Μικροσκοπικά σε μέγεθος γλυπτά από αλουμίνιο ανά ομάδες μέσα σε γυάλινες προθήκες. Ταξινομημένα από τον ίδιο τον Γιώργο Λάππα και φυλαγμένα στα κουτιά τους στο εργαστήριό του. Χώρο ιδιαίτερο που η επίσης καλλιτέχνις σύζυγός του Αφροδίτη Λίτη άνοιξε στον συλλέκτη Δάκη Ιωάννου και στους επιμελητές της έκθεσης «Happy Βirthday» Πολίνα Κοσμαδάκη και Γιώργο Τζιρτζιλάκη θέλοντας να μοιραστεί μαζί τους μία ιδέα της: να αποκωδικοποιήσει τα έργα αυτά που ο Λάππας έδειχνε σπανίως. Αυτή είναι η πρόθεση της έκθεσης που παρουσιάζει το Ιδρυμα ΔΕΣΤΕ σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη και είναι αφιερωμένη στον προσφάτως εκλιπόντα γλύπτη.
«Επισκέφθηκα το στούντιό του στον Περισσό αρκετές φορές και διαπίστωσα τον πλούτο του κόσμου του στοιβαγμένο σε μικρά κουτάκια», επεσήμανε ο Δάκης Ιωάννου, εξηγώντας πως το ΔΕΣΤΕ δεν σκόπευε σε μία αναδρομική έκθεση. «Μπορώ να πω ότι ο Γιώργος Λάππας είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους καλύτερους έλληνες καλλιτέχνες, αφοσιωμένος με άτεγκτο τρόπο στο έργο του και με ανοιχτό ορίζοντα σκέψης και καλλιτεχνικής γλώσσας. Πάντα πίστευα ότι είναι καλλιτέχνης διεθνούς εμβέλειας. Κι αυτό είχα την ευκαιρία να το επιβεβαιώσω νωρίς, από τη συμμετοχή του σε μεγάλες διεθνείς καλλιτεχνικές διοργανώσεις, όπως στην έκθεση Metropolis, που είχε επιμεληθεί ο Χρήστος Ιωακειμίδης με τον Νόρμαν Ρόζενταλ στο Βερολίνο το 1991. Στην έκθεση αυτή στεκόταν ως ισάξιος αλλά και απαιτητικός συνομιλητής με άλλα μεγάλα ονόματα της διεθνούς τέχνης, διατηρώντας την ξεχωριστή θέση του».
«ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ». Σε αυτή τη σκέψη προστέθηκαν οι συμπτώσεις μεταξύ καλλιτέχνη και Μουσείου Μπενάκη. Η κοινή αιγυπτιακή καταγωγή του Λάππα και του ιδρυτή του μουσείου Αντώνη Μπενάκη, οι ελληνιστικές τερακότες, τα αντικείμενα λαϊκής τέχνης που συναντά κανείς στο έργο του Λάππα και στις συλλογές του Μπενάκη βοήθησαν την ομάδα των επιμελητών να επιλέξουν τα έργα. Και να δημιουργήσουν κατά την άποψη του Αγγελου Δεληβορριά «την πολιτική διάσταση του έργου του». Διακόσια πενήντα περίπου από αυτά τα έργα του εργαστηρίου του επιλέχθηκαν και τοποθετήθηκαν σε ρευστή διάταξη στην αίθουσα του μουσείου με τρόπο που να συνθέτουν ένα «κείμενο». Το κείμενο του ίδιου του καλλιτέχνη, γύρω από την ανθρώπινη κατάσταση, τα αινίγματα της ύπαρξης, την ιστορία, την ατομικότητα και το πλήθος. Από την καμήλα που υποδέχεται τους επισκέπτες στην είσοδο της αίθουσας στο κτίριο της Κουμπάρη, τα φωτισμένα παράσημα –πρωτοπαρουσιασμένα σε κοινή θέα –το «Πικ νικ» που παραπέμπει στον πίνακα του Μανέ «Πρόγευμα στη χλόη». Αλλά και την πολιτικά φορτισμένη σύνθεση του πλήθους από τη σειρά «Ντοκουμέντα και Γλυπτικά Τοπία» που παρουσιάστηκε στο Εβραϊκό Μουσείο της Θεσσαλονίκης και αναφέρεται στα γεγονότα της Πλατείας Ελευθερίας του 1942. Οταν οι Ναζί συγκέντρωσαν τους άρρενες Εβραίους της Θεσσαλονίκης με πρόσχημα την καταγραφή τους. Στην Πλατεία Ελευθερίας τούς υποχρέωσαν σε πολύωρη ορθοστασία κάτω από τον ήλιο και εξευτελιστικές «γυμναστικές ασκήσεις».
«Ο ίλιγγος της επιμέλειας μάς έφερε στην ανακάλυψη του Λάππα ως γλύπτη και τη σύγκρισή του με τον Γιαννούλη Χαλεπά, τον Γεράσιμο Σκλάβο, τον Τάκη. Αυτή η έκθεση σηματοδοτεί την επιστροφή στο έργο τέχνης», υπογραμμίζει ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης. Ο καλλιτεχνικός σύμβουλος του ΔΕΣΤΕ έδωσε έμφαση στην τήρηση αποστάσεων από την τάση της σύγχρονης τέχνης να δημιουργεί θεωρητικές συζητήσεις χωρίς να δίνει σημασία στην καλλιτεχνική δημιουργία. «Με το “Happy Birthday” αποφεύγουμε τον διδακτισμό, επαναφέρουμε την απόλαυση που προκαλεί η θέαση της τέχνης και επανερχόμαστε στη σημασία της γλυπτικής. Ο Λάππας επινόησε τον όρο “γλυπτικά τοπία” και μας δείχνει τη σημασία του αγάλματος. Σε αυτά όπως και στα σχέδιά του παρατηρούμε τη σχέση των γλυπτών του με τον κινηματογράφο. Οι φιγούρες του ενσωματώνουν πολλαπλές κινήσεις του σώματος και εμπεριέχουν τις κινηματογραφικές σεκάνς από τις ταινίες των Φελίνι και Μπουνουέλ, που τον ενδιέφεραν».
