Υπάρχουν πολλοί τρόποι να διαβάσει κανείς μια δημοσκόπηση. Υπάρχει, για παράδειγμα, ο τίτλος που είχε χθες στο πρωτοσέλιδό της η «Φιγκαρό»: «Προεδρικές εκλογές: ο Μακρόν ανατρέπει τον Ολάντ». Ή και ο τίτλος που επέλεξε για το σχετικό ρεπορτάζ η «Λιμπερασιόν»: «Προεδρικές εκλογές: ο Μακρόν πνίγει τον Ολάντ». Αλλά και ο τίτλος της «Μοντ» στην ίδια δημοσκόπηση αναφέρεται: «Προεδρικές εκλογές: μια δημοσκόπηση θέλει την Αριστερά να αποκλείεται στον πρώτο γύρο σε κάθε περίπτωση». Δεν υπάρχει πάντως καμία αμφιβολία ότι ο άρτι παραιτηθείς υπουργός Οικονομίας του Φρανσουά Ολάντ και επικεφαλής του κινήματος «Εμπρός!», ο φιλόδοξος Εμανουέλ Μακρόν, θα προτιμήσει την πρώτη «ανάγνωση».

Ηταν άλλωστε η δημοσκόπηση που ονειρευόταν. Στα μάτια της γαλλικής κοινής γνώμης, ο Μακρόν επικρατεί πλέον στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών έναντι όλων των άλλων πιθανών υποψηφίων της Αριστεράς (με δεδομένη τη δική του δήλωση πως είναι αριστερός), συμπεριλαμβανομένου του Φρανσουά Ολάντ, όποια και αν είναι η έκβαση των προκριματικών εκλογών στο στρατόπεδο της Δεξιάς. Η δημοσκόπηση των TNS Sofres – One point για τη «Φιγκαρό» πραγματοποιήθηκε από τις 2 έως τις 5 Σεπτεμβρίου, δηλαδή τρεις ημέρες μετά την παραίτηση του Μακρόν από την κυβέρνηση: μοιάζει λοιπόν να επιβεβαιώνει πως οι Γάλλοι είναι πρόθυμοι να συγχωρήσουν στον πρώην «προτεζέ» του γάλλου προέδρου το ότι τον «πρόδωσε μεθοδικά» –όπως ο ίδιος φέρεται να είπε.

Από την άλλη, ο Μακρόν έρχεται μόλις τρίτος στην πρόθεση ψήφου, πίσω από τη Μαρίν Λεπέν και τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών. Σε περίπτωση εκλογής του Νικολά Σαρκοζί στην primaire των Ρεπουμπλικανών τα πηγαίνει όπως ήταν αναμενόμενο καλύτερα, είτε αποφασίσει τελικά είτε όχι ο Κεντρώος Φρανσουά Μπαϊρού να είναι υποψήφιος. Στην πρώτη περίπτωση αποσπά ένα 16% έναντι 9% υπέρ του Μπαϊρού, 20% υπέρ του Σαρκοζί, 26% υπέρ της Λεπέν και μόλις 11% υπέρ του Φρανσουά Ολάντ. Στη δεύτερη, το ποσοστό του ανεβαίνει στο 18% –απόδειξη, όπως επισημαίνει η «Λιμπερασιόν», της δημοτικότητάς του ανάμεσα στους χριστιανοδημοκράτες, τους φιλελευθέρους και τους επονομαζόμενους «αριστερούς γκολικούς» –έναντι 22% υπέρ του Σαρκοζί, 27% υπέρ της Λεπέν και μόλις 12% υπέρ του γάλλου προέδρου.

Μια υποψηφιότητα του Αλέν Ζιπέ περιπλέκει τα πράγματα για τον πρώην υπουργό Οικονομίας και πάλαι ποτέ τραπεζίτη. Ο μετριοπαθής Ζιπέ συσπειρώνει την κεντρώα ψήφο αφήνοντάς του μόλις ένα 15% των ψήφων, ποσοστό βέβαια πάντα καλύτερο από το 11% που θα αποσπούσε σε μια τέτοια περίπτωση ο Ολάντ. Οι δημοσκόποι εξέτασαν εννέα διαφορετικά σενάρια «παίζοντας» με τους υποψηφίους της Δεξιάς και της Αριστεράς. Το μοναδικό στο οποίο η Λεπέν έρχεται δεύτερη και όχι πρώτη στον πρώτο προεδρικό γύρο, με 29%, θέλει αντιπάλους της τον Ζιπέ (33%) και τον Ολάντ (14%). Μάταιο να επισημάνουμε πως ο τελευταίος δεν εμφανίζεται να έχει την παραμικρή ελπίδα. Δεν είναι τυχαίο που ο Ρολάν Κρεζά τον φαντάστηκε, στο «L’Obs», να βαδίζει στη Λεωφόρο της Δύσης σαν άλλος Γουίλιαμ Χόλντεν στην ομώνυμη ταινία του Μπίλι Γουάιλντερ. Σκοπός των προκριματικών εκλογών που θα πραγματοποιήσουν οι Σοσιαλιστές τον Ιανουάριο, έγραψε ο Κρεζά, δεν είναι πλέον τόσο να επιλέξουν όσο να αποκλείσουν –τον Ολάντ. Εκτός αν ο γάλλος πρόεδρος, ο οποίος πραγματοποιεί σήμερα την πολιτική «φθινοπωρινή του επάνοδο» με μια πολυαναμενόμενη ομιλία για «τη δημοκρατία απέναντι στην τρομοκρατία», διατηρεί κάποιον άσο στο μανίκι που κανείς δεν μπορεί επί του παρόντος να διακρίνει.

Το βέβαιο είναι πως ο Μακρόν έχει το momentum με το μέρος του. Ολος ο Τύπος, γαλλικός και μη, με αυτόν ασχολείται. Μία σελίδα αφιέρωσε χθες η «Φιγκαρό» προκειμένου να απαντήσει, συνοδεία διαγραμμάτων και πινάκων, στο ερώτημα «Υπάρχει ένα φαινόμενο Μακρόν;». Ακόμα περισσότερο διαδικτυακό χώρο αφιέρωσε το «Politico» προκειμένου να αναλύσει τις επιλογές που έχει μπροστά του εφεξής ο πρώην υπουργός Οικονομίας. Γιατί δεν είναι εύκολο αυτό που (όπως όλα δείχνουν) προσπαθεί να κάνει. Δεν μπορεί να υπολογίζει στη στήριξη του Σοσιαλιστικού Κόμματος (δεν είναι άλλωστε καν μέλος του), αλλά από την άλλη δεν μπορεί να διακινδυνεύσει να είναι υποψήφιος ως αντίπαλος του πρώην μέντορά του –τότε οι κατηγορίες περί «προδοσίας» πραγματικά θα οργιάσουν. Θα επιχειρήσει λοιπόν να «πνίξει» (για να επιστρέψουμε στον τίτλο της «Λιμπερασιόν») τον Φρανσουά Ολάντ αργά και σταδιακά, μη αφήνοντάς του άλλη επιλογή πέραν της απόσυρσης. Θα το καταφέρει;

Τελευταία Νέα