Αναζήτηση
Τη συνάντηση τη ζήτησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αμεσα, άλλωστε, θα τα πει κατ’ ιδίαν και με τον Αντώνη Σαμαρά, με στόχο να εκπέμψει ένα σήμα αρμονίας στην κορυφή. Το βράδυ του Σαββάτου στο Βελλίδειο, οι πρώην θα χειροκροτούν τον διάδοχο στη γαλάζια ηγεσία και το κόμμα –μια φωνή και μια γροθιά –θα μπορεί να ανοίξει με ορμή τον νέο αντιπολιτευτικό κύκλο. Με τον Κώστα Καραμανλή, ωστόσο, το ραντεβού της περασμένης Παρασκευής κρύβει περισσότερα μηνύματα. Μπορεί να σηματοδοτεί το τέλος ενός παράδοξου πολιτικού «φλερτ» του καραμανλικού συστήματος με τον Τσίπρα –το οποίο, κατά την Παναγή Κυριακού, δεν υπήρξε ποτέ, παρά μόνον στο μυαλό ευφάνταστων σεναριογράφων. Ή μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για μεγαλύτερη ενεργοποίηση των καραμανλικών, ενισχύοντας την αντιπολιτευτική δυναμική. Ολα αυτά ευνοούν τον Μητσοτάκη, ο οποίος θα εμφανιστεί στη ΔΕΘ ως ηγέτης μιας «συμπαγούς παράταξης». Αλλά, προφανώς, λειτουργούν θετικά και για τον Καραμανλή.
Η μετάβαση στην προσωπική έδρα Μητσοτάκη, στο Παγκράτι, μπορεί να ερμηνευθεί ως παραχώρηση, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει μια μεγαθυμία από την πλευρά του Καραμανλή. Ο πρώην πρωθυπουργός είναι υπεράνω καταστάσεων, ένας άνετος τύπος με πηγαία λαϊκότητα που δεν εγκλωβίζεται σε ασκήσεις πρωτοκόλλου και συμβολισμών. Εάν διευκολύνει τον Κυριάκο μια συνάντηση στην Ευφρονίου, ας γίνει εκεί. Πολιτικά, ήταν ο Μητσοτάκης εκείνος που είχε ανάγκη τη συνάντηση –κι αυτό είναι σημαντικότερο για την Παναγή Κυριακού και τους καραμανλικούς.
Υψηλόβαθμες πηγές υποστηρίζουν ότι, με θέα στον Λυκαβηττό, αντήλλαξαν διαβεβαιώσεις που διέλυσαν σκιές και θα παραγάγουν σύντομα και πολιτικά αποτελέσματα. Ο Μητσοτάκης θα υπερασπιστεί την πενταετία Καραμανλή, ως αναπόσπαστο και θετικό κομμάτι της ιστορίας της ΝΔ. Εχει, προδήλως, μεγάλη αξία για τον πρώην πρωθυπουργό και τη φρουρά του, εν αναμονή και μιας δικαστικής «δικαίωσης» μέσω της υπόθεσης Γεωργίου/ΕΛΣΤΑΤ. Ο Καραμανλής καθησύχασε τον νέο αρχηγό για την γκρίνια των καραμανλικών –σε μια λογική «μη φοβάσαι τον σκύλο που γαβγίζει». Επιπλέον, διαβεβαίωσε ότι δεν είναι υποκινητής και αποχώρησε με υποσχέσεις για αμέριστη στήριξη και προτροπές στον Κυριάκο «να προχωρήσει μπροστά».
Από μια οπτική, με οκτώ μήνες καθυστέρησης ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει –επιτέλους –και τις «ευλογίες» του Καραμανλή. Το ειδικό βάρος και το «πολιτικό κεφάλαιο» του Καραμανλή πρέπει να αναγνωρίζονται από κάθε ηγεσία, ακόμη κι αν ο οδηγός εκπροσωπεί άλλη γενιά και εκφράζει άλλη φιλοσοφία. Οι πολιτικοί τίτλοι ιδιοκτησίας δεν μεταβάλλονται στον χρόνο ούτε η χρησικτησία παράγει έννομα αποτελέσματα. Ηταν κάτι που είχε, σε γενικές γραμμές, αποδεχθεί ο Σαμαράς και στην ίδια ρότα θα ήταν σκόπιμο να κινηθεί και ο Κυριάκος για να διασφαλίσει την κομματική συνοχή. Σε ένα τέτοιο σκηνικό, η ΝΔ θα μπορεί να διατηρήσει έναν παραταξιακό χαρακτήρα και ο Καραμανλής έναν πολιτικό ρόλο που θα επιτρέπει φιλοδοξίες.
