Από την ανείπωτη χαρά στην πίκρα και στο αίσθημα της απογοήτευσης, από το ζενίθ στο ναδίρ. Σε μεγάλο βαθμό η αθλητική Ελλάδα ακολούθησε σχεδόν παράλληλο δρόμο με αυτόν όλης της χώρας, από την εποχή των παχιών αγελάδων στη μιζέρια και την απαξίωση.

Στην Ελλάδα προ κρίσης υπήρχε έντονη εθνική ανάταση στο κομμάτι του αθλητισμού. Πλησιάζοντας προς τη μεγαλύτερη διοργάνωση που φιλοξένησε ποτέ η χώρα μας, τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, η αθλητική Ελλάδα μας φούσκωνε τους Ελληνες από υπερηφάνεια.

Το δεκατριάρι (4 χρυσά – 6 ασημένια – 3 χάλκινα) που πέτυχε η ελληνική αποστολή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000 αποτελεί με διαφορά την κορυφαία εμφάνιση ελληνικής ομάδας στην ιστορία της διοργάνωσης στο εξωτερικό.

Ποιος δεν δάκρυσε με την εκπληκτική κούρσα και το χρυσό του Κεντέρη στα 200 μέτρα, με τα νέα χρυσά μετάλλια (Δήμας – Καχιασβίλι) των τρομερών παιδιών της Ντριμ Τιμ της άρσης βαρών, το χρυσό του νεαρού –τότε –Μουρούτσου στο τάε κβον ντο, αλλά και την τιτάνια προσπάθεια της Κατερίνας Θάνου κόντρα στην ανίκητη (καθώς ήταν και ντοπέ!) Μάριον Τζόουνς στα 100 μέτρα των γυναικών.

Τα ασημένια των Σαμπάνη και Μήτρου στην άρση βαρών, της Κελεσίδου και της Μανιάνι σε δίσκο και ακόντιο αλλά και του Ταμπάκου στους κρίκους. Ακόμα και τα χάλκινα των Χατζηιωάννου (άρση βαρών), Καρντάνοφ (ελεύθερη πάλη) και της εθνικής ομάδας ανσάμπλ προκαλούσαν ρίγη συγκίνησης.

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ 2004. Πλησιάζοντας προς το 2004 ήρθε και ο θρίαμβος της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου στο Euro της Πορτογαλίας και οι Ελληνες ήταν στα ουράνια.

Το πρώτο σοκ ήρθε με την υπόθεση Κεντέρη – Θάνου, των δύο κορυφαίων σπρίντερ της χώρας οι οποίοι, παραμονές της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 (με τελευταίο προγραμματισμένο λαμπαδηδρόμο που θα άναβε και τον ολυμπιακό βωμό μάλιστα τον Κώστα Κεντέρη), δεν βρίσκονται για έλεγχο ντόπινγκ στο Ολυμπιακό Χωριό και ως τρίτο non show αποκλείονται από τους Αγώνες, ενώ πολύ άσχημη εντύπωση στην κοινή γνώμη προκαλεί το ατύχημα που έχουν με τη μοτοσικλέτα του Κώστα το ίδιο βράδυ.

Οι Ελληνες προσπαθούν να ξεπεράσουν το τρομερό σοκ από την πιο πολύκροτη υπόθεση παραβίασης κανονισμού ντόπινγκ στην ιστορία της χώρας και σε αυτό βοηθά η Χαλκιά, που τερματίζει χαμογελώντας με θρίαμβο στα 400 μέτρα, οι Μπεκατώρου και Τσουλφά που παίρνουν το χρυσό στα 470, ο Ταμπάκος με το χρυσό στους κρίκους και οι Μπίμης και Συρανίδης με την έκπληξη μεγατόνων στις καταδύσεις (χρυσό). Ο Ηλιάδης στο τζούντο και φυσικά η τρομερή Τσουμελέκα που κάνει τη μεγάλη έκπληξη και παίρνει το χρυσό στα 20 χλμ. βάδην.

Υπάρχει και το χάλκινο του Πύρρου Δήμα (ίσως το πιο συναισθηματικό μετάλλιο), το ασημένιο της Πηγής Δεβετζή και τόσα άλλα (τα ασημένια των Κακλαμανάκη, Κελεσίδου, Νικολαΐδη, Μυστακίδου, Εθνικής Πόλο Γυναικών και τα χάλκινα της Μανιάνι, του Κιουρεγκιάν αλλά και των Πολύμερου και Σκιαθίτη), όμως το χαμόγελο των Ελλήνων παγώνει στο άκουσμα του νέου σοκ, του θετικού δείγματος του αρσιβαρίστα Λεωνίδα Σαμπάνη από τον οποίο αφαιρείται άμεσα το χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησε.

Ο ΕΝΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. Πηγαίνοντας προς το ολέθριο (ελέω κρίσης) 2009, μεγάλα ινδάλματα του αθλητισμού «θαμπώνουν» την καριέρα τους καθώς βρίσκονται να έχουν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών (σχεδόν όλοι τη διετία 2008-2009). Οπως έγινε με τη Χαλκιά λίγο πριν από τους Αγώνες του Πεκίνου το 2008), τον Δρυμωνάκο το 2008, τον Ταμουρίδη το 2008 και φυσικά –επίσης το 2008 –το ομαδικό κρούσμα ντόπινγκ της νέας Εθνικής Αρσης Βαρών (μόλις δύο αθλητές δεν είχαν βρεθεί ντοπέ, ο Κουρτίδης που βρέθηκε όμως ύστερα από λίγο καιρό και ο Τριανταφύλλου). Ακολούθησε η Τσουμελέκα το 2009 και η Δεβετζή το 2007 (και ας βρέθηκε με κατεψυγμένο δείγμα οκταετίας το 2015).

ΚΥΚΛΩΜΑ. Είχαμε και πολλούς άλλους αθλητές στίβου (Γερβάσιος Φιλιππίδης και Δημήτρης Χονδροκούκης τα πιο τρανταχτά ονόματα), με αποτέλεσμα ο τότε αντιπρόεδρος (και νυν πρόεδρος) της ΔΟΕ Τόμας Μπαχ να προειδοποιήσει το 2008 στο Πεκίνο: «Προσέξτε γιατί φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι υπάρχει κύκλωμα ντόπινγκ στην Ελλάδα».

Οι πανηγυρισμοί δίνουν πλέον τη θέση τους στο προβληματισμό και στην κατήφεια την ώρα που οι ολυμπιονίκες μας και μη που «πιάστηκαν» να έχουν παραβιάσει τον νόμο περί ντόπινγκ, αντί για ρεκόρ, κυνηγούν πλέον (με επιτυχία είναι αλήθεια) απλώς την αθώωσή τους στα ελληνικά δικαστήρια για να αποφύγουν τα χειρότερα.