Πιστεύει ότι ο κόσμος χρειάζεται περισσότερο και ανεξέλεγκτο καπιταλισμό και όχι λιγότερο. Δηλώνει οπαδός του Brexit και της ευκαιρίας που προσφέρει μακριά από την ασφυκτική αγκαλιά των παρεμβατικών ρυθμίσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν μετανιώνει που συνεργάζεται με αυταρχικά καθεστώτα. Και λογίζεται ως ο πατριάρχης του «παραμετρισμού»: ενός στυλ –ή φιλοσοφίας κατά άλλους –της αρχιτεκτονικής, σύμφωνα με το οποίο τα «ορθολογικά μέσα» και «η προφανής ανωτερότητα» θα έπρεπε και τελικά θα αντικαταστήσουν όλες τις εναλλακτικές λύσεις. Δεν είναι άλλος από τον Πάτρικ Σουμάχερ, το μέχρι πρόσφατα δεξί χέρι της χαρισματικής παγκοσμίου φήμης αρχιτεκτόνισσας Ζάχα Χαντίντ και ύστερα από τον πρόσφατο θάνατο της πρωτοπόρου Ιρακινοβρετανής, διάδοχός της.

«Μου λείπει πολύ η φιλία της, η ενέργειά της, το καυστικό χιούμορ της και πολλά ακόμη» λέει στη βρετανική «Γκάρντιαν» ο γεννημένος στη Βόννη πριν από 55 χρόνια και συνεργάτης της βραβευμένης με Πρίτσκερ αρχιτεκτόνισσας τα τελευταία 28 χρόνια. «Στην πράξη μας λείπει το ασίγαστο πάθος της για την αρχιτεκτονική και η χωρίς παρεκκλίσεις τάση της για τελειότητα. Ωστόσο ανακάλυψα ότι και το δικό μου πάθος για την αρχιτεκτονική σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό και την αφοσίωση του προσωπικού είναι παράγοντες που μπορούν να μας οδηγήσουν μπροστά χωρίς να χάσουμε ούτε λεπτό» συνεχίζει ο Πάτρικ Σουμάχερ, ενώ αυτή την περίοδο ασχολείται συστηματικά με τον νέο τερματικό σταθμό του αεροδρομίου του Πεκίνου, ένα κολοσσιαίο έργο το οποίο όταν ολοκληρωθεί το 2018 θα εξυπηρετεί περί τα 72 εκατ. επιβάτες ετησίως.

Ο ΜΑΡΞ ΚΑΙ Ο ΛΕΝΙΝ. Κορυφαίος θιασώτης του παραμετρισμού –της αρχιτεκτονικής δηλαδή που αφαιρεί την παράμετρο του ανθρωπίνου σφάλματος και εξυψώνει την τεχνολογία πάνω από την τέχνη και τη διαίσθηση, όπως περιγράφεται στον «Γκάρντιαν» –πιστεύει ότι αποτελεί το αρχιτεκτονικό ύφος του καπιταλισμού στον οποίο έχει προσφάτως «προσηλυτιστεί». «Στα νιάτα μου ήρωές μου ήταν ο Μαρξ, ο Λένιν και ο Τρότσκι, άνθρωποι που ήθελαν να ασκήσουν επιρροή». Τώρα, ωστόσο, πιστεύει ότι η ελεύθερη αγορά είναι το καλύτερο μέσο για «την ανάπτυξη της ευημερίας και της ελευθερίας».

Και δεν περιορίζεται στο να εφαρμόζει τα αρχιτεκτονικά του πιστεύω μόνο σε κτίρια, αλλά και σε προϊόντα και ρούχα, τόσο ώστε να λαμβάνει μέρος και σε σχετικές εκθέσεις, όπως συμβαίνει τώρα με τη συμμετοχή του στην έκθεση «The Extraordinary Process» στη νέα λονδρέζικη γκαλερί Μεζόν Με Νον που σχετίζεται με τις καινοτόμες τεχνολογίες στον χώρο της μόδας. Εχει μάλιστα σχεδιάσει δύο σακάκια για τον εαυτό του, τα οποία περιγράφει ως «κομψά, που όμως ανατρέπουν τους κανόνες χρησιμοποιώντας δέρμα και φερμουάρ σε ορισμένα σημεία και διατρήσεις στα σημεία εφίδρωσης».

Τελευταία Νέα