Επιστολή της Επιτροπής της Βουλής που ασχολείται με τα πόθεν έσχες των βουλευτών έλαβε προσφάτως ο Πρωθυπουργός, υπογεγραμμένη –όπως είθισται –από την πρόεδρο, την αγαπημένη κυρία Τασία (Χριστοδουλοπούλου). Η επιστολή εστάλη έπειτα από σύσκεψη μελών της Επιτροπής, η οποία διαπίστωσε το αδιέξοδο του ελέγχου των βουλευτών, αναφορικά με την απαγόρευση συμμετοχής των ιδίων και των συγγενικών τους προσώπων, σε εταιρικά σχήματα εντός και εκτός Ελλάδας.

Η απαγόρευση αυτή –υπενθυμίζω –είναι το αποτέλεσμα της έντονης κριτικής που δέχθηκε προσωπικά ο πρόεδρος Αλέξης, όταν προ μηνών, νύχτα, και στα μουλωχτά, ψηφίστηκε από τη Βουλή τροπολογία – πλυντήριο, η οποία ξέπλενε πολιτικούς που διέθεταν οφσόρ. Από τον σάλο που ακολούθησε και αφού, υπενθυμίζω εκ νέου, με την ισχύ της τροπολογίας για μερικές ημέρες απέκτησαν την ιδιότητα του «πεντακαθαρίδη» όσοι ήταν να ξεπλυθούν, η κυβέρνηση ψήφισε καινούργια τροπολογία με την οποία καταργούσε την τροπολογία – πλυντήριο. Παράλληλα δε, κάνοντας μια εντελώς ανέξοδη πλέον επίδειξη «ηθικής», πήγε στο άλλο άκρο επιβάλλοντας την πλήρη απαγόρευση συμμετοχής σε εταιρείες όχι μόνο των βουλευτών, αλλά και των συγγενικών τους προσώπων. Αποτέλεσμα; Το 1/3 της Βουλής έχει πρόβλημα, και αυτό επισημαίνει στην επιστολή της η κυρία Τασία προς τον Πρωθυπουργό, ζητώντας νέα νομοθετική ρύθμιση!

Συνεργάτης της προέδρου Τασίας μού ανέφερε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση της βουλευτού της ΝΔ Γεωργίας Μαρτίνου. Με την τροπολογία που ψηφίστηκε, απαγορεύεται πλέον και στην οικογένειά της, που αποτελεί μία από τις πιο γνωστές εφοπλιστικές οικογένειες της χώρας, να ασχολείται με τη… ναυτιλία!

Μπλέξιμο. Μεγάλο.

(Τώρα που το σκέφτομαι, δεν νομίζω ότι ήταν και τόσο τυχαίο το παράδειγμα που μου έδωσε ο άλλος: διακοπές στο σπίτι του εφοπλιστή Μαρτίνου στο Σούνιο δεν έκανε πέρυσι η οικογένεια Τσίπρα;)

Αχαριστία μέρος 2ο

Στο ίδιο πλαίσιο, αυτό της… αχαριστίας, δεν μπορώ να μην εντάξω και την ολομέτωπη επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση, και ειδικά ο «ταλαντούχος κύριος Παππάς», κατά του Γιάννη, περισσότερο γνωστού με το nickname Τζίγγερ, Βαρδινογιάννη. Φρονώ ότι έχει να κάνει με τις αποκαλύψεις του Star για τον νέο εθνικό μας εργολάβο κύριο Καλογρίτσα, τον οποίο έχουν κάνει «φιτίλια» τις τελευταίες ημέρες από κοινού με τον Alpha. Πρέπει να ομολογήσω ότι στενοχωριέμαι αφάνταστα με αυτή την κατάσταση. Αλλά θα ψέξω τον κύριο Παππά για τη στάση που έχει εγκαινιάσει (και την οποία επανέλαβε και χθες στη Βουλή, όπου προσήλθε καταγγέλλων αντί σαν βρεγμένη γάτα…).

Δεν είναι τρόπος αυτός, να επιτίθεται σε έναν τόσο καλό φίλο (έως πρόσφατα τουλάχιστον…) της κυβέρνησης εν συνόλω και του προέδρου Αλέξη προσωπικά. Εδώ, για χάρη τους, το παλικάρι αυτό άλλαξε τη φυσιογνωμία του Star –το έκανε περίπου τηλεοπτική έκδοση της «Αυγής» για να τους βοηθήσει να γίνουν «πρώτη φορά κυβέρνηση».

