Τι θρήνος ήταν αυτός. Τι κοπετός. Πώς έσερναν τις φωνές τρεμάμενες σαν για να μη βγει το δάκρυ.

Ούτε τέταρτο μνημόνιο να ψηφίζανε και πάλι δεν θα ‘καναν έτσι. Σαν να ‘βαζαν την υπογραφή τους στην παράδοση της χώρας. Ολοι με τα μούτρα κάτω ίσαμε το πάτωμα.

Κι όμως ούτε μνημόνιο ψηφίζανε ούτε παράδοση άνευ όρων.

Ηταν που δίνανε το Ελληνικό σε ξένα χέρια.

Κι ως γνωστόν, τα ξένα χέρια είναι μαχαίρια. Είναι μαχαίρια.

Και να μη βρίσκεται κανείς να τους συντρέξει, να τους πάει ένα νερό, να στύψει ένα πορτοκάλι, λίγη κολόνια να τους τρίψουν τους καρπούς να γιάνουν. Τίποτα.

Τους έβλεπες εκεί να κάθονται στα έδρανα όλοι βαριόμοιροι και φιδοδαγκωμένοι.

Σου λέει εμείς είμαστε αυτοί; Δεν αναγνώριζαν τον εαυτό τους. Κρίση ταυτότητος; Διχασμός προσωπικότητος; Ο χρόνος θα το δείξει.

Αλλά όλο αυτό το «σήμερον κηδεύουμε» έφερε κι άλλα συμπτώματα. Αρχισε ένα παραλήρημα να καταλαμβάνει τους πάντες. Ενας ακατάσχετος λήρος, χωρίς ειρμό, χωρίς αρχή, μέση και τέλος.

Μέσα στο πένθος και στου χαμού στην παραζάλη, σηκώθηκε κι ένας κύριος –υπουργός κατά τ’ άλλα –κι άρχισε το μοιρολόι.

«Εμείς τιμούμε τις υπογραφές μας (μπα, και δεν το ‘χα προσέξει) και θα το δώσουμε το φιλέτο, αλλά μόλις ολοκληρώσουμε τον δρόμο προς τον σοσιαλισμό, θα το ξαναπάρουμε πίσω».

Κάποιοι έβγαλαν δειλά ένα μαντίλι να σκουπίσουνε το δάκρυ, άλλοι πάλι απ’ τα ορεινά άρχισαν να σιγοτραγουδούν το «Πότε θα κά, πότε θα κάνει ξαστεριά».

Οχι το «Πέσατε θύματα» δεν ακούστηκε, αυτά που διαδίδουν τα βοθροκάναλα είναι ψευδή και κακοήθη.

Ενας άλλος, όχι υπουργός, αλλά εξίσου βουλευτής, έκανε μια πιο περίεργη αλλά το ίδιο ενδιαφέρουσα δήλωση.

Είπε ότι: «Εμείς δεν κάναμε διαπραγμάτευση, γιατί και περισσότερα χρήματα να μας έδιναν πάλι στο χρέος θα πήγαιναν. Οπότε τζάμπα κόπος».

Ομολογώ ότι δεν θα μου πήγαινε το μυαλό σε τέτοιες ατραπούς. Οσο ζει κανείς μαθαίνει.

Σήμερα Σάββατο έχουνε τα Τριήμερα.

Θα κάνουν ένα μικρό τρισάγιο. Το στάρι θα το βράσει η Κυρία Θεανώ Φωτίου με τ’ όνομα και το όλον κόλλυβο θα το στολίσει στον δίσκο η κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου, με τα χεράκια της, γιατί είναι επί της διακόσμησης γενικά επιτετραμμένη.

Οχι. Τον εξάψαλμο δεν θα τελέσει ο Αρχιεπίσκοπος γιατί έχει αυτό το πρόβλημα με τον –φίλο της διπλανής στήλης –κύριον Φίλη, ο οποίος επιμένει στη μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών σε κάτι πιο γενικό, πιο γκλόμπαλ να το πω. Ενα «Μάθημα γνώσης των θρησκειών και ομολογιακό κατηχητικό». Καλό; Νόστιμο.

Επίσης και κάτι με την πρωινή προσευχή έχουνε ένα θέμα αλλά δεν το έχω εμπεδώσει ακόμα. Είναι νωπό το τραύμα.

Πάντως, στα Τριήμερα δεν θα δοθεί επίσημος κυβερνητικός χαρακτήρας. Θα γίνουν σε στενό οικογενειακό κύκλο.

Το μεγάλο μνημόσυνο θα γίνει όταν περάσουν οι εννιά μέρες της πώλησης του Ελληνικού, όπου σύσσωμος η κυβέρνηση και πλήθη λαού θα γιορτάσουμε από κοινού «Του Πόνου Τα Εννιάμερα».