Ασπρο – μαύρο

Είχα να πάω για φαγητό στα Εξάρχεια τουλάχιστον τρία χρόνια. Δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Οι σταθερές αξίες τού εξαιρετικά οικονομικού και απόλυτα μέτριου μεζέ κυριαρχούν στα περισσότερα εστιατόρια. Mια διαφορετική νεοταβέρνα που γίνεται στόχος διότι δεν εναρμονίζεται με το περιβάλλον του ρετσινομεζέ, αλλά έχει τον δικό της χαρακτήρα, είναι το Ριφιφί (Εμμ. Μπενάκη και Βαλτετσίου 69, τηλ. 210.3300.237). Ισως από τα καλύτερα σημεία στην περιοχή και σίγουρα ο πιο όμορφος χώρος για να απολαύσει κάποιος μαμαδίστικο φαγητό με twist.

Κατ’ αρχάς σερβίρει τις τέλειες τηγανητές πατάτες. Από σαλάτες δοκίμασα αυτή με τα πράσινα λαχανικά και κατσικίσιο τυρί και ενθουσιάστηκα. Μου άρεσαν τα μανιταρομπιφτέκια και οι χορτοκεφτέδες με σπανάκι. Γενικά ό,τι έβγαινε από το τηγάνι ήταν άριστο, εκτός από την χοιρινή τηγανιά, στην οποία το κρέας ήταν σκληρό. Από τα κυρίως πιάτα, αυτό που έσκιζε με διαφορά ήταν η αρνίσια σπάλα σιγοψημένη για 24 ώρες σε κενό αέρος και μετά τελείωμα στον φούρνο. Αλμυρό και γλυκό μαζί κρέας, με ελάχιστη τραγανή πέτσα και σάρκα που έλιωνε στο στόμα σαν λουκούμι. Τέλειο μαρινάρισμα, καταπληκτικό ψήσιμο. Το ίδιο καλός και ο λαιμός με σάλτσα μπαλσάμικου και μαύρης σταφίδας. Αρκετά απολαυστικό ήταν το κριθαρότο μελιτζάνας με κατίκι Δομοκού. Πολύ ωραία βρασμένο κριθαράκι, με μους καπνιστής μελιτζάνας, πιάτο που θύμιζε στην υφή περισσότερο βρεφική τροφή παρά κριθαρότο, αλλά η γεύση του ήταν κορυφαία. Τα δύο πιάτα που ήθελαν μεγάλες αλλαγές για να έχουν γεύση ήταν οι παπαρδέλες με κιμά μανιταριών, οι οποίες ήταν καλά βρασμένες, και το παστίτσιο μανιταριών.

ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ. Εκεί που το φαγητό προσέβαλλε τον χώρο ήταν στο City Bistro (Βουκουρεστίου 1, Στοά Citylink, τηλ. 210-3211.315). Στην πανέμορφη στοά, ίσως την πιο αξιοποιημένη στην Αθήνα, πήγα με όρεξη προσκεκλημένος σε μια επαγγελματική εκδήλωση και έφυγα νηστικός. Η αρχή έγινε με το ψωμί. Στο τραπέζι των οκτώ ατόμων δεν υπήρχε ούτε μια φέτα. Ζητήσαμε. Τι μας έφεραν; Τρία φραντζολάκια. Οταν ρωτήσαμε γιατί δεν έφεραν για όλους, μας ενημέρωσαν ότι κουβέρ δεν έχει προπληρώσει η εταιρεία. Πήρα σαλάτα του Καίσαρα. Αρκετά ελαφριά στη γεύση, με φρέσκα δροσερά φύλλα μαρουλιού, αρκετά καλή σος, τρυφερό φιλέτο κοτόπουλο. Το κυρίως όμως, το ριζότο με μανιτάρια και λάδι λευκής τρούφας, ήταν ίσως το χειρότερο πιάτο που έχω δοκιμάσει το 2016. Ενας λιωμένος λαπάς, με πολύ βούτυρο, ελάχιστα μανιτάρια, λάδι με άρωμα τρούφας (και όχι λάδι λευκής τρούφας, έχει μεγάλη διαφορά) και από πάνω σχοινόπρασο και φλοίδες παρμεζάνας. Κατέληξα να τσιμπολογήσω λίγο από το πιάτο της διπλανής μου που πήρε χοιρινά φιλετάκια με πουρέ πατάτας και σος μανιταριών. Επίσης μέτριο πιάτο, με σκληρό κρέας και πουρέ με κομματάκια πατάτας, αλλά πολύ καλύτερο γευστικά από το υποτιθέμενο ριζότο.