Υπερδύναμη στις ρίψεις και ιδιαίτερα στη σφαιροβολία αποδεικνύεται ακόμα μία φορά η Ελλάδα που έφτασε τα πέντε μετάλλια στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, τα τρία εκ των οποίων έχουν έρθει από τη σφαίρα.
«Γίνε καλύτερος» είναι το μότο του Δημήτρη Σενικίδη, το οποίο εφαρμόζει με θρησκευτική ευλάβεια από διοργάνωση σε διοργάνωση. Ετσι, καταρρίπτοντας δύο φορές το δικό του ρεκόρ Ευρώπης στη σφαίρα (κατηγορία F20) ο γίγαντας από τα Γιαννιτσά με καλύτερη βολή στα 16,17 μ. πήρε το ασημένιο μετάλλιο, ενώ ο Στράτος Νικολαΐδης στον ίδιο αγώνα έμεινε τέταρτος στην τελευταία βολή του Αυστραλού Χόντγκεντς.
Χάθηκε έτσι η ευκαιρία να έχουμε διπλή εκπροσώπηση στο βάθρο όπως συνέβη στον αντίστοιχο τελικό της σφαιροβολίας στην κατηγορία F32, όπου το χρυσό κατέκτησε ο Θανάσης Κωνσταντινίδης και το χάλκινο ο Δημήτρης Ζησίδης.
Ο χρυσός παραολυμπιονίκης μάλιστα έσπασε τρεις φορές στον τελικό το παγκόσμιο ρεκόρ (10,39 μ. η καλύτερη βολή του). Οπως και ο Λευτέρης Πετρούνιας, ο Θανάσης Κωνσταντινίδης αφιέρωσε το χρυσό μετάλλιο στον πατέρα του τον οποίο έχασε πρόσφατα. Ασχολήθηκε με τον αθλητισμό στην προσπάθειά του να αποκαταστήσει το πρόβλημα της δυστονίας που τον ταλαιπωρεί (κινητική διαταραχή, κατά την οποία οι μύες συσπώνται ανεξέλεγκτα), από την οποία πάσχει μόλις 1% του πληθυσμού της Ελλάδας.
Οσο για τον έτερο χρυσό παραολυμπιονίκη μας, τον Μανώλη Στεφανουδάκη στο ακόντιο (κατηγορία F54 με επίδοση 29,45 μ.), η δυσκολία του να μετακινηθεί από το χωριό του στην Κρήτη, τη Γαλιά Ηρακλείου από και προς το κολυμβητήριο του Ηρακλείου (κοντά στα 60 χλμ.), τον υποχρέωσε να αφήσει την κολύμβηση (στην οποία ήταν πρωταθλητής Ελλάδας) και να στραφεί στον στίβο και στις ρίψεις το 2010. Ηδη μετράει δύο παραολυμπιακά μετάλλια (χάλκινο στο Λονδίνο το 2012).
Τέλος, ο Δημήτρης Μπακοχρήστος από την Αιτωλοακαρνανία χρειάστηκε να σφίξει τα δόντια για να σηκώσει τα 162 κιλά και να πάρει το χάλκινο μετάλλιο στα 54 κιλά της άρσης βαρών καθώς προερχόταν από σοβαρό τραυματισμό στο χέρι (κάταγμα στον καρπό).
