Από τη μακρινή Κίνα όπου βρισκόταν για τη Σύνοδο του G20 η Ανγκελα Μέρκελ διαμήνυσε ότι πήρε το μήνυμα. «Είμαι πρόεδρος του κόμματος και καγκελάριος, στα μάτια του κόσμου αυτά δεν ξεχωρίζονται. Φυσικά και είμαι συνυπεύθυνη για το αποτέλεσμα» είπε, παραβιάζοντας την παράδοση να μη μιλά στο εξωτερικό για εσωτερικά θέματα. Το ζήτημα όμως ήταν καυτό για να περιμένει την επιστροφή της στο Βερολίνο. Η ήττα της Κυριακής «βεβαίως και σχετίζεται με την πολιτική στο Προσφυγικό» παραδέχθηκε η Μέρκελ. «Αλλά οι αποφάσεις που ελήφθησαν ήταν σωστές. Πρέπει να καταλάβουμε ότι πολλοί δεν έχουν την απαραίτητη εμπιστοσύνη στις λύσεις για το θέμα αυτό, μολονότι έχουμε επιτύχει πάρα πολλά».

Η πίεση από το αδελφό κόμμα των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας για αλλαγή γραμμής έγινε ασφυκτικότερη μετά την Κυριακή, αλλά η Μέρκελ δεν δείχνει διατεθειμένη να κάνει στροφή 180 μοιρών στο Προσφυγικό. Αυτό θα ήταν η μεγαλύτερη νίκη των αντιπάλων της στη Γερμανία και στην Ευρώπη, θρίαμβος για τους νοσταλγούς της επιστροφής στη θαλπωρή των εθνικών συνόρων.

Αλλωστε το Προσφυγικό ήταν μόνο η αφορμή. Η ΑfD παίρνει ψηφοφόρους από όλα τα κόμματα, καρπώνεται μια συσσωρευμένη δυσαρέσκεια και την κρίση εμπιστοσύνης, που δεν περιορίζεται στην καγκελάριο Μέρκελ και στο κόμμα της. «Δεν είναι μόνο το σύνθημα “Να φύγει η Μέρκελ” που θέλει η AfD αλλά και αποστροφή στη πρόσδεση της Γερμανίας στη Δύση, η απόρριψη της σύγκλισης και του συμβιβασμού ως βασικού χαρακτηριστικού της πολιτικής» σχολίασε η «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ». Και αυτό δεν απειλεί μόνο τη Μέρκελ αλλά όλα τα κόμματα, όπως έδειξαν οι εκλογές στο Μεκλεμβούργο – Δυτική Πομερανία.