Ώς και τον Χατζηνικολάου προσέλαβε για να μπορέσει να δώσει έναν αυθεντικό φιλοσυριζαίικο τόνο στις ειδήσεις. Και ενθυμούμαι επίσης ότι όταν το 2015 ήρθαν τα σκούρα για τη χώρα εξαιτίας των χειρισμών της κυβέρνησης και βρεθήκαμε ένα χιλιοστό από το Grexit, έτοιμος ήταν ο καλός φίλος Τζίγγερ να υποστηρίξει και την επιστροφή στη δραχμή.

Και τώρα του συμπεριφέρονται με αυτόν τον άθλιο τρόπο –αίσχος! Αυτό έχω να πω. Συν το γνωστό, «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος», το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, αποδίδεται στον Ηράκλειτο και κατ’ άλλους στον Αριστοτέλη, αλλά ούτε του ενός είναι ούτε του άλλου. Μπορεί όμως να το λέει όποτε του κάνει κέφι ο Γιάννης/Τζίγγερ, υφιστάμενος όλες αυτές τις επιθέσεις…

Τρίτο και φαρμακερό

Αχαριστίας το ανάγνωσμα, μέρος τρίτον: αφορά τον σεβαστό Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ο οποίος νιώθει εντελώς άβολα κάθε τρεις και λίγο, ακούγοντας τον αρμόδιο υπουργό φίλο μου Φίλη να την πέφτει με την ίδια συχνότητα (κάθε τρεις και λίγο δηλαδή) στην Εκκλησία. Γνωρίζω από πρώτο χέρι (ναι, έχω πηγές και στην Εκκλησία, γι’ αυτό ομιλώ με αυτήν τη βεβαιότητα) ότι ο Αρχιεπίσκοπος έχει φτάσει στα όριά του τις τελευταίες ημέρες. Χθες μου είπε ο άνθρωπός μου ότι ένιωσε βαθιά πληγωμένος που ο Φίλης αμφισβήτησε την ιστορική προσφορά της Εκκλησίας στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής και στη διάρκεια της χούντας.

Στην πρόσφατη συνάντηση που είχε (υπό συνθήκες που λίγο απέχουν από εκείνη της μυστικότητας) με τον πρόεδρο Αλέξη, ο τελευταίος τον διαβεβαίωσε για τον σεβασμό που τρέφουν και ο ίδιος και η οικογένειά του προς την Εκκλησία. Η κυρία Αρίστη, η μητέρα του, ως γνωστόν, είναι μια βαθιά θρησκευόμενη κυρία.

Γνωστό είναι επίσης ότι, αν όχι φανερά, αλλά με τον «τρόπο» της, η Εκκλησία βοήθησε σημαντικά τον πρόεδρο Αλέξη να γίνει Πρωθυπουργός, και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2015. Δεν θέλω να πω ότι «έπεσε γραμμή», γιατί δεν το έχω εξακριβωμένο, αλλά ότι βοήθησε, βοήθησε. Και αυτό κάνει, μου είπε ο άνθρωπός μου στην Εκκλησία, την πικρία του Αρχιεπισκόπου ακόμη μεγαλύτερη. Τι να πω; Ισχύει και γι’ αυτόν ό,τι προανέφερα για τον Γιάννη/Τζίγγερ Βαρδινογιάννη: «ουδείς ασφαλέστερος» κ.λπ., κ.λπ.

Κακόν το τσουβαλιάζειν

Φίλος ο Φίλης, φιλτάτη όμως η αλήθεια! Και άντε πες ότι για τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό μπορεί να υπάρχουν αμφιλεγόμενες κρίσεις για τη στάση του στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, και ειδικότερα για τον τρόπο που εξελέγη στη θέση του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου, ο οποίος είχε αρνηθεί να ορκίσει την κυβέρνηση δωσιλόγων υπό τον Τσολάκογλου. Αλλά η δράση του στη συνέχεια για την ανακούφιση του λαού, και ειδικά της Αθήνας που λιμοκτονούσε, τον καθιέρωσε στην ιστορική μνήμη ως έναν από τους μεγάλους ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας. Και μία από τις πιο μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες της εποχής.