…και από την ανάποδη
Δείχνει πιο εύκολο να γιατρέψεις πληγές και να δημιουργήσεις έναν μύθο, απομονωμένος σε ένα ευρωπαϊκό κέντρο, ας πούμε στο Παρίσι του ’60, από το να αναστηλώσεις μιαν εικόνα μέσω της πολυετούς σιωπής στην εποχή του Διαδικτύου και της τηλεδημοκρατίας. Ενας ρόλος καθοδηγητή, χωρίς να δημιουργείς γεγονότα και να επιβεβαιώνεις την υπεραξία της παρεμβατικότητάς σου, δείχνει αδιέξοδος –πολύ περισσότερο από τη στιγμή που η πολιτική παρουσία εξαντλείται σε φωτογραφίες από χιονοδρομικά κέντρα και ψαροταβέρνες που αναρτήθηκαν μέσω κινητών τηλεφώνων.
Το αδιέξοδο αυτό ίσως να έχει καταγραφεί και στην Παναγή Κυριάκου και ενδεχομένως εξηγεί την εμφάνιση στο προσωπικό πολιτικό γραφείο του Κυριάκου Μητσοτάκη –μεσημέρι Παρασκευής, που λίγα χρόνια νωρίτερα δικαιολογούσε μόνον τη μετάβαση από το Μέγαρο Μαξίμου στη Ραφήνα. Οι διαβεβαιώσεις στον Μητσοτάκη για απλόχερη στήριξη θα μπορούσε να είναι μια μεταχρονολογημένη αποδοχή της εσωκομματικής ήττας του περασμένου Ιανουαρίου, η οποία έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα στο γαλάζιο στρατόπεδο. Παρασκηνιακά, έστω, αρκετοί καραμανλικοί επαίρονταν ότι είχαν εξασφαλίσει την επικράτηση Σαμαρά, με τον Μητσοτάκη βρίσκονταν όλοι απέναντι. Το αποτέλεσμα προφανώς αντανακλά και στον Καραμανλή, ο οποίος εμφανίζεται πλέον αδύναμος να επιβάλει τις θέσεις του και να καθοδηγήσει.
Σε επίπεδο κοινωνίας η αδυναμία είχε ήδη καταγραφεί από τον Ιούλιο του 2015, όταν για πρώτη και μοναδική φορά έλυσε τη σιωπή του, μετά την εκλογική συντριβή του 2009, για να υποδείξει το «Ναι» στο δημοψήφισμα. Στο κομματικό πεδίο, η υποχώρηση των μετοχών Καραμανλή δεν διαπιστώθηκε μόνον στην ήττα Μεϊμαράκη –οι νουθεσίες του πρώην αρχηγού είχαν αγνοηθεί με επιδεικτικό τρόπο ακόμη και από τον Απόστολο Τζιτζικώστα, που διεκδίκησε το κόμμα. Κάπως έτσι, οι καραμανλικοί βρέθηκαν να διεκδικούν έναν ρόλο «αντάρτη» στη ΝΔ και στυλοβάτη της κυβέρνησης Τσίπρα –ή, τουλάχιστον, να απολογούνται γι’ αυτό.
Η ουσιαστική προσπάθεια να αποτινάξουν το στίγμα ίσως ξεκίνησε την Παρασκευή από το Παγκράτι, αλλά ένα πρώτο μήνυμα είχε δοθεί στις αρχές του καλοκαιριού, όταν αποφάσισαν να αντικαταστήσουν τον Πρωθυπουργό με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε συνέδριο του Ιδρύματος Κ. Καραμανλής στη Σχολή Fletcher του Πανεπιστημίου Tufts, σχετικά με την πορεία της Ελλάδας. Το βοστωνέζικο πανεπιστήμιο είχε προκρίνει τον Αλέξη Τσίπρα ως κεντρικό ομιλητή, αλλά το βέτο του Ιδρύματος Κ. Καραμανλής στέλνει στις 14 Οκτωβρίου στις ΗΠΑ τον Μητσοτάκη. Θα τον υποδεχθεί ο Γιώργος Αλογοσκούφης, ο οποίος έχει μετακομίσει στη Βοστώνη, αναλαμβάνοντας τη θέση τακτικού καθηγητή στην Εδρα Καραμανλή του Fletcher. Υπό μία έννοια, το βέτο του Ιδρύματος Κ. Καραμανλής σηματοδοτεί μια στροφή: προ τριετίας, από τη δική του εκδήλωση –στο Μέγαρο Μουσικής –για την πολιτική παρακαταθήκη του ιδρυτή της ΝΔ, είχε ξεκινήσει και η φημολογία για το φλερτ των καραμανλικών με τον Τσίπρα.
