Αναζήτηση
Ο σύγχρονος Ατλας των Παραολυμπιακών Αγώνων είναι Κερκυραίος, από τον Αγιο Προκόπη, και χθες συμπλήρωσε το πολυτιμότερο κομμάτι που έλειπε από το παζλ της καριέρας του. Χρυσός παραολυμπιονίκης στο Ρίο (στην άρση βαρών σε πάγκο) ο Παύλος Μάμαλος, ο αρσιβαρίστας που έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία να κάθεται κάτω από την μπάρα χωρίς να ξέρει πόσα κιλά πρόκειται να σηκώσει!
«Τους λέω πάντα, βάλτε ό,τι θέλετε και εγώ θα τα σηκώσω. Προτιμώ να μην ξέρω γιατί έτσι δεν αγχώνομαι» λέει στην «Ομάδα» από το Ρίο συγκινημένος ο πρωταθλητής μας. Οταν του φόρεσε στον λαιμό το χρυσό μετάλλιο ο πρόεδρος της ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής Γιώργος Φουντουλάκης, «ένιωσα σαν να περνούσε από το σώμα μου ηλεκτρικό ρεύμα. Ιδιαίτερα τη στιγμή που ακούς τον εθνικό μας ύμνο και βλέπεις τη σημαία. Ανατριχίλα» λέει ο εκ των κορυφαίων παραολυμπιονικών μας όλων των εποχών με πάνω από μια ντουζίνα μετάλλια σε μεγάλες διοργανώσεις, από τα οποία ξεχώρισαν το ασημένιο στους Παραολυμπιακούς του Πεκίνου (2008) και το χάλκινο στους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου (2012).
Ο προπονητής του Δημήτρης Ιωαννίδης είναι ο άνθρωπος που γνωρίζει τι κιλά πρέπει να σηκώσει ο αθλητής του για τα μετάλλια και αυτός δίνει τις εντολές, καθώς ο Παύλος δεν θέλει να ξέρει τίποτα. Χθες σήκωσε 233 και 234 στις δύο πρώτες προσπάθειες, εξασφαλίζοντας το χρυσό, και στην τρίτη ο κόουτς του έβαλε 238.
«Του λέω, πήγαινε να χαρείς χωρίς άγχος αυτή την προσπάθεια για να του δείξω ότι είχε ήδη κριθεί το χρυσό, αφού ποτέ δεν ξέρει τα κιλά που σηκώνει» λέει ο προπονητής του.
Ως παιδί ήταν ιδιαίτερα δραστήριος, μέχρι που μια μέρα σε ηλικία 5 ετών ανέβασε υψηλό πυρετό και νέκρωσαν τα πόδια του. Είχε προσβληθεί από πολιομυελίτιδα. Πρόκειται για οξεία ιογενή μολυσματική ασθένεια που μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Στο 1% των περιπτώσεων ο ιός εισέρχεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα, μολύνει και καταστρέφει τους κινητικούς νευρώνες, οδηγώντας στη μυϊκή αδυναμία και την οξεία χαλαρή παράλυση.
Οι γονείς του τον πήγαν μέχρι τον Καναδά, στο Μόντρεαλ, όπου οι γιατροί προειδοποίησαν ότι θα έπρεπε να υποβληθεί σε μια ιδιαίτερα επίπονη και επικίνδυνη εγχείρηση με κίνδυνο να νεκρώσουν και τα χέρια του. Αποφάσισαν έτσι να μην κάνει την επέμβαση. Στον αθλητισμό ασχολήθηκε αρχικά με τις ρίψεις (ακόντιο, σφαίρα), αλλά δεν του άρεσαν, και έτσι στη συνέχεια –πού τον έχανες, πού τον έβρισκες –σε ένα γυμναστήριο στην Ελευσίνα έκανε βάρη, τα οποία λάτρευε. Τον πρόσεξαν και έκανε το παραολυμπιακό ντεμπούτο του στην Αθήνα το 2004 (6ος).
«Από τότε έμαθα να συγκεντρώνομαι απίστευτα και να μην επηρεάζομαι από το κοινό. Εχω μεγάλη ικανότητα αυτοσυγκέντρωσης», μας αποκαλύπτει το μεγάλο του όπλο.
Ενας ιδιαίτερα συναισθηματικός άνθρωπος (τρομερές οι αντιδράσεις του πάνω στο βάθρο) που αφιερώνει το μετάλλιο στους δικούς του ανθρώπους και στους χορηγούς (ιδιαίτερα τον ΟΠΑΠ και την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός) που χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσε να βρίσκεται σε τόσους αγώνες.
ΧΡΥΣΟΣ Ο ΦΕΡΝΑΝΤΕΖ. Λίγη ώρα μετά τον Παύλο Μάμαλο, στην άλλη άκρη του Ρίο, στο Ολυμπιακό Στάδιο Ζοάο Χαβελάνζ, ήταν η σειρά του Σε Τζον Φερνάντεζ να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και να χαρίσει ένα ακόμα χρυσό (4ο) στην πατρίδα μας –11ο συνολικά για την ελληνική αποστολή.
Ο έλληνας πρωταθλητής και χάλκινος παραολυμπιονίκης στο Πεκίνο το 2008 κατέκτησε το χρυσό στη σφαιροβολία (κατηγορία F53), με καλύτερη βολή στα 8,44 μ.
