Για τους κάπως μεγαλύτερους ηλικιακά, οι «Αντίζηλοι» ήταν τίτλος τηλεοπτικής σειράς τη δεκαετία του ’70 με πρωταγωνιστές τους Ρότζερ Μουρ και Τόνι Κέρτις. Στις μέρες μας μπορούμε να δούμε τα δρώμενα στο εγχώριο ποδόσφαιρο και να διαπιστώσουμε ότι ορισμένοι ποδοσφαιριστές ερίζουν με συναδέλφους τους προκειμένου να κερδίσουν την καρδιά του προπονητή και άρα μια θέση στην ενδεκάδα.

Η μάχη των Ιντέγε και Καρντόσο στον Ολυμπιακό είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα. Ή, για να το πούμε καλύτερα, ο υγιής συναγωνισμός των δύο επιθετικών μπορεί στην πορεία να ωφελήσει τους πάντες στο Λιμάνι και να γεμίζουν τα αντίπαλα δίχτυα με γκολ. Τι δεν είχε ο φορ από τη Νιγηρία στο περασμένο πρωτάθλημα; Διάρκεια στην απόδοσή του και πίεση από τον αναπληρωματικό, καθ’ όσον ο Σίλβα δεν πολυπίστευε στον Πουλίδο. Τώρα, με την έλευση του Καρντόσο, ο Ιντέγε νιώθει να απειλείται η θέση του και για ορισμένους αυτό τον τσίτωσε, με αποτέλεσμα να κάνει εντυπωσιακή αρχή στη σεζόν. Ηδη μετρά ένα χατ τρικ και αν προσθέσουμε το γκολ στο Καυτατζόγλειο, έφτασε τα τέσσερα. Οσο για τον Καρντόσο, αναμένει και σίγουρα πρέπει θα βρει φόρμα και ρυθμό. «Ενα γκολ θέλω» τονίζει ο κυνηγός από την Παραγουάη με το βαρύ βιογραφικό και τις υψηλές προσδοκίες που έχουν απ’ αυτόν στον Πειραιά.

Να μείνουμε στον Ολυμπιακό; Μπόλικη σκόνη έχει σηκωθεί αναφορικά με το πώς θα αξιοποιηθούν οι Φορτούνης, Μάριν, Τσόρι. Ο Φορτούνης μέχρι στιγμής τρώει πάγκο, ουδείς όμως μπορεί να στοιχηματίσει ότι θα συνεχιστεί η συγκεκριμένη κατάσταση. Ο Μπέντο έβαλε τον Μάριν σε θέση μεσοκυνηγού, συνεπώς στον ρόλο που είχε καπαρώσει ο μίστερ ασίστ και γκολ της προηγούμενης περιόδου. Ο δε Ντομίνγκες βρέθηκε βασικός στη Θεσσαλονίκη και δείχνει να παίρνει προβάδισμα έναντι του Φορτούνη. Προσοχή: εδώ ο Ολυμπιακός φαντάζει εντυπωσιακά πλήρης, με επιλογές ακόμη και για εναλλαγές θέσεων κατά τη διάρκεια των αγώνων. Δεν είναι και λίγο, οπότε αναμένουμε τα καλύτερα και αν η τριπλέτα αποκτήσει ομοιογένεια, μπορούν κάποια μέλη της να συνυπάρξουν στο αρχικό σχήμα του πορτογάλου προπονητή. Ολο το πακέτο έχει ο Φορτούνης, ο Μάριν διαθέτει την ντρίμπλα και ο Τσόρι τη στόφα του χαρισματικού, του φτασμένου στην Ευρώπη άσου.

Στον ΠΑΟΚ φαίνεται ότι είμαστε μπροστά σε ένα μπρα ντε φερ ανάμεσα σε Αθανασιάδη και Κουλούρη για τη θέση του σέντερ φορ. Ο Κλάους, κολόνα της επίθεσης επί σειρά ετών στην Τούμπα, δεν άρχισε εντυπωσιακά την αγωνιστική περίοδο και οι ευκαιρίες που έχασε στη ρεβάνς με τον Αγιαξ ακόμη συζητούνται. Είναι, ωστόσο, μαχητής, διαθέτει το ένστικτο του γκολτζή και όταν πάρει μπροστά μπορεί να σημειώσει απανωτά γκολ. Δεν βοηθά σε άλλους τομείς, παίκτης περιοχής είναι κυρίως. Κάτι αντίστοιχο φαίνεται να έχουμε και στην περίπτωση του Κουλούρη. Με την εξής διαφορά: του λόγου του συγκαταλέγεται στα «παιδιά του Ιβιτς», με την έννοια πως μαζί μεγάλωσαν στην Κ-20 όταν κατέκτησαν τον τίτλο προ διετίας και τώρα κάνουν όνειρα με την ανδρική ομάδα. Ο Κουλούρης με τα δύο γκολ που έβαλε στην Τρίπολη, με σουτ της «μιας επαφής», επιβεβαίωσε ότι δεν θέλει πολλά ένας σέντερ φορ αν το έχει. Και πείθει πως μπορεί να τον εμπιστευτούν στον ΠΑΟΚ αντί να αναζητούν συνεχώς ακριβό στράικερ.

Ο Παναθηναϊκός, από κει που έψαχνε με το φανάρι (όχι του Διογένη) δεξί μπακ, ευελπιστεί ύστερα από χρόνια ότι βρήκε δύο και μάλιστα ικανούς. Ο μεν Μέστο, πολύπειρος, αλλά χωρίς επαρκείς δυνάμεις να ανεβοκατεβαίνει την πλευρά και κυρίως να παίζει δύο ματς μέσα σε λίγες ημέρες. Το είδαμε κόντρα στον Αγιαξ, όταν ο Ιταλός φάνηκε να ταλαιπωρείται από τους Ολλανδούς. Λίγα 24ωρα μετά, ο νεαποκτηθείς Κουλιμπαλί βρέθηκε στο χορτάρι απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννινα, έδωσε ασίστ, μόχθησε και βάζει υποψηφιότητα να παίξει περισσότερα παιχνίδια σε σχέση με όσα υπολόγιζαν στο Κορωπί. Ποτέ δεν χάνεις όταν έχεις δύο ή παραπάνω λύσεις.