Αναζήτηση
Θεωρητικά μιλώντας, ελάχιστα πράγματα θα έπρεπε να χωρίζουν τον Πρωθυπουργό από τον πρόεδρο της ΝΔ στο θέμα της παιδείας. Θεωρητικά…
Νέοι άνθρωποι και οι ίδιοι, μεγαλωμένοι σε έναν καινούργιο κόσμο, σε έναν κόσμο ανοιχτό στον πλανήτη, θα έπρεπε να έχουν συνειδητοποιήσει πως η παιδεία των Ελληνόπουλων χρειάζεται να αλλάξει ριζικά για να προσαρμοστεί όχι σε έναν εθνικό επαρχιωτισμό ή στις απαιτήσεις της ελληνικής οικογένειας, αλλά στον πλανήτη που την περιβάλλει.
Καλώς Ή κακώς, αυτή η προσαρμογή δεν είναι απλώς μονόδρομος αλλά όρος επιβίωσης της κοινωνίας μας –τα υπόλοιπα, συγχωρέστε με, είναι για αργόσχολους σουλατσαδόρους.
Σε αυτήν την αυτονόητα κοινή βάση θα μπορούσαν να βρεθούν πολλά σημεία επαφής και δυο νέοι πολιτικοί θα είχαν κάθε λόγο και κάθε κίνητρο να τα ανιχνεύσουν. Χθες στη Βουλή δόθηκε η ευκαιρία.
Αμ δε! Η κυβέρνηση δυστυχώς παραμένει προσκολλημένη στην καινοφανή αντίληψη ότι στην παιδεία «νόμος είναι το δίκιο του κουμπούρα».
Καινοφανής αντίληψη ακόμη και για Αριστερά, διότι σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα οι αριστερές δυνάμεις δεν πολιτεύονται με λάβαρα την αφασία, την αχρηστία και την ελάχιστη προσπάθεια.
Η πρώτη πρωτοβουλία του ημέτερου αρμόδιου υπουργού ήταν να κόψει τις εξετάσεις στο σχολείο!
Θα ήταν απλώς πολιτικά γραφικό, αν δεν ήταν κοινωνικά επικίνδυνο.
Διότι βασική επιδίωξη ενός εκπαιδευτικού συστήματος δεν είναι να δημιουργήσει παπαρολόγους. Ούτε να φτιάξει Καρανίκες.
Επιδίωξή του είναι να εκπαιδεύσει νέους ανθρώπους που θα αναζητήσουν την τύχη και την καταξίωσή τους σε μια σκληρή, ανταγωνιστική και απαιτητική κοινωνία. Ο πλανήτης που λέγαμε.
Μόνο έτσι διασφαλίζεται κάτι στο οποίο συμφώνησαν και οι δυο πολιτικοί αρχηγοί: η κοινωνική κινητικότητα.
Διότι αν το ελληνικό σχολείο δεν είναι ανταγωνιστικό, αν το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν είναι δύσκολο κι απαιτητικό, αν η ελληνική εκπαίδευση δεν κινηθεί στα στάνταρ όχι των αιώνιων φοιτητών της Αριστεράς αλλά των καλύτερων ξένων πανεπιστήμιων, τότε η κινητικότητα ακυρώνεται στην πράξη.
Θα έρχονται στην Ελλάδα τα προνομιούχα παιδιά που θα έχουν σπουδάσει σε αυτά τα καλύτερα ξένα πανεπιστήμια και θα μαζεύουν τον αφρό.
Με άλλα λόγια, ο νόμος του κουμπούρα και η εξίσωση προς τα κάτω μπορεί να φαίνονται εύκολα και αρεστά στους εύκολους, αλλά δημιουργούν εκ των πραγμάτων μια παιδεία δυο ταχυτήτων. Εκείνους που θα σκίζονται στα ξένα πανεπιστήμια κι αυτούς που θα αράζουν ή θα πολιτικολογούν στις εθνικές μας καφετέριες.
Εκτός κι αν ο Φίλης εκτός από σχολεία κλείσει και τα σύνορα. Αλλά το βλέπω κομματάκι δύσκολο.
