Αν υπάρχει μια άλλη Γερμανία είναι ακριβώς εκεί: στο Μεκλεμβούργο – Δυτική Πομερανία. Το κρατίδιο με τα 2.000 χιλιόμετρα των ακτών είναι το πιο αγροτικό της χώρας. Πόλεις μεγάλες δεν υπάρχουν, η μεγαλύτερη είναι το Ροστόκ με 200.000 κατοίκους. Στην πραγματικότητα δεν έχει πολλούς πρόσφυγες – μόλις το 2% του τοπικού πληθυσμού έχει ξένο διαβατήριο. Η οργή όμως περισσεύει. Γιατί η ανεργία είναι διπλάσια σε σχέση με τον γερμανικό μέσο όρο αγγίζοντας το 10%. Ενώ στις απομακρυσμένες περιοχές, στα σύνορα με την Πολωνία, ξεπερνάει το 20%. Η οργή περισσεύει απέναντι στην καγκελάριο Μέρκελ όχι μόνο για την πολιτική που ακολούθησε στο Προσφυγικό αλλά και για τις κυρώσεις που έχει επιβάλει το Βερολίνο στη Μόσχα. Ως αγροτική περιοχή, το Μεκλεμβούργο – Δυτική Πομερανία εξαρτιόταν από τις ρωσικές εισαγωγές σε αγροτικά προϊόντα. «Εδώ έχουμε πολύ περισσότερους ανέργους σε σχέση με τη Δύση. Οι πολιτικοί μάς θυμούνται μόνο στις εκλογές» λέει στη «Ρεπούμπλικα» μια γυναίκα που πουλάει ρέγκες και καπνιστό χέλι στο λιμάνι του Βίσμαρ. Στο Λάλεντορφ, ένα χωριό 900 κατοίκων, ο δήμαρχος Ράινχαρντ Κνάακ είχε δεχθεί απειλές από τους νεοναζί επειδή είχε αρνηθεί να δώσει ένα βραβείο 500 ευρώ σε έναν ομοϊδεάτη τους που είχε γίνει για έβδομη φορά πατέρας. «Πολλές οικογένειες έρχονται εδώ από την Ανατολική Ευρώπη» λέει στην απεσταλμένη της ιταλικής εφημερίδας. «Θέλουν μια φυσιολογική σχέση με αυτές τις χώρες και τη Ρωσία. Πολλοί θυμούνται την υπόσχεση για μη επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, που στη συνέχεια παραβιάστηκε. Θέλουν να έχουν φυσιολογικές σχέσεις με τον Πούτιν και για οικονομικούς λόγους. Οι κυρώσεις προκαλούν ζημιά εδώ. Και το μόνο κόμμα το οποίο επιμένει σε αυτό το θέμα είναι η AfD».
Το μνημείο που αποτελεί πόλο έλξης για τους επισκέπτες στην περιοχή είναι ένα παλιό σοβιετικό τανκ. Εμεινε εκεί από την εποχή που ο σοβιετικός στρατός εισέβαλε στη Γερμανία για να την απαλλάξει από το ναζιστικό καθεστώς. Το 1992 οι τοπικές Αρχές διοργάνωσαν δημοψήφισμα για να αποφασίσουν οι πολίτες σχετικά με την τύχη του σοβιετικού τανκ. «Ηταν η τελευταία δημόσια διαβούλευση που εγώ προσωπικά θυμάμαι να γίνεται ανάμεσα σε Γερμανούς» σαρκάζει ο δήμαρχος. Το μήνυμα είναι σαφές: οι αποφάσεις λαμβάνονται αλλού και εδώ δεν μας ρωτάει κανείς.
