Αναζήτηση
Οι θάνατοι από καρκίνο των ωοθηκών μειώθηκαν την τελευταία 20ετία στις χώρες της Δύσης, κυρίως χάρη στην εκτεταμένη χρήση αντισυλληπτικών χαπιών, σύμφωνα με μία νέα, σημαντική μελέτη.
Ωστόσο από χώρα σε χώρα παρατηρείται μεγάλη διακύμανση στα ποσοστά μείωσης, επειδή δεν άρχισε σε όλες ταυτοχρόνως η χρήση αντισυλληπτικών ενώ σε άλλες, όπως η Ελλάδα, άρχισε αργά και παρέμεινε εξαιρετικά περιορισμένη.
Ένας άλλος παράγοντας που έπαιξε ρόλο ήταν ο περιορισμός της ορμονοθεραπείας μετά την εμμηνόπαυση, που άρχισε μετά το 2002 όταν δημοσιεύθηκαν μεγάλες μελέτες που τη συσχέτισαν με τον καρκίνο των ωοθηκών, τον καρκίνο του μαστού και με την καρδιοπάθεια.
Όπως γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Annals of Oncology»,τις δύο τελευταίες δεκαετίες η θνησιμότητα από καρκίνο των ωοθηκών στον κόσμο έχει μείνει στάσιμη ή μειώνεται.
Για να καταγράψουν τις διαχρονικές τάσεις της, χρησιμοποίησαν στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που έδειξαν ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση η θνησιμότητα μειώθηκε κατά 10% μεταξύ 2002 και 2012 και πλέον είναι 5,2 θύματα ανά 100.000 πληθυσμού.
Η αντίστοιχη μείωση στις ΗΠΑ ήταν σχεδόν 16%, στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία 12%, στον Καναδά 8%, κ.ο.κ.
Ωστόσο, εντός της ΕΕ υπάρχουν σημαντικές διακυμάνσεις στα ποσοστά της μείωσης, με τη Δανία και τη Σουηδία να βλέπουν τη θνησιμότητα από καρκίνο των ωοθηκών να μειώνεται κατά 24%, τη Βρετανία κατά 22% αλλά την Ουγγαρία κατά μόλις 0,6%.
«Οι διαφορές εντοπίζονται κυρίως μεταξύ προηγμένων κρατών στα οποία οι γυναίκες άρχισαν να παίρνουν νωρίς -από τη δεκαετία του 1960- αντισυλληπτικά και των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και ορισμένων μεσογειακών, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιταλία, στις οποίες η χρήση τους άρχισε πολύ αργότερα και ήταν πολύ λιγότερο εκτεταμένη», δήλωσε ο επιβλέπων ερευνητής δρ Κάρλο Λα Βέκια, αναπληρωτής καθηγητής Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου.
«Οι διαφορές εντός της ΕΕ εξηγούν την παρατηρούμενη απόκλιση με την αντίστοιχη μείωση στις ΗΠΑ, όπου οι γυναίκες επίσης άρχισαν νωρίς και μαζικά τη λήψη αντισυλληπτικών».
Όπως εξηγούν οι ερευνητές, η λήψη αντισυλληπτικών στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής επί περίπου μία πενταετία φαίνεται πως παρέχει προστατευτική δράση πολλές δεκαετίες αργότερα, αφού ο καρκίνος των ωοθηκών κατά κανόνα εκδηλώνεται στην τρίτη ηλικία.
Αντιθέτως, η λήψη ορμονών στη μέση ηλικία για την αντιμετώπιση των σοβαρών συμπτωμάτων της κλιμακτηρίου ως φαίνεται αυξάνει τον κίνδυνο όταν είναι παρατεταμένη.
Όντως, μερικές από τις χώρες όπου παρατηρείται σημαντική μείωση της θνησιμότητας από καρκίνο ωοθηκών (λ.χ. ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία) είναι εκείνες όπου κάποτε οι γυναίκες έκαναν ορμονοθεραπεία για την εμμηνόπαυση επί δέκα χρόνια αλλά σήμερα παίρνουν ορμόνες για κάνα-δυο χρόνια ή καθόλου.
«Τα προβλήματα με την θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης στην εμμηνόπαυση δεν εγείρονται με χρήση για δύο ή τρία χρόνια, αλλά επί 10, 15 ή και περισσότερα χρόνια», δήλωσε ο δρ Λα Βέκια. «Αυτή η παρατεταμένη χρήση απεδείχθη ότι είναι αναίτια και ενέχει κινδύνους».
