Ενας κωμικός της stand up σκηνής δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι και ηθοποιός. Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης είναι ανάμεσα στους λίγους που σπούδασε ηθοποιός, στη συνέχεια αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη stand up comedy και διακρίθηκε με το πρώτο βραβείο κοινού και επιτροπής στο 3οStand Up Comedy Festival. «Είμαι από τους τυχερούς ηθοποιούς που μπόρεσα να μπω σε αυτή τη λογική. Ξεκίνησα το θέατρο από τα είκοσι κάτι, τελείωσα το 2006 την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Δήμου Αγίας Βαρβάρας Ιάκωβος Καμπανέλλης, μετά ήμουν στην ομάδα Ασκηση του Περικλή Μουστάκη, συνεργάστηκα με τις ομάδες Blitz και Pequod, τον Δημήτρη Καραντζά, τον Δημήτρη Ξανθόπουλο και πέρασα από παραστάσεις όπως το “America Hurrah”, “Παιχνίδια σφαγής”, “Γαλαξίας”, “Οδυσσεβάχ”, “Δον Κιχωτης”, “Guns, guns, guns”. Κάποια στιγμή, κάπου στα τριάντα μου, αποφάσισα ότι θέλω να αλλάξω κατεύθυνση. Εγραψα τον πρώτο μονόλογο με τίτλο “The heart of man” και σιγά σιγά άρχισα να τον παρουσιάζω σε κάποια μπαρ και θέατρα στην Αθήνα. Αυτό πήγε πολύ καλά και έτσι αποφάσισα να το μαγνητοσκοπήσω σε βίντεο και να το ανεβάσω στο YouTube. Εκεί που είχα ένα μικρό κοινό, μέσω των βίντεο, αυτό άνοιξε, με αποτέλεσμα να κάνω μια παράσταση πρόπερσι με τον μονόλογό μου, την “Κακή πίστη”, στο Bios, η οποία πήγε sold out για δύο σεζόν. Αρχισα να συνεργάζομαι με τον φίλο μου και κωμικό Βύρωνα Θεοδωρόπουλο και έκτοτε παίζουμε συνέχεια τρεις φορές την εβδομάδα και οπουδήποτε. Εχουμε κάνει τρεις περιοδείες σε όλη την Ελλάδα και έχουμε παίξει παντού».

ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΤΩΝ ΜΠΟΥΛΟΥΚΙΩΝ. Τον περασμένο χειμώνα γύρισαν όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, από Μακεδονία μέχρι Κάμπο και από Πελοπόννησο μέχρι Κρήτη. Επαιξαν σε μέρη που δεν ήταν φτιαγμένα για stand up, όπως σε ένα φαγάδικο στους Παξούς, σε ένα αναψυκτήριο στη Στυλίδα, σε μέρη όπου πήγαιναν παλιά τα μπουλούκια. «Επιλέξαμε μόνο την αρχή και το τέλος της περιοδείας του χειμώνα, που ήταν ένα θέατρο στην Κέρκυρα και ένα comedy club στη Θεσσαλονίκη. Μεσολαβούσαν δέκα μέρες και είπαμε “πάμε και θα το βρούμε”. Αρχίσαμε να παίρνουμε τηλέφωνα μέσω facebook, στέλναμε τα βίντεο στα μαγαζιά και αν τους άρεσε πηγαίναμε: Λάρισα, Βόλος, Στυλίδα, μετά ξανά Βόλος, Κατερίνη. Το εύκολο με αυτό είναι ότι επειδή εμείς εκπροσωπούμε τον εαυτό μας δεν χρειάζεται κάποιος μάνατζερ, ούτε ιδιαίτερος εξοπλισμός για το stand up. Το μικρόφωνο, ένα φως και το ηχοσύστημα του μαγαζιού. Για να λειτουργήσει η κωμωδία πρέπει να έχει κοινή αναφορά. Αν πεις στο κοινό κάτι που είναι έξω από αυτό, κάνει ένα βήμα πίσω γιατί του ξενίζει. Πρέπει πρώτα από όλα να κατακτάς την οικειότητα και την εγγύτητα, να σε νιώθει κοντά το κοινό και μετά προχωράς στα αστεία. Δεν είναι απαραίτητο να γελάνε. Μπορούν να λένε ένα ναι ή ένα όχι ή να χειροκροτούν. Δεν έχουμε τη διάθεση να βγάλουμε γέλιο εις βάρος του κόσμου».

O νέος stand up μονόλογος που ανεβάζει στο Bios έχει θεματικό άξονα το λάθος. «Εχω ένα κείμενο που λέει για το πόσο αισθητικά λάθος είναι οι αφίσες των πανηγυριών. Μιλάω για την ποίηση που έχει το λάθος στη ζωή μας. Τα λάθη, τα λατρεύω ειδικά όταν δεν τα βλέπει κάποιος να έρχονται. Εξάλλου, είναι γνωστή η ρήση ότι το λάθος είναι ανώτερο της τέχνης».

Τελευταία Νέα