Την Παρασκευή ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε στο Λαύριο. Την Κυριακή ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στην Καισαριανή. Αν ο πρώτος με τη μίνι περιοδεία του επιχείρησε «λουτρό πλήθους», ο δεύτερος επιχείρησε «λουτρό μνήμης». Συμπυκνώνω με αυτόν τον τρόπο τις δύο δράσεις του Σαββατοκύριακου, παρότι σηκώνουν και άλλες αναγνώσεις. Για παράδειγμα, έχει ενδιαφέρον το μήνυμα που εξέπεμψε ο καθένας εκ των δύο μονομάχων.

Το Λαύριο, σύμβολο σχεδόν της αποβιομηχάνισης της χώρας. Αλλά και ακριβώς λόγω της ερήμωσης και σύμβολο επανεκκίνησης για την πραγματική οικονομία. Η Καισαριανή με το Σκοπευτήριο – θυσιαστήριο που επεστράφη στον δήμο ύστερα από αξιέπαινη κυβερνητική πρωτοβουλία παραμένει φορτισμένη ιστορικά περιοχή. Πλάι στις μνήμες αντίστασης και αίματος που κουβαλά από τα χρόνια της Κατοχής, η γειτονιά αναπτύσσεται ως κέντρο – παράκεντρο με άνεργη νεολαία και καφετέριες.

Η επίσκεψη Κυριάκου είχε προσανατολισμό στο μέλλον. Θα χρειαστεί βέβαια να εξηγήσει ο ίδιος πώς σκέφτεται την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας την ίδια ώρα που μοιάζει προσκολλημένος σε νεοφιλελεύθερες συνταγές. Οχι τυχαία η όμορή του Κεντροδεξιά στην Ευρώπη μοιάζει να απομακρύνεται σε επίπεδο ρητορείας από το καταστροφικό δόγμα Θάτσερ και να επικαιροποιεί τον λόγο της με τρόπο «κοινωνιστικό».

Η επίσκεψη Αλέξη είχε προσανατολισμό στο παρόν. Η πρόθεση επαναβάπτισης σε αριστερή κολυμπήθρα αποτελεί προσωπική του επιλογή. Η αριστερή στροφή που θα επιχειρήσουν κόμμα και κυβέρνηση έχουν ως άμεσο στόχο ένα συνέδριο επανεκκίνησης, ταυτοτικό. Κι εδώ όμως ο χρόνος στενεύει. Η αστική διαχείριση με φόντο το Μνημόνιο δεν είναι κάτι που σου δίνει τη δυνατότητα πολλών ελιγμών. Η διαχείριση σκοντάφτει μοιραία με την πραγματικότητα. Οταν κρατάς τα κλειδιά του κράτους αναπόφευκτα θα εκτραπείς και σε λογικές κράτους. Το ξέρουν καλά και οι συνταξιούχοι που χθες το πρωί διαδήλωσαν κατά της λιτότητας.

Με έναν παράξενο τρόπο οι δύο μονομάχοι μοιάζουν να έρχονται απ’ το παρελθόν. Μοιάζουν ήδη κουρασμένοι σε ένα πολιτικό σύστημα που πια οριοθετείται στενά και μοιάζει να μη χωρά τις νέες λαϊκές εκφράσεις. Η αναζήτηση αφηγήματος –ενός τόσο αντιπαθητικού όρου –δεν αρκεί για να φτιάξει βεβαιότητες. Αυτό που άμεσα αναζητείται δεν είναι επίσης οι κανονισμένες φιέστες σε γειτονιές. Είναι ο τρόπος που θα συγχρονιστούν τα δύο μεγάλα κόμματα με τη συλλογική αγωνία. Παράξενο, αλλά ίσως αρκούσε σήμερα κάτι μικρό για να περάσει ένας ηγέτης στην Ιστορία. Κάτι που όμως να δίνει το σήμα σχεδίου για όλη την κοινωνία. Κάτι που να ενοποιεί και να συσπειρώνει το Λαύριο και την Καισαριανή σε μια δυναμική τροχιά.

Τελευταία Νέα