Με νωπό το ριάλιτι της δανειοδότησης για το οποίο εξαντλήθηκε η ανάλυση του παρασκηνίου αλλά όχι της ουσίας, θα ήθελα να επισημάνω κάτι που μπορεί να πέρασε στα ψιλά αλλα είναι δυστυχώς υψηλοτάτης σημασίας. Δεν θα σταθώ στο θέμα των λαφύρων, αλλά στο θέμα του περιεχομένου του δημοπρατούμενου αγαθού και ειδικότερα στο θέμα του πολιτισμού. Στο τι θα παίζουν τα νέα κανάλια, διά νόμου. Σύμφωνα λοιπόν με την προκήρυξη δημοπρασίας για τη χορήγηση των τεσσάρων αδειών, το πρόγραμμα των σταθμών θα πρέπει να περιλαμβάνει (μεταξύ άλλων) τα παρακάτω:
Εκπομπές λόγου, τέχνης, πολιτισμού και θεάτρου, όπως –ενδεικτικά –ιστορικές εκπομπές, εκπομπές για την ελληνική γλώσσα, εκπομπές για το βιβλίο, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη μουσική, τις εικαστικές τέχνες κ.λπ., συνολικής διάρκειας τουλάχιστον δέκα (!) ωρών μηνιαίως.
Τέσσερα κανάλια επί δέκα ώρες μάς κάνει σαράντα ώρες αφιερωμένες στον πολιτισμό τον μήνα: δηλαδή ογδόντα λεπτά τη μέρα διά του τέσσερα ίσον είκοσι λεπτά «πολιτιστικού» προγράμματος ημερησίως για κάθε κανάλι: 1,38% του συνολικού του χρόνου. Εκεί πρέπει να χωρέσουν όλα: λόγος, τέχνη, γλώσσα, θέατρο, βιβλίο, σινεμά, εικαστικά, χορός, μουσική, φωτογραφία, περφόρμανς, ιστορία! Μόνο οι ανακοινώσεις των εκδηλώσεων τον έχουν καταναλώσει. Μάλιστα… Πολιτισμός: βαριά βιομηχανία.
Στη στήλη «Μπιλιέτο» σημαντικά πρόσωπα σχολιάζουν μία λέξη από την επικαιρότητα.
Θανάσης Θ. Νιάρχος
