ΟΙ πόλεμοι του ΣΥΡΙΖΑ θυμίζουν τις σταυροφορίες. Πίσω από τις μεγαλοστομίες, είναι συνήθως μια ευκαιρία για πλιάτσικο –ως επί το πλείστον πολιτικό.

Το ίδιο ισχύει και για την αναζωπύρωση του «ιερού» πολέμου του Νίκου Φίλη κατά της Εκκλησίας. Ο σύντροφος υπουργός Παιδείας σκηνοθέτησε μια αντιπαράθεση με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ενώ ο Μακαριότατος είναι καταγεγραμμένος υποστηρικτής της κυβέρνησης και διακριτικός θαυμαστής του Αλέξη Τσίπρα από καιρό –πολλά χρόνια πριν πάει στο Μέγαρο Μαξίμου. Επί της ουσίας, η Αρχιεπισκοπή είναι ένας από τους άτυπους πυλώνες του συστήματος ΣΥΡΙΖΑ.

Αρα; Αρα δύο τινά συμβαίνουν. Είτε τους ανέβηκε το μαρξιστικό ζάχαρο –πάθηση που, ως γνωστόν, δεν μπορεί να ιαθεί. Είτε σκηνοθετείται μια, υποτίθεται, γνησίως αριστερή διαμάχη ως αντιπερισπασμός στην τακτική υποχώρηση που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στο Ελληνικό, με αποτέλεσμα να πρέπει να καταπιεί αμάσητα χρόνια κινητοποιήσεων και μεγαλόστομων δηλώσεων. Τουλάχιστον βάζοντάς τα με την Εκκλησία θυμήθηκαν πως είναι (παλαιο) αριστεροί.

Φυσικά, όλα αυτά θα ήταν απλώς συνώνυμα πολιτικής παρακμής αν δεν συντηρούσαν μια ατμόσφαιρα διαλυτικής πόλωσης των κυβερνώντων με τους πάντες και τα πάντα, ταλαιπωρώντας τη χώρα.