Υπάρχουν οι γάμοι από έρωτα, από συμφέρον, από συνοικέσιο και υπάρχει και ο γάμος της Φιλουμένα Μαρτουράνο. Και είναι η τελευταία ευκαιρία της Κεντροαριστεράς να συγκροτηθεί σε ενιαίο πολιτικό φορέα. Με έναν έρωτα που δεν γεννήθηκε ποτέ, ένα συμφέρον που δεν μπόρεσε να νικήσει τους μικροηγεμονισμούς και τα πάθη και ένα συνοικέσιο που έσπασε τα μούτρα του στην ασυμφωνία χαρακτήρων, ένας γάμος α λα Φιλουμένα δείχνει να είναι η μόνη λύση για να ενωθεί σε μια οικογένεια η Κεντροαριστερά.

Εχει τόση σημασία; Νοιάζεται κανείς τι θα απογίνουν τα ορφανά του χώρου αν το ΠΑΣΟΚ και Το Ποτάμι δεν τα βρουν, αν η Φώφη Γεννηματά συνεχίσει να κατηγορεί τον Σταύρο Θεοδωράκη για έλλειψη «μπέσας» και ο Σταύρος Θεοδωράκης εξακολουθήσει να θέτει όρους όχι με την απελπισία της Φιλουμένα αλλά με την αλαζονεία του Ντομένικο; Δεν έχει καμία σημασία αν δει κανείς όλη αυτή την ιστορία υπό το πρίσμα μιας αυστηρά οικογενειακής υπόθεσης που διαδραματίζεται πίσω από τέσσερις τοίχους ενός κλειστού διαμερίσματος. Εχει τεράστια, όμως, αν ανοίξει το πλάνο και δει στη δημιουργία ενός τρίτου πόλου τη μοναδική ελπίδα για να ξεκουμπιστούν από τον τρίτο όροφο οι νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής.

Η απληστία δεν ταιριάζει στο Ποτάμι του δημοσκοπικού 1,5%. Ούτε στο ΠΑΣΟΚ του δημοσκοπικού 5,5% η αίσθηση της απόλυτης κυριαρχίας σε έναν τόσο συρρικνωμένο χώρο, όπως είναι πλέον αυτός της Κεντροαριστεράς. Θα ταιριάξουν στο τέλος μεταξύ τους δύο πολιτικοί σχηματισμοί που, σαν το ζευγάρι στο κωμικό δράμα του Εντουάρντο ντε Φιλίπο, έχουν και μια κάποια διαφορά ηλικίας; Θα δείξει. Αξίζει να θυμάται πάντως κανείς ότι στη Φιλουμένα δεν ταιριάζει ούτε η μοιρολατρία.

Τελευταία Νέα