Πείτε σε έναν Αγγλοσάξονα τις δύο μαγικές λέξεις του τίτλου και θα σας κοιτάξει με ελαφρά έκπληξη. Δεν θα καταλάβει τι υπαινίσσεστε, δεν θα θεωρήσει ότι υπάρχει κάποια αντίφαση σε αυτό που του είπατε, θα αναγνωρίσει φυσικά ότι κατά καιρούς υπάρχουν ακόμη και στη χώρα του απόπειρες κρατικής παρέμβασης στον χώρο της Δικαιοσύνης, αλλά θα επιμείνει ότι πρόκειται για εξαιρέσεις, για παρεκκλίσεις, που εντοπίζονται και εξουδετερώνονται εγκαίρως.

Πείτε τις ίδιες λέξεις σε έναν Ιταλό και θα παραγγείλει δύο εσπρέσο. Lungo, για να έχετε περισσότερο χρόνο. Θα σας μιλήσει για τη διαφθορά, θα σας αφηγηθεί τις σχέσεις της Χριστιανοδημοκρατίας με τη Μαφία, θα σας αναφέρει τα ονόματα του Αντρεότι, του Κράξι και του Μπερλουσκόνι, κυρίως όμως θα επιμείνει στην περίπτωση του Αντόνιο ντι Πιέτρο, γνωστού και ως «κυρίου Καθαρά Χέρια». Θα σας πει ότι η κατάσταση στη χώρα του ήταν κάποτε τραγική, αλλά ότι υπάρχει σαφής βελτίωση, ο κόσμος μπορεί να έχει σιχαθεί τους πολιτικούς, αλλά στους δικαστές εξακολουθεί να έχει κάποια εμπιστοσύνη.

Ξεστομίστε τώρα τις λέξεις «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη» σε έναν Ελληνα. Στην καλύτερη περίπτωση θα σκάσει στα γέλια. Στη χειρότερη, θα σας πλακώσει στο ξύλο επειδή προσβάλλετε τη νοημοσύνη του.

Δεν πρόκειται φυσικά για κάτι καινούργιο. Ανέκαθεν ο λαός αυτός διακρινόταν από μια δυσπιστία για τους θεσμούς, μια ελαφρότητα για τους κανόνες, όπως φυσικά και μια τάση συνωμοσιολογίας. Δεν χρειάζεται όμως να πιστεύει κανείς σε θεωρίες συνωμοσίας για να διακρίνει την πολλαπλή, και από πολλούς, διαχρονική δυσφήμηση της ελληνικής δικαιοσύνης. Και δεν χρειάζεται να είναι αντίπαλος της σημερινής κυβέρνησης για να φθάσει στο συμπέρασμα ότι ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε υπάρξει μια τόσο συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια ελέγχου μιας εξουσίας από την άλλη: της δικαστικής από την εκτελεστική.

Οι υποθέσεις Ντογιάκου και Στουρνάρα, δύο ανθρώπων που έχουν μπει εδώ και καιρό στο κυβερνητικό στόχαστρο, μια μέρα θα διδάσκονται στα σχολεία. Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών θα μπορούσε να είναι υποψήφιος στις σημερινές εκλογές για το αυτοδιοίκητο των δικαστηρίων παρότι καταδικάστηκε πρωτοβαθμίως με επίπληξη για «αντιθεσμική παρέμβαση». Το υπουργείο Δικαιοσύνης, όμως, άσκησε έφεση, γνωρίζοντας ότι βαρύτερη ποινή θα επέφερε τον αποκλεισμό του. Και αυτό ακριβώς συνέβη: η έφεση εξετάστηκε σε χρόνο-ρεκόρ και η επιθυμητή απόφαση εκδόθηκε τρεις μόλις ημέρες πριν από τις εκλογές. Πόσοι πολίτες πιστεύουν πραγματικά ότι πρόκειται για σύμπτωση; Που ακολουθείται μάλιστα από μια νέα σύμπτωση, την έφοδο οικονομικών εισαγγελέων στην εταιρεία της συζύγου Στουρνάρα λίγες μόνο ώρες πριν ανακοινώσει η Τράπεζα της Ελλάδος την απόφασή της για την Τράπεζα Αττικής;

Σε ένα πρόσφατο άρθρο του, το αμερικανικό περιοδικό «Atlantic» αναφερόταν σε έναν πολιτικό που δεν απειλεί ευθέως τη δημοκρατία. Το κάνει εμμέσως, υπονομεύοντας τους θεσμούς που περιορίζουν την ισχύ των εκλεγμένων πολιτικών και διασφαλίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ισότητα απέναντι στον νόμο. Γι’ αυτό τα βάζει με τον Τύπο. Γι’ αυτό επιτίθεται στους δικαστές που δεν του αρέσουν. Μην μπερδεύεστε, για τον Τραμπ μιλούσε.

Τελευταία Νέα