Ο Ντέηβιντ Τέι, επιστήμονας από το πανεπιστήμιο του Μέριλαντ στις ΗΠΑ συνέθεσε.. «γατο-μουσική» για να ερευνήσει αν οι γάτες ανταποκρίνονται σε συγκεκριμένα μουσικά ερεθίσματα.
Τα αποτελέσματα, ο ίδιος τουλάχιστον, τα θεωρεί εντυπωσιακά. «Μπορεί οι άνθρωποι να το θεωρούν κουτό, ωστόσο εγώ θεωρώ κουτό το γεγονός ότι μόνο ένα θηλαστικό – ο άνθρωπος – μπορεί να έχει τη μουσική του».
«Ψάξαμε στους φυσικούς ήχους που βγάζουν οι γάτες και αντιστοιχίσαμε τη μουσική μας στο δικό τους εύρος συχνοτήτων που κυμαίνεται περίπου μια οκτάβα ή και ψηλότερα από τις ανθρώπινες φωνές» εξηγεί ο ίδιος επιστήμονας.
Οπως αναφέρει «στόχος του είναι να δημιουργήσει μουσική που να ηρεμεί και να φέρνει ευχαρίστηση στις γάτες και όχι να τις ξεσηκώνει».
Στην ανθρώπινη μουσική ο ρυθμός συχνά μιμείται τους χτύπους της καρδιάς, οπότε στη μουσική για γάτες η επιστημονική ομάδα αντέγραψε το τέμπο ήχων που οι γάτες θα μπορούσαν να θεωρήσουν ενδιαφέροντες: Ένα από τα τραγούδια περιλάμβανε τον ρυθμό του γουργουρητού και ένα άλλο αυτόν του θηλασμού.
Κατόπιν, τα τραγούδια παίχτηκαν σε πολλές κατοικίδιες γάτες και οι ερευνητές μελέτησαν τη συμπεριφορά τους και τη σύγκριναν με τον τρόπο που αντέδρασαν ακούγοντας δυο κλασικές συνθέσεις του Μπετόβεν και του Φορέ.
Σύμφωνα με τη δημοσίευση της ερευνητικής ομάδας σε επιστημονικό αμερικάνικο περιοδικό οι γάτες δεν αντέδρασαν ιδιαίτερα στο άκουσμα της δικής μας μουσικής.
Όταν όμως άρχισαν να ακούνε τα κομμάτια που συντέθηκαν ειδικά για εκείνες, ενθουσιάστηκαν και πλησίαζαν τα ηχεία, συχνά τρίβοντας τις μουσούδες τους σε αυτά.
Ο ίδιος ο επιστήμονας θεωρεί ότι «ανοίγει μια νέα αγορά με πολλές προοπτικές. Είμαι σίγουρος ότι σε εκατό χρόνια ο κάθε ιδιοκτήτης γάτας, μαζί με τα υπόλοιπα αξεσουάρ θα αγοράζει και – σε οποία μορφή υπάρχει τότε αποθηκευμένη – τη μουσική της»
Αντίστοιχη μελέτη έχει προηγηθεί και για τους πιθήκους, ωστόσο για τα σκυλιά δεν υπήρχε ανάλογη πρωτοβουλία λόγω του μεγάλου αριθμού των ειδών τους.
