Σε μια από τις πιο κλασικές σκηνές του παγκόσμιου κινηματογράφου, στην «Εβδομη Σφραγίδα» του Ινγκμαρ Μπέργκμαν, ο ιππότης Αντόνιους Μπλοκ παίζει τη ζωή του σε μια παρτίδα σκάκι με τον Χάρο. Ο σκοπός του δεν είναι να νικήσει τον Θάνατο, ξέρει καλά τη μοίρα του, όπως και τη ματαιότητα κάθε αντίστασης. Αυτό που ελπίζει είναι να καθυστερήσει την έλευση του μοιραίου. Και στο μεταξύ να αποκτήσει όσο μπορεί μεγαλύτερη γνώση, είτε από τις συζητήσεις του με τον ίδιο τον Χάρο είτε από τις συναντήσεις του με κοινούς θνητούς κατά την περιπετειώδη επιστροφή στην πατρίδα.

Πριν από έναν ακριβώς χρόνο, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Αλέξανδρος Βέλιος ξεκίνησε τη δική του παρτίδα σκάκι. Εχοντας στο μυαλό του μια κάπως διαφορετική αποστολή: να διεκδικήσει, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους άλλους, το δικαίωμα του θανάτου με αξιοπρέπεια. Ούτε εκείνος είχε ψευδαισθήσεις, ούτε εκείνος πίστευε στα θαύματα. Αυτό που ζητούσε, ή μάλλον απαιτούσε, ήταν να του επιτραπεί να μην υποφέρει. «Είμαι θαρραλέος σε σχέση με τις ιδέες, αλλά δειλός σε ό,τι έχει να κάνει με τη βία και τον σωματικό πόνο» είχε πει σε μια τηλεοπτική εκπομπή. Δεν ήταν τόσο υπέρ της ευθανασίας όσο υπέρ του δικαιώματος να μπορεί κανείς να επιλέξει πώς και πότε θα πεθάνει. Και προχθές το απόγευμα, λίγες ώρες πριν χάσει την παρτίδα, ζήτησε από τον Σταύρο Θεοδωράκη –παλιό του φίλο από την εποχή του Καναλιού 15 –να συνεχίσει εκείνος τον αγώνα, να μην υποστείλει τη σημαία.

Ο Αντόνιους Μπλοκ τελικά ξεγελάστηκε. Εξιστόρησε το κόλπο με το σκάκι σε έναν ιερέα χωρίς να καταλάβει ότι ήταν ο Χάρος μεταμφιεσμένος. Ετσι γίνεται πάντα, η μάχη με τον Θάνατο είναι άνιση. Και πάντα προσωπική. «Ενώ η ζωή είναι μια συλλογική πορεία, ακόμη και για τον πιο μοναχικό άνθρωπο», έγραψε ο Βέλιος στο τελευταίο του βιβλίο, «ο θάνατος είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση». Στον τάφο του ζήτησε να μην υπάρχει σταυρός, αλλά να χαραχθεί μια φράση: «Ευ ζην, ευ θνήσκειν». Για το πρώτο είναι άλλοι αρμόδιοι να απαντήσουν. Το δεύτερο, πάντως, το πέτυχε.

Τελευταία Νέα