Αναζήτηση
Ενας αστικός μύθος λέει ότι το 1904, και ενώ ο Ρώσο-Ιαπωνικός Πόλεμος βρισκόταν σε εξέλιξη, αθηναϊκή εφημερίδα κυκλοφόρησε έχοντας τίτλο «Δεξιότερα Κουροπάτκιν».
Ο ρώσος στρατηγός Aλεξέι Κουροπάτκιν λάμβανε εξ Αθηνών την προτροπή να κινηθεί δεξιότερα στο πεδίο της μάχης του Μούκντεν για να περικυκλώσει τον εχθρό. Ο Κουροπάτκιν μάλλον δεν ήταν αναγνώστης ελληνικών εφημερίδων και την πάτησε: οδήγησε το στράτευμά του στην πανωλεθρία κινούμενος… αριστερά!
Οι γνώσεις των ελλήνων φιλάθλων – οπαδών επί παντός επιστητού σε αφήνουν έκπληκτο πολλές φορές· γνωρίζουν πρόσωπα, έχουν μελετήσει συστήματα, εντρυφούν σε ποδοσφαιρικές τακτικές, είναι άρτια ενημερωμένοι στα μισθολογικά των παικτών και ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμοι… να αναλάβουν τα ηνία οποιασδήποτε ομάδας!
Συντονίζεσαι σε ραδιοφωνικούς σταθμούς που δίνουν βήμα σε ακροατές και μένεις με το στόμα ανοιχτό από το ευρύ πεδίο γνώσεων και απόψεων: «Ο Μουρίνιο δεν έπρεπε να εμπιστευθεί τον Ιμπραΐμοβιτς. Αν τον είχα εγώ τον Σουηδό θα τον έβαζα να γυαλίζει τον πάγκο. Αμ ο Στραματσόνι; Τι σύστημα κατέβασες, ρε άνθρωπε;
–Πολύ σωστά τα λέτε. Με τι ασχολείστε κύριε;» η ερώτηση του ραδιοφωνικού παραγωγού.
«Με τίποτα, τρέχει κάτι;».
Πάνω στ’ Αγραφα, στα κατσάβραχα της ελληνικής επικράτειας, τα καφενεία γεμίζουν όταν οι τηλεοπτικοί δέκτες μεταδίδουν εικόνες από αγώνες ποδοσφαιρικούς. Μόνοι, ή σχεδόν μόνοι οι θαμώνες, κρατώντας ένα ποτήρι τσίπουρο στο ένα χέρι και παίζοντας με δεκάδες χαρτάκια – αποκόμματα πρακτορείου στο άλλο, συμμετέχουν στον αγώνα που παρακολουθούν υποδεικνύοντας αλλαγές στον προπονητή, προτρέποντας παίκτες να ανεβάσουν απόδοση, χειρονομώντας με πάθος κι αγριάδα.
Στο ημίχρονο, που η ένταση πέφτει σαν τον καπνό στο πάτωμα, ακούς τις προσωπικές ιστορίες τους: «Εχω να βγω για μεροκάματο τρεις βδομάδες». «Αν δεν αλλάξει ο καιρός θα δέσω θηλιά…».
Και το ματς ξαναρχίζει και οι πόνοι της καθημερινότητας μαλακώνουν.
Από την αρχαιότητα είναι γνωστές οι ιδιότητες του οπίου με βασική εκείνη που σε κάνει να λησμονείς όλα τα κακά («κακών επίληθον απάντων»). Κάποια παράγωγα του οπίου έχουν αναλγητικές ιδιότητες (κωδεΐνη, παπαβερίνη, θηβαΐνη κ.λπ.) ενώ κάποια άλλα (μορφίνη, ηρωίνη) είναι και παραισθησιογόνα.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα είδος οπίου. Ξεχνάς το άλγος της μονότονης ζωής και για κάποια λεπτά νιώθεις προπονητής, παίκτης, πρόεδρος. Τα παράγωγα του ποδοσφαίρου οδηγούν πολλούς στην παραίσθηση ότι θα γίνουν πλούσιοι στοιχηματίζοντας σε κουτσά άλογα· ότι συμμετέχουν κι εκείνοι στον χορό των εκατομμυρίων που σέρνεται μπροστά τους.
Και στο μεταξύ, ξεχειλίζει το μυαλό με άχρηστες εικόνες και πληροφορίες· το θυμικό πλημμυρίζει με οργή και πάθη άχρηστα για την επιβίωσή τους και κατάκοποι πλέον τα βράδια γυρίζουν στις ασκεπείς εστίες τους, έτοιμοι να τηλεφωνήσουν στον αγαπημένο ραδιοφωνικό σταθμό τους, να δώσουν τη δική τους κατεύθυνση: Δεξιότερα Κουροπάτκιν!
