Τέσσερις εφημερίδες κι ένας ραδιοφωνικός σταθμός δεν έλαβαν ερώτηση στη συνέντευξη του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ. Αδειες για τη λειτουργία επιχειρήσεων Τύπου δεν έχει ακόμη προκηρύξει η κυβέρνηση –αν και το ραδιόφωνο μπορεί να περιμένει τη σειρά του. Ωστόσο, ο αποκλεισμός πέντε ΜΜΕ από τη διαδικασία των ερωταποκρίσεων προκαλεί ερωτήματα με δυσάρεστη γεύση.
Αραγε συνιστά ο αποκλεισμός «τιμωρία» για μη αρεστά δημοσιεύματα και εκπομπές; Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί. Οπως δεν μπορεί και να μη θεωρηθεί έκφραση κυβερνητικής αυθαιρεσίας. Τα ΜΜΕ εκπροσωπούν τους αναγνώστες τους. Εν ονόματι αυτών έχουν το δικαίωμα, σε μια δημοκρατία, να κάνουν ερωτήσεις στον Πρωθυπουργό –ο οποίος, στο κάτω κάτω της γραφής, μπορεί να απαντήσει όπως θέλει. Οπως μπορεί και η κοινή γνώμη να κρίνει.
Αντίστοιχα, βεβαίως, ισχύουν και για τη διαδικασία της τηλεοπτικής αδειοδότησης. Οι σταθμοί που οδηγούνται σε παύση είχαν θεατές. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν τους λαμβάνει υπόψη. Αποφασίζει αυτή πόσους και ποιους σταθμούς θα μπορούν να βλέπουν στο μέλλον –ενώ ετοιμάζεται ήδη να ορίσει και το περιεχόμενο του προγράμματος.
Πρόκειται για έναν απίστευτο απολυταρχικό αναχρονισμό που βάζει την ενημέρωση στον γύψο. Πρόκειται επίσης για αντιποίηση αρχής. Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, παρότι συνταγματικά κατοχυρωμένο, παραμερίστηκε από την κυβέρνηση –η οποία υποκαθιστά ανοιχτά και τη Δικαιοσύνη. Διότι τι άλλο είναι η έκφραση «θαλασσοδάνεια», η οποία χαρακτηρίζει υποθέσεις που είτε εκκρεμούν είτε έχουν κριθεί από τους δικαστές; Προεξοφλείται επίσης η κρίση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τον διαγωνισμό των τηλεοπτικών αδειών.
Οσο γι’ αυτούς που πρόκειται να χάσουν τη δουλειά τους διότι η κυβέρνηση αποφάσισε να συρρικνώσει την ιδιωτική τηλεόραση –αυτοί, διά στόματος Πρωθυπουργού, πληροφορήθηκαν ότι κακώς διαμαρτύρονται. Την επόμενη φορά δεν θα χρειαστεί να τους απαντήσει, διότι, σύμφωνα με τον κυβερνητικό σχεδιασμό, δεν θα είναι εκεί. Εκτός αν γίνουν εκλογές, οπότε μάλλον δεν θα είναι αυτός εκεί. Αλλωστε, όλα γι’ αυτό δεν γίνονται;