Σε ό,τι αφορά δε την περίοδο της χούντας, υπήρχε όντως ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Κοτσώνης, ο οποίος την είχε εναγκαλιστεί πλήρως, αλλά δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει την προσφορά άλλων ιεραρχών στην αντίσταση, όπως για παράδειγμα του μητροπολίτη Σύρου, Τήνου και Μυκόνου Δωρόθεου Στέκα. Ηταν ένας αληθινός δημοκράτης, που εκτός του γεγονότος ότι κάθε τόσο επισκεπτόταν το κολαστήριο της Γυάρου και βοηθούσε τους κρατουμένους, παρά τις αντιδράσεις της χούντας και του Ιερώνυμου, βοήθησε με κάθε τρόπο την αντίσταση.

Επιμύθιο: κακό πράγμα στο όνομα διαφόρων στρατηγικών (και ειδικά του αποπροσανατολισμού…) να βάζεις στο ίδιο τσουβάλι ολόκληρη την Εκκλησία –όσο και αν στην «επεξηγηματική» επιστολή που απέστειλε προς τον Αρχιεπίσκοπο ο υπουργός Παιδείας κάνει μια προσπάθεια να ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι…

Ο δρόμος προς το 4%

Η ιστορία, λένε, επαναλαμβάνεται συνήθως ως φάρσα. Στην περίπτωση του «βοσκοτόπι-gate», όμως, η επανάληψη συνιστά κανονική πρόκληση. Διότι οι ομοιότητές του με το σκάνδαλο του Βατοπεδίου που συνέτεινε αποφασιστικά στην πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή (ανεξαρτήτως αν ο πραγματικός λόγος ήταν η απόδραση εκείνης της κυβέρνησης μπροστά στη διαφαινόμενη χρεοκοπία της χώρας) είναι τρομακτικές.

Ώς και την ίδια φρασεολογία χρησιμοποιούν – οι αποκαλύψεις για τον Καλογρίτσα και το πώς η κυβέρνηση επιχειρεί να τον καταστήσει επίσημο καναλάρχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσπάθεια της διαπλοκής «να ρίξει την κυβέρνηση»! Επειδή δήθεν με τις ενέργειες και τις πρωτοβουλίες της θίγει τα συμφέροντα, τα οποία από την πλευρά τους κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους να ματαιώσουν αυτή την προσπάθεια.

Το πρώτο που θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς είναι ότι δεν υπάρχει καμία πρωτοτυπία σε όλο αυτό – ό,τι έλεγε και η κυβέρνηση Καραμανλή τότε για το Βατοπέδι το επαναλαμβάνει, δίκην παπαγάλου, και η παρούσα κυβέρνηση.

Το δεύτερο που πρέπει όμως να επισημανθεί σε ό,τι αφορά αυτή την επιχειρηματολογία είναι πως στην πραγματικότητα χρησιμοποιείται μια φρασεολογία εν πολλοίς κενή περιεχομένου, ως ύστατη προσπάθεια να ανακοπεί η ραγδαία φθορά του ΣΥΡΙΖΑ. Το πραγματικό στοιχείο δηλαδή σε όλο αυτό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε μέσα σε έναν χρόνο να κατασπαταλήσει το πολιτικό του κεφάλαιο, και τη συνακόλουθη ανοχή της ελληνικής κοινωνίας, και επιχειρεί τώρα χρησιμοποιώντας δοκιμασμένες, και αποτυχημένες στο σύνολό τους, συνταγές να ανακόψει τη φθορά.

Το ενδιαφέρον εδώ είναι αν αυτά έχουν κάποιου είδους απήχηση, ένα αποτέλεσμα.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν έχουν! Οταν μέσα σε έναν χρόνο οι απώλειες υπερβαίνουν τα της εκλογικής σου δύναμης, είναι φανερό ότι βρίσκεσαι πιο κοντά στην ολοκληρωτική καταστροφή παρά στο να ανατρέψεις την κατάσταση, να γυρίσεις το παιχνίδι.

Το «φωνάζει» η προσεκτική ανάγνωση των στοιχείων των δημοσκοπήσεων: για τον ΣΥΡΙΖΑ ο δρόμος προς το 4% δείχνει πια πιο κοντινός από εκείνον τού να ξαναγίνει ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Εν κατακλείδι και με δυο λόγια, δεν χρειάζεται κανείς να προσπαθήσει να ρίξει την κυβέρνηση. Το κάνει μόνη της, επιτυχώς…

Τελευταία Νέα