Η Θεσσαλονίκη έβγαλε τελικά ειδήσεις. Μόνο που δεν ήταν εκείνες που νόμιζε, ή που θα ήθελε, ο Πρωθυπουργός.

Η μεγάλη οικονομική είδηση δεν ήταν ότι «έρχεται η δίκαιη ανάπτυξη» αλλά ότι, μέσα από την προσπάθεια να την πετύχει συριζαϊκώ τω τρόπω, η Ελλάδα έχασε 6 δισ. ευρώ. Το βέλος ήρθε εξ οικείων αφού ο καταγγέλλων, ανεξάρτητος ευρωβουλευτής σήμερα, εξελέγη με το κυβερνών κόμμα και διετέλεσε υπουργός σε κυβέρνησή του. Η αποκάλυψη ότι, με τον τρόπο που διαπραγματεύτηκε στο Eurogroup του Μαΐου του 2016, η κυβέρνηση απεμπόλησε τη συμφωνηθείσα στο Eurogroup του 2012 επιστροφή στο ελληνικό Δημόσιο των κερδών των ελληνικών ομολόγων, αξίας τουλάχιστον 6 δισ., δεν έγινε ασφαλώς τυχαία ούτε ως προς το χρόνο ούτε ως προς τη στόχευση. Η δημοσιοποίησή της την ίδια ημέρα με την ομιλία του Πρωθυπουργού στην Εκθεση Θεσσαλονίκης και η σφοδρότητα της επίθεσης κατά της κυβέρνησης («μετά τη συνθηκολόγηση ΣΥΡΙΖΑ και τη θέσπιση του Μνημονίου Τσίπρα η Ελλάδα εύλογα ανέμενε ότι θα εισπράξει τα ποσά αυτά», που όμως «χάθηκαν με την υπογραφή ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ», κάτι το οποίο «η ελληνική κυβέρνηση απέκρυψε από τον ελληνικό λαό»), σημαίνουν τρία πράγματα: όχι μόνο τα γεγονότα δεν επιδέχονται την παραμικρή αμφισβήτηση, όχι μόνο η κυβέρνηση «αντιστεκόμενη» επανέφερε όλες τις χρηματοδοτικές δεσμεύσεις πλην της μόνης από την οποία η Ελλάδα θα είχε να αποκομίσει κάποιο κέρδος, αλλά και η στηλίτευση αυτού του συνδυασμού ιδεολογικής υποκρισίας και διαχειριστικής ανικανότητας δεν έρχεται πια μόνο από τους πολιτικούς αντιπάλους αλλά και από τους χθεσινούς «συντρόφους». Εχει, άρα, διαχυθεί παντού –και θα ήταν αφέλεια της κυβέρνησης να ελπίσει ότι εξαιρούνται οι «θεσμοί», διεθνείς και εγχώριοι.

Γιατί η μεγάλη εγχώρια θεσμική είδηση δεν ήταν ότι «μπήκε τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο», αλλά ότι ο Πρωθυπουργός προανήγγειλε απόφαση υπέρ της συνταγματικότητας του αντισυνταγματικού νόμου για τις άδειες, επιφέροντας ακόμα ένα πλήγμα στη δικαστική ανεξαρτησία αλλά και στην πολιτική αξιοπιστία του. Ομοίως η μεγάλη διεθνής θεσμική είδηση δεν είχε σχέση με την «τεράστια επικοινωνιακή απήχηση» της «Μεσογειακής Συνόδου» αλλά με τις πρακτικές επιπτώσεις της: η προσπάθεια σύμπηξης ενός «κινήματος του Νότου», που με άλλο χρονισμό και με άλλη μέθοδο θα είχε μεγάλη αξία και χρησιμότητα, εκλαμβάνεται τώρα ως επιθετική κίνηση και δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τη δύσκολη αξιολόγηση και συνέχιση του προγράμματος.

Στο εσωτερικό η κυβέρνηση παραβιάζει τους θεσμούς και στο εξωτερικό τούς αποξενώνει –ακόμα και οι «φίλοι» Ολάντ και Ρέντσι είναι προφανές ότι χρησιμοποιούν την Ελλάδα και δεν τη βοηθούν. Την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ενωση συζητά για επίσημη χαλάρωση του Δημοσιονομικού Συμφώνου και για δημιουργία ευρωπαϊκού ΔΝΤ, η Ελλάδα βρίσκεται σε άλλο πλανήτη. Αυτό είναι το «κεκτημένο» της φετινής Θεσσαλονίκης: η εύγλωττη ανάδειξη ότι η ζωή είναι αλλού, άρα το τέλος κοντά.

Ο Κώστας Μποτόπουλος είναι συνταγματολόγος

Τελευταία Νέα