Για την οικονομία της συζήτησης θα δεχθώ ότι υπάρχει κάτι που στα συριζαίικα λέγεται «ακραία νεοφιλελεύθερες απόψεις». Δεν ξέρω τι είναι και είμαι βέβαιος ότι το αγνοούν και οι περισσότεροι συριζαίοι, παρά την ευρεία επιστημονική και μορφωτική κατάρτιση που τους χαρακτηρίζει.

Αλλά να το δεχθώ για να το κουβεντιάσουμε.

Και να ρωτήσω. Ακόμη κι αν υπάρχουν κάπου «ακραία νεοφιλελεύθερες απόψεις» ποιον αφορούν σε μια χώρα στην οποία το 55% του ΑΕΠ πηγαίνει σε δημόσιες δαπάνες;

Και τι αντίκρισμα μπορούν να έχουν σε μια χώρα στην οποία τα μόνα μεγέθη που ανεβαίνουν είναι η ανεργία, οι φόροι, οι οφειλές στο Δημόσιο και η μισθολογική δαπάνη του Δημοσίου –αυξήθηκε 1,5% το 2015.

Με άλλα λόγια, γιατί να επικαλούμαστε τις καταστροφικές συνέπειες των βροχοπτώσεων όταν ζούμε στο μέσο της Σαχάρας;

Ενδεχομένως οι κυνηγοί του νεοφιλελευθερισμού να απαντήσουν ότι (σύμφωνα με τον υπόμνημα της Κομισιόν από το οποίο πήρα τα σχετικά στοιχεία) υπάρχουν άλλες δύο χώρες στην Ευρωπαϊκή Ενωση που έχουν υψηλότερο ποσοστό δημοσίων δαπανών: η Γαλλία και η Φινλανδία.

Και η Μυλωνού τον άνδρα της με τους πραματευτάδες, θα απαντήσω εγώ. Στον ρόλο της Μυλωνούς, άσε καλύτερα…

Το αστείο με την ομιλία του Μητσοτάκη στη ΔΕΘ που έπληξε τις κοινωνικές ευαισθησίες του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν είπε τίποτα το πρωτότυπο, τίποτα το εντυπωσιακό, τίποτα το απίστευτα ευρηματικό. Αυτονόητα πράγματα είπε ο άνθρωπος.

Οτι η χώρα θα διαλυθεί χωρίς ανάπτυξη και ότι ανάπτυξη μπορεί να έλθει μόνο από τον ιδιωτικό τομέα και την αγορά. Διότι το Δημόσιο έχει χρεοκοπήσει και δεν μπορεί, προσθέτω εγώ.

Ασφαλώς μπορούμε να του αντιτείνουμε ότι και η Μυλωνού έχει δικαίωμα στην κοινωνική ανέλιξη του ανδρός της. Καμία αντίρρηση.

Μόνο που το ελληνικό κράτος χρεοκόπησε το 2010 και πήρε στον λαιμό του ολόκληρη τη χώρα. Τις τράπεζες, τα νοικοκυριά, τις επιχειρήσεις…

Αλλά έξι χρόνια αργότερα αφήνουμε το 55% του εθνικού πλούτου να το διαχειρίζεται εκείνος που μας πήρε ήδη στον λαιμό του. Και να φωνάζουν οι υστερικοί «Προσοχή, απόψεις ακραίου νεοφιλελευθερισμού!».

Τουλάχιστον ο Μυλωνάς δεν έριξε έξω τον μύλο για να τον καμαρώνει η γυναίκα του.

Θα μου πείτε: εντάξει μωρέ, για την πελατεία του φωνάζει ο ΣΥΡΙΖΑ! Ποιοι άλλοι του έχουν μείνει πέρα από τους δημοσίους υπαλλήλους και τους νταραβερτζήδες του κράτους;

Σωστό. Αλλά περιττό.

Διότι αυτοί ακριβώς είναι εκείνοι που στο τέλος πάνε με τον νικητή. Και μη ρωτήσετε με ποιον θα πάνε.