«Ποιον; Αυτόν που μοιάζει με Γλίξμπουργκ;». Στον σκιτσογράφο που ανέλαβε να φιλοτεχνήσει το πορτρέτο του –αυτό που κοσμεί τη βάση της στήλης –η φυσιογνωμία του Κώστα Αχιλλέως Καραμανλή θυμίζει μέλος γαλαζοαίματης δυναστείας -και δη έκπτωτης.

Εντάξει, τα πρόσωπα δεν «μιλάνε» πολιτικά. Απόδειξη ο εξάδελφος του βουλευτή Σερρών, ο πρώην πρωθυπουργός, που, παρά την κοινή τους γονιδιακή δεξαμενή, έχει λαϊκή κατατομή –και λαϊκότερη πολιτική σκευή.

Ποιος εκφράζει σήμερα τον καραμανλισμό; Χθες πάντως ο Κώστας Αχ. μίλησε, έστω και ακροθιγώς, για το θέμα που έχει τραυματίσει το status της οικογένειας εντός της παράταξής «της»: τη σχέση τού νεοκαραμανλισμού με το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με τον Κώστα Αχ., ο Τσίπρας «κολακεύει τον εαυτό του» όταν συγκρίνεται με τον Κώστα Καραμανλή. Ιδίως όταν παρουσιάζει τη γαλάζια επιχείρηση «Μπαϊρακτάρης» ως πρότυπο της συριζαϊκής επιχείρησης για την εκκαθάριση των media. Η αίσθηση που έχουν πολλοί, εντός κι εκτός της ΝΔ, ήταν ότι ίσχυε και το αντίστροφο. Οτι η επιμονή του Τσίπρα να εκδηλώνει την προτίμησή του στη νεοκαραμανλική Δεξιά –και να τη διαχωρίζει ρητά από την «ακραία» του Σαμαρά και τη «νεοφιλελεύθερη» του Μητσοτάκη –κολάκευε μέχρι αλώσεως τους νεοκαραμανλικούς.

Είναι μεγάλος ο πειρασμός να ερμηνεύσει κανείς την αποστροφή του Κώστα Αχ. ως μέρος μιας συνολικής προσπάθειας της οικογένειας να βγάλει από πάνω της το στίγμα της συριζοφιλίας. Είχε προηγηθεί η συνάντηση Καραμανλή – Μητσοτάκη, και η –πάντοτε σιωπηρή –στήριξη με την παρουσία του πρώτου στην ομιλία του δεύτερου στο Βελλίδειο. Ακολούθησε η μικροβιολογική αντιμετώπιση της υπόθεσης της ΕΛΣΤΑΤ από τον πρόεδρο της ΝΔ, που στη συνέντευξη της ΔΕΘ έπιασε το θέμα σαν να ήταν μολυσματικό, με μάσκα και τσιμπίδα.

Αν υπάρχει προσπάθεια στεγανοποίησης των Καραμανλήδων από τον ΣΥΡΙΖΑ αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει και εξαδελφική συνεννόηση. Αν πιστέψει κανείς ορισμένους παλαιοντολόγους της Δεξιάς, ο πρώην πρωθυπουργός δεν μπαίνει καν στον κόπο να συνεννοηθεί με τους πιστούς του. Γι’ αυτό, λένε, πέφτει καμιά φορά θύμα του ζήλου τους –όπως στην περίπτωση της ΕΛΣΤΑΤ, όπου ο τρόπος με τον οποίο τον υπερασπίστηκαν είχε μάλλον συκοφαντικά αποτελέσματα. Αναζωπύρωσε μια υπόθεση που δεν είναι βέβαιο ότι ωφελεί την υστεροφημία του.

Ο,τι κι αν ισχύει για τον εξάδελφό του, ο Κώστας Αχ. έχει τους δικούς του λόγους να σβήσει από το οικογενειακό όνομα τις σκιές για βουβή συνεργασία με τον Τσίπρα. Ακόμη κι αν τού παραδόθηκε τρίτο χέρι –με πολλά χιλιόμετρα και εμφανή τρακαρισματάκια –αυτό το όνομα είναι η πολιτική του περιουσία. Τα υπόλοιπα –η στρογγυλεμένη κοινοτοπία, η ιλουστρασιόν φωτογένεια, τα λουστραρισμένα δημοσιεύματα –βρίσκονται. Σημασία έχει να παραμείνει λειτουργικό το όνομα. Ιδίως σε ένα κόμμα που διαπρέπει διαχρονικά ως μάντρα μεταχειρισμένων ονομάτων.

Τελευταία Νέα