Δεν έγινε χθες προχθές, αλλά είναι γευστικότατο το στιγμιότυπο και σας το γράφω με καθυστέρηση γιατί είχα καιρό να δω τον φίλο μου (και φίλο της στήλης) που υπήρξε ωτακουστής.
Πρώην πρωθυπουργός βρέθηκε σε νέο εστιατόριο υψηλής γαστρονομίας στα βόρεια προάστια, αδελφάκι κολωνακιώτικου μπιστρό που σερβίρει μοντέρνα διεθνή κουζίνα. Αφού μελέτησε λοιπόν προσεκτικά το μενού και ήρθε η ώρα της παραγγελίας, απευθυνόμενος στον σερβιτόρο παρατήρησε «Δεν βλέπω πουθενά τηγανητές πατάτες και χωριάτικη σαλάτα»!
Ο φίλος μου τον είχε πλάτη, δεν τον ξέρει και δεν μπόρεσε να με διαβεβαιώσει τι είδους έκφραση είχε το πρόσωπό του –φαντάζομαι κάτι μεταξύ ειρωνείας και χιούμορ. Η διατύπωσή του όμως ήταν σοβαρή, γι’ αυτό και ο μετρ έσπευσε να ενημερώσει διπλωματικά τον υψηλό πελάτη και γείτονα ότι «το εστιατόριο μπορεί να ετοιμάσει στον καθένα το αγαπημένο του πιάτο ή οτιδήποτε άλλο επιθυμεί, αρκεί να το έχει παραγγείλει την ώρα της κράτησης».
Εν πάση περιπτώσει, δεν κατάλαβα από την αφήγηση αν ο εν λόγω συνδαιτυμόνας ικανοποιήθηκε με πιάτα του στυλ μπαρμπούνι με ριζότο παντζάρι ή ριζότο καλαμάρι χωρίς ρύζι –επειδή όμως τον ξέρω, αμφιβάλλω. Αλλά, όπως έχει επισημάνει ο Μαρσέλ Προυστ, όποιος ξέρει να εκφράζεται μπορεί να πει οτιδήποτε κι όποιος ξέρει να φέρεται μπορεί να κάνει οτιδήποτε –άρα είμαι βέβαιος ότι ο ελληνολάτρης πολιτικός δειπνοσοφιστής είχε τον τρόπο να κάνει τους ιθύνοντες του εστιατορίου να μη νιώσουν άσχημα.
