Στην πολιτική, οι λέξεις έχουν τη δική τους ζωή και πολύ συχνά εκδικούνται. Παράδειγμα η λέξη «θαλασσοδάνεια». Την έχει επικαλεστεί επανειλημμένα ο Πρωθυπουργός τον τελευταίο χρόνο. Εστω κι αν μια τέτοια κρίση είναι στην αρμοδιότητα των ελεγκτικών Αρχών ή, ενδεχομένως, εφόσον υφίσταται θέμα, της Δικαιοσύνης.

Τώρα λοιπόν που έχουμε συνεδριάσεις Διοικητικού Συμβουλίου και Γενική Συνέλευση στην Τράπεζα Αττικής, τώρα που παίρνουν τον δρόμο τους τα πράγματα, αναρωτιέται κανείς αν είναι η λέξη «θαλασσοδάνεια» που ενδέχεται να αρμόζει σε κάποιες από τις αθρόες πιστώσεις που χορήγησε η εν λόγω τράπεζα. Πιθανώς, να χρειαστεί να περιμένουμε τη μετάφραση του σχετικού πορίσματος που είναι διατυπωμένο στα αγγλικά, καθώς η Τράπεζα της Ελλάδος το συνέταξε μαζί τον SSM της Φρανκφούρτης,

Το λεξιλόγιο των κυβερνώντων πιθανώς να μην είχε τόση σημασία αν εδώ και έναν χρόνο δεν είχαν κάνει πολιτική –κατ’ ευφημισμόν –με τα δάνεια των τραπεζών. Αλλά και αν η κυβέρνηση δεν είχε επιδείξει τόσο πιεστικό ενδιαφέρον ειδικά για τη διοίκηση της Τράπεζας Αττικής, επιχειρώντας να επιβάλει συγκεκριμένα πρόσωπα. Εκ των υστέρων, θα ήταν ίσως προτιμότερο να μην είχαν ζητήματα τα οποία –άπαξ και η Ελλάδα ανήκει στην ευρωζώνη –έχουν περάσει στην αρμοδιότητα εγχώριων ή ξένων ρυθμιστικών Αρχών. Κάτι που, εντός ευρωσυστήματος, είναι ένα και το αυτό. Αλλά εδώ ισχύει το «στερνή μου γνώση…».

Τέλος και χειρότερο από όλα: στην πολιτική τα πρόσωπα έχουν λιγότερη σημασία από τις διαδικασίες. Από την άποψη αυτή, το πάγωμα των πιστώσεων που επέβαλε ήδη από την περασμένη εβδομάδα η ΤτΕ στην Τράπεζα Αττικής σημαίνει απλά ότι έπρεπε να μπει τέλος στα «θαλασσοδάνεια». Τούτο δε, ενώ το πολυσυζητημένο και πολυαναμενόμενο πόρισμα για την Αττικής δεν περιλαμβάνει καν τις χορηγήσεις του 2016.

Τελευταία Νέα