ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ

Aν υπήρχε ένας τίτλος για όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στον χώρο των ΜΜΕ θα μπορούσε να είναι: Η χαμένη τιμή της Αριστεράς.

Είναι προφανές ότι, στο μέτρο που οι κυβερνώντες εκπροσωπούν την Αριστερά, έχουν διαρρήξει κάθε δεσμό με την προοδευτική παράδοση του χώρου στην ενημέρωση, η οποία δέχεται πολλαπλή επίθεση.

Τα κανάλια πρέπει να πληρώσουν αστρονομικά ποσά για τις άδειες, ενώ η ύφεση έχει ρημάξει την αγορά τους. Το αν έτσι δεν θα είναι βιώσιμα δεν είναι κάτι που απασχολεί την κυβέρνηση. Η ρυθμιστική της προσέγγιση βασίστηκε στο να βάλει τους ενδιαφερομένους σε ανταγωνισμό και να μεγιστοποιήσει, έστω και τεχνητά, το τίμημα. Ηταν δηλαδή τιμωρητική.

Με ανάλογο πνεύμα αντιμετωπίζονται και οι εργαζόμενοι στον κλάδο. Αν απολυθούν, έχει καλώς, αφού τόσοι έχουν απολυθεί από το 2010. Η διαμαρτυρία τους απαξιώθηκε διά στόματος Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ. Κλιμακώνοντας, όπως το συνηθίζει, την αντιπαράθεση, η κυβέρνηση προχώρησε χθες στην κατάργηση του αγγελιοσήμου, που σημαίνει ότι οι περίπου 18.000 ασφαλισμένοι στον ΕΔΟΕΑΠ δημοσιογράφοι –εργαζόμενοι, άνεργοι ή συνταξιούχοι –δεν θα έχουν πόρο για την περίθαλψη και το επικουρικό τους. Ενώ από τις αρχές του χρόνου και το 1 δισ. του συνταξιοδοτικού τους ταμείου ρίχνεται στη χοάνη του νέου ασφαλιστικού φορέα που είναι εξ υπαρχής ελλειμματικός –μόνο και μόνο για να τον χρηματοδοτήσει μερικούς μήνες παραπάνω.

Αυτά γενικώς. Υπάρχουν και οι ατομικές περιπτώσεις δημοσιογράφων που στοχοποιούνται διά της μεθόδου Πολάκη. Ενώ αναφέρονται και κρούσματα αναδρομικών φορολογικών ελέγχων κατά συντακτών που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση.

Ο στόχος είναι φανερός και θλιβερός. Να εξαθλιωθεί ο κλάδος, αλλά και να ενοχοποιηθεί με κάθε τρόπο, ώστε να στραφεί εναντίον του η κοινωνία.