Πώς να ανεβάσετε Μπέκετ, σε εννέα επεισόδια

«Δεν πρόκειται για μια παράσταση που θα βασιστεί στο εργαστήριο, αλλά για μια παράσταση που θα διαμορφωθεί από αυτό, πολύ πιο έγκαιρα από ό,τι συνήθως από τη ματιά ανθρώπων που είναι τρίτοι σε μια διαδικασία» εξηγεί η σκηνοθέτις Σύλβια Λιούλιου για το ανέβασμα της παράστασης «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ στο Bios, σε συνεργασία με την Ολια Λαζαρίδου. «Οι θεατές που θα συμμετέχουν θα εμφανίζονται μία φορά επί εννέα εβδομάδες, θα βλέπουν πώς προχωράει και θα την τροφοδοτούν με τη ματιά τους».

Η ιδέα. «Ηταν πολύ σημαντικό ότι η πρόταση ερχόταν από κοινού με την Ολια και ήταν και δική μου επιθυμία να κάνω κάτι στο Bios, καθώς εκεί είχα κάνει τον “Πελεκάνο” του Στρίντμπεργκ, την πρώτη μου παράσταση όταν επέστρεψα από το Λονδίνο. Επειδή οι “Ευτυχισμένες μέρες” είναι έργο κλασικό, σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσε να είναι ανθεκτικό υλικό για έναν μικρό πειραματισμό όπως είναι αυτός. Μια διαδικασία αλληλοτροφοδότησης». «Είναι ένας ρόλος που χρόνια τώρα μου λένε ότι έπρεπε να παίξω» λέει η Ολια Λαζαρίδου, που ερμηνεύει τη Γουίνι. «Και το θεωρώ δώρο που η Σύλβια το σκέφτηκε και με έσπρωξε να το κάνουμε. Οπότε έχω μπει μέσα και κολυμπάω και προσπαθώ να ανακαλύψω τον κόσμο του Μπέκετ, ο οποίος στην αρχή μοιάζει πολύ ερμητικός, αλλά καθώς προχωράμε είναι όλο και πιο γοητευτικός. Και είμαι σίγουρη ότι στο τέλος θα είναι απόλυτα γοητευτικός».

Το εργαστήριο. Απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν μια αυθόρμητη επιθυμία να γνωρίσουν τον συγγραφέα μέσα από το έργο του. «Κάθε εβδομάδα και ενώ προχωρούν οι πρόβες μας θα τους παρουσιάζουμε μία ώρα από την πρόβα, μετά θα έχουμε δύο ώρες οπότε θα ανταλλάσσουν ιδέες πάνω σε αυτό το υλικό και την τελευταία ώρα θα έχουν κάποιους επισκέπτες, οι οποίοι θα διευρύνουν περισσότερο τον ορίζοντα μέσα σε αυτό το πλαίσιο» συνεχίζει η σκηνοθέτις. «Μπορούμε να έχουμε τον Διονύση Καψάλη για τη μεταφραστική διαδικασία, την εικαστικό Μαρία Παπαδημητρίου που θα υπογράψει το σκηνικό, η οποία θα μιλήσει για το πώς γεννιέται μια ιδέα και για το πώς τελικώς διαμορφώνεται μέσα από τη συνεργασία με τους λοιπούς συντελεστές και άλλες τέτοιου είδους συναντήσεις, αλλά και ένα υλικό το οποίο θα μπορούμε να προβάλουμε και να τροφοδοτείται κανείς ψυχικά και μέσα από τις εικόνες». «Μου αρέσει πολύ ότι αυτή την εξερευνητική μου διάθεση θα τη μοιραστώ με αυτό το σύστημα του εργαστηρίου» συμπληρώνει η Ολια Λαζαρίδου. «Είναι κάτι που και για μένα έχει μια γοητεία. Πέραν του ότι οι άνθρωποι που θα έρθουν θα παρακολουθήσουν από την πρώτη στιγμή ένα άμορφο σχέδιο μέχρι που θα γίνει απόλυτος πίνακας. Θα μου άρεσε να το παρακολουθήσω και εγώ και χαίρομαι που θα υπάρχουν κάποιοι συνοδοιπόροι σε αυτό. Γιατί πιστεύω ότι στη δύσκολη εποχή που ζούμε, η παρηγοριά και η υποχρέωση και η ανάγκη πρέπει να είναι η εξωστρέφεια σε όλους τους τομείς και στην τέχνη ακόμα περισσότερο».