσουν τα μητρώα τους από βάρη χωρίς αντίκρισμα, αλλά ο συνδυασμός των νόμων Μπαλτά ((4327/2015, άρ. 33) και τώρα Φίλη πρακτικά επαναφέρει στο πανεπιστήμιο για πάντα όσους δεν συνέχισαν.
Το δεύτερο κατόρθωμα Φίλη που θα προκαλέσει συγκρούσεις, ήρθε στη Βουλή με τροπολογία που κατατέθηκε άγρια νύχτα σε άσχετο νομοσχέδιο. Ο υπουργός δρομολόγησε τη δυνατότητα να ενταχθούν σε βαθμίδες ΔΕΠ (δηλαδή διδασκόντων) όλα τα μέλη των κατηγοριών Εργαστηριακού Προσωπικού (ΕΕΠ και ΕΔΙΠ) που υπηρετούν στα ιδρύματά τους –κοντά 2.000 άτομα –χωρίς να έχει προκηρυχθεί η θέση. Ο βουλευτής του Ποταμιού Γιώργος Μαυρωτάς στο παρελθόν έχει καταγγείλει ότι ευνοείται και η σύζυγος του Πρωθυπουργού.
Το τρίτο κατόρθωμα είναι η προσπάθεια παράτασης της θητείας των Συμβουλίων Διοίκησης –που ωστόσο, με τη λήξη της θητείας τους στις σχολές, παραιτήθηκαν ηχηρά. Οσο υπήρχαν, ως προσκλητήριο ευκλεών καθηγητών με ακαδημαϊκές περγαμηνές διεθνώς, είχαν μετατραπεί σε διακοσμητικά όργανα σε σχολές οι οποίες παραδόθηκαν εκ νέου στους κομματάρχες υπηρεσίας –αρχίζοντας από τις νεολαίες. Σαν να μην άλλαξε μια μέρα από την εποχή που ο νυν υπουργός αλώνιζε στον φοιτητικό συνδικαλισμό, προετοιμαζόμενος για λαμπρή πολιτική καριέρα.
Αριστα στο ξεθεμέλιωμα.